آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار ورزشی پایگاه خبری آبان نیوز ،
کاوین ویلیس به یاد می آورد که تیم دانکن را تشویق کرد تا ادامه دهد. دو بازیکن سابق All NBA که در سال 2003 با هم در سن آنتونیو قهرمانی را به دست آوردند، زمانی که دوران حرفه ای دانکن در سال 2016 رو به پایان بود با هم گفتگو کردند. “The Big Fundamental” قرار بود پس از 19 سالگی بازنشسته شود.هفتم فصل، و ویلیس عملاً از دانکن درخواست کرد که یک سال دیگر به آن فرصت دهد تا بتواند وارد یکی از معدود «باشگاه‌های NBA» شود که از او فراری شده است. باشگاه 20 فصل به علاوه.
ویلیس در کنار وینس کارتر، جمال کرافورد، رابرت پریش، کوبی برایانت، درک نویتزکی، کوین گارنت و کریم عبدالجبار یکی از تنها هشت عضو باشگاه بوده است. همین بود – تا این فصل. دو بازیکن دیگر نام خود را به آن گروه پر افتخار اضافه می کنند. یکی اودونیس هاسلم، بازیکن مادام العمر هیت میامی است. و دیگری شاید بهترین قیچی تمام دوران باشد: لبرون جیمز.
ماندن در لیگ برای مدت طولانی مستلزم استعداد، سلامتی، ارزش در رختکن، سازگاری و شانس است. حتی برخی از بهترین‌های تمام دوران‌ها، مانند دانکن، نمی‌توانستند کاملاً خود را نگه دارند. برای جیمز انجام این کار، در حالی که یکی از بهترین بازیکنان NBA در هر فصل است، شاید مهمترین دستاورد او باشد.
پس چگونه جیمز توانسته است برای مدت طولانی در سطوح بسیار بالا بازی کند؟ این آسان نیست، اگرچه برخلاف بسیاری از ستاره های NBA، این واقعیت به او کمک کرده است که کالج را دور زده است.
ویلیس به آبان نیوز می گوید: «برون کار فوق العاده ای انجام داده است. نه تنها اعداد، توانایی‌ها و مهارت‌های او در زمین، بلکه برای نشان دادن آن با توجه به تمام دقایق ثبت‌شده و میزان پیشرفت او در مرحله پلی‌آف – برای اینکه بتواند در 20 بازی شما بازی کند.هفتم یک سال و انجام کاری که او انجام می دهد یک موفقیت جهنمی است. این بزرگ است. من به لبرون در باشگاه 20 نفره خوش آمد می گویم.
ویلیس می گوید که او به یاد دارد که یک بازیکن جوان بود و فصل به فصل بازی عبدالجبار را تماشا می کرد. این کاری بود که ویلیس در سال 1984 پس از ورود به NBA با آتلانتا هاوکس از دانشگاه ایالتی میشیگان هرگز تصور نمی کرد که بتواند انجام دهد. اما پس از 10 فصل، او متوجه شد که زمان “بسیار سریع” سپری شده است. هر سال پس از آن، او فقط به راه خود ادامه داد. به نوعی، او عبدالجبار و یکی دیگر از بزرگان تاریخ، پریش را «تعقیب» می کرد، دو بازیکنی که منابع جدید تمرینی مانند یوگا و هنرهای رزمی را پذیرفتند.
ویلیس می گوید او “خوشبخت” بود که در محافل NBA به عنوان یک مرد خوب در رختکن دیده شد. کسی که به بازی متعهد بود، که آن را دوست داشت و به آن احترام می گذاشت. او به عنوان یک رهبر نیز خوش صدا بود. ویلیس با مهارت‌های بازی‌اش، در فصل 1991-1992 موفق به کسب مقام‌های آل استار و لیگ NBA شد و میانگین 18.3 امتیاز و 15.5 ریباند در هر بازی را در 81 مسابقه کسب کرد. ویلیس که به عنوان قوی‌ترین مرد NBA شناخته می‌شد، به‌ویژه روی آماده‌سازی خود سخت کار کرد. او همیشه سریع بود و رکوردهای یک مایلی را در دبیرستان و کالج به ثبت می‌رساند – با توجه به اینکه ۲۴۵ پوند وزن داشت – موفقیتی چشمگیر بود و با مربیان قدرتی در آتلانتا کار می‌کرد.
با وجود اینکه قوی بودم، می دانستم که باید به آن برسم قوی تر ویلیس می گوید اگر می خواستم یکی از نیروهای لیگ باشم.
