بریتانیا برای زمستان اعتصابات آماده شده است – اما واکنش عمومی هنوز اتفاق نیفتاده است | گابی هینسلیف

دبلیواینتر ناگهان اینجاست، و همراه با آن یک سرما پایین می آید. این عکس قطبی فصل سقوط روی پیاده‌روهای یخی، مشکلات تنفسی که بر اثر سرما تشدید می‌شود، سر خوردن خودروها از جاده‌های یخ‌زده و قربانیان مستی جشن کریسمس را با خود به ارمغان می‌آورد. شاید فکر کنید بدترین زمان سال برای اولین اعتصاب آمبولانس ها از دهه 1980 و اولین اعتصاب ملی پرستاران در بیش از یک قرن گذشته است، به خصوص که NHS با هجوم والدینی دست و پنجه نرم می کند که به طور قابل درک در مورد شیوع استرپ A دست و پنجه نرم می کنند. .

نیروهای مسلح ممکن است برای پوشش فراخوانده شوند، تا حدودی طعنه آمیز با توجه به اینکه آنها نیز کارمندان بخش دولتی هستند که در ازای دستمزدی کمتر از گران قیمت، در ساخت بیمارستان ها و حمل و نقل PPE هزینه کردند. اما هنوز وقت آن نیست که پیر و ضعیف باشید، نگران باشید که اگر روی پله ها بلغزید چه اتفاقی می افتد، یا اینکه خانواده ای بدون ماشین باشید و فکر کنید که چگونه می توانید یک کودک را در نیمه شب