ویلیس که می‌دانست باید مقابل سایر ورزشکاران آدونیس، از باک ویلیامز گرفته تا چارلز اوکلی، برود، هر روز تمرین می‌کرد و پنج بار در روز با وزنه تمرین می‌کرد. او نیز اغلب می دوید. پس از 19 سال، او با اسپرز (و دانکن) فرود آمد و در حالی که دیگر گلزنی یا ریباند دو رقمی نمی کرد، دقایق پشتیبان لازم را فراهم کرد، حتی در شش بازی شروع کرد. ویلیس دو سال با سن آنتونیو و سپس یک سال دیگر با آتلانتا بازی کرد. او فصل بعد بیرون نشست و برای چند بازی توسط دالاس ماوریکس انتخاب شد. او از سال 1984 تا 2007 بازی کرد.
ویلیس می گوید: «قبل از اینکه بدانم، من به سن آنتونیو می روم و در 19 سالگی هستم.هفتم سال من می‌گفتم: «الان روی پاشنه‌های رابرت پریش هستم!» ویلیس، که اکنون یک تجارت موفق پوشاک را اداره میکند که به مردان بزرگ و بلندقد پاسخ می‌دهد، عضویت در کلوپ 20 پلاس را با برخی از بهترین‌هایی که بازی کرده‌اند به اشتراک می‌گذارد. بازی نویتزکی و برایانت به ترتیب با یک فرنچایز به این امتیاز دست یافتند – ماوریکس و لیکرز. گارنت و کارتر، با افزایش سن، مربیان هم تیمی های جوان تر شدند. پریش هم همینطور کرافورد در آخرین بازی NBA خود 51 امتیاز کسب کرد. عبدالجبار با دریافت یک صندلی گهواره ای از هم تیمی ها، تور خداحافظی را به دست آورد. امروز هاسلم عملاً یک مربی در فهرست هیت و مجری تیم است. جیمز، با این حال، هنوز در سطح ستاره‌ها بازی میکند، حتی اگر تعداد او نسبت به میانگین دوران حرفه‌ای‌اش پایین باشد.
اما او همچنین در چهار فصل گذشته تنها در حدود 55 بازی میانگین کسب کرده است، در حالی که او در 15 دوره قبل در دهه 70 بود. و این نشان می‌دهد که بسکتبال حتی بدن یک ورزشکار عالی را هم می‌گیرد. بیل راسل، لری برد و مجیک جانسون هر کدام 13 سال بازی کردند. ویلت چمبرلین و اسکار رابرتسون 14 بازی کردند. مایکل جردن، که بسیاری او را بهترین بازیکن تاریخ می دانند، 15 بازی کرد که شامل قسمت هایی از پنج فصل تعطیل بود. بازی در لیگ به معنای پیمودن مایل ها در زمین و حین پرواز از شهری به شهر دیگر است. در حالی که بازیکنان مدرن از پروازهای چارتر لذت می برند، کسانی که قبل از آنها آمده بودند اغلب این کار را نمی کردند. استف کوری که او نیز در چهاردهمین سال زندگی خود است. در مورد آنچه پدر تایم صحبت کرده است (دشمن تجاری فعلی جیمز) می تواند به بدن و روان آسیب برساند.
ویلیس خوش شانس بود. در حالی که او در طول یک فصل خارج از فصل دچار آسیب دیدگی شدید پایش شد که باعث شد فصل 89-1988 را از دست بدهد، خارج از آن، او به طور متوسط حدود 80 بازی در سال برای 10 بازی اول خود در لیگ انجام داد. او در این بازه میانگین 14.5 امتیاز و 10 ریباند نیز کسب کرد. او سپس به‌خوبی پیر شد و در چندین فهرست به‌عنوان یک شروع کننده و نقش‌آفرین با ارزش حضور داشت.
ویلیس می‌گوید: «سال تازه‌کاری من فقط یک سال پیش بود. وقتی شروع به بلوغ کردم، شروع به درک سرعت لیگ و نحوه بازی کردم. وقتی بزرگتر شدم، بدنم هرگز تسلیم نشد. هرگز اینطور نبود. در سن آنتونیو، من هنوز تمام پاور فورواردها و گاردها را در کمپ تمرینی در دوی سرعت شکست می دادم. بدن من به خاطر نحوه مراقبت از آن پاسخ داد.»
برای ویلیس، که امروز در نظر دارد یک سریال تلویزیونی درباره کسانی که بیش از 20 سال در ورزش حرفه‌ای بازی کرده‌اند، تولید کند، حفظ بدن بسیار مهم است. او 7 فوت است و این به ویژه در دهه های 80 و 90 که بازی بیشتر در مورد فیزیکی و نزدیکی به حلقه بود، ارزشمند بود. اما ویلیس هم سریع بود. (او در دبیرستان و کالج کمتر از 5 مایل می دوید.) او فداکار و بی خود بود، به خصوص با گذشت سالها، به عنوان یک شروع کننده یا پشتیبان انعطاف پذیر بود، و مایل بود بازیکنانی مانند Hakeem Olajuwon در هیوستون راکتس یا دانکن را در هیوستون راکتس بنویسد. اسپرز او می گوید: «هر کاری که بتوانم در برنده شدن نقش داشته باشم، انجام خواهم داد.»
از خودگذشتگی ویلیس دلیل بزرگی برای حرفه طولانی او بود. در واقع، او به یاد می آورد که در اواخر دهه 90 در مورد همه اینها با هم تیمی هایش در تورنتو صحبت کرده بود. کارتر که یک ستاره با رپتورز بود، به مدت 22 سال در لیگ بازی کرد، در فصول بعدی خود سازگاری را یاد گرفت، از روی نیمکت آمد و به عنوان مربی برای ستارگان جوانی مانند تری یانگ آتلانتا عمل کرد. کارتر در اوج خود 27.6 امتیاز در هر بازی داشت. در آخرین سال حضورش با هاکس، او به طور میانگین پنج امتیاز کسب کرد و در 60 بازی بازی کرد. ویلیس می داند که این نوع از تکامل شغلی چه معنایی می تواند داشته باشد. اما او نیز مانند کارتر آن را پذیرفت.
من همیشه از تیمی سپاسگزار و قدردان بودم که می‌گفت این پسر ۱۶ ساله استهفتم، 17هفتم سال و ما او را در تیم خود می خواهیم.» ویلیس می گوید. “من با این نگرش ناراضی و آشفته به آنجا نمی روم.”
ویلیس در طول دوران حرفه ای خود شاهد تغییر لیگ بود. زمانی که او شروع به کار کرد، جسمی بود و هنوز هم در زمان بازنشستگی از همان مشت به خود می بالید. اما از آنجایی که او NBA را ترک کرد و تیراندازی در اولویت قرار گرفت، ویلیس شاهد بود که برخی از نقاط قوت خود را از دست داد. او می گوید که عاشق بازیکنانی مانند کری و هم تیمی خود در «اسپلش برادر»، کلی تامپسون است. اما او آرزو می کند که ای کاش موقعیت وسط کمی بیشتر می شد. او می‌گوید که بیشتر آنها فقط “چهار نفره” هستند. ویلیس با اشاره به جوئل امبید، می‌گوید که ای کاش ستاره فیلادلفیا ۷۶رز به‌جای شلیک‌های پرش‌های زیاد، بیشتر اوقات پایین می‌آمد. اما در حال حاضر بازی به همین شکل است. به هر حال تنها عامل ثابت در زندگی تغییر است. ویلیس در مورد آن می خندد و به روزهایی که با رپتورز مشغول بود فکر می کند، زمانی که عادت داشت از هم تیمی هایی مانند کارتر و پسر عمویش، تریسی مک گریدی، بلند پرواز، ضربات خار را جذب کند.
او می گوید: «وینس زمانی که من در تورنتو بودم یک تازه کار بود. او و تی مک، آن بچه ها به من اذیت می کردند. من 16 ساله بودمهفتم سال، و آنها می گفتند “OG این و آن”. و من می گویم، “آره، درست است! بهتر است امیدوار باشید که به این نقطه برسید!’ بعد وقتی وینس به 20 رسید [years] و او در آتلانتا بود، گفتم: “همه آن چیزها را در سال 1999، 2000 به خاطر دارید؟” حالا می بینید که در مورد چه چیزی صحبت می کردم!»
در ورزش های دیگر نیز ستاره هایی هستند که به طول عمر بالایی دست یافته اند. نولان رایان 27 فصل در MLB بازی کرد. گوردی هاو 26 در NHL بازی کرد. و تام بردی در بیست و سومین فصل حضورش در NFL است. در NBA، کارملو آنتونی، اگر امسال توسط یک تیم انتخاب شود، به عدد 20 نیز خواهد رسید. اما برای جیمز، با توجه به سطوحی که هنوز می تواند در آن بازی کند، مشخص نیست که خط پایان او دقیقا کجا خواهد بود. شاید او اولین کسی باشد که 25 فصل بازی می کند. زمان نشان خواهد داد.
ویلیس می گوید: «وقتی به 20 سالگی رسیدی، مثل این است که وای“
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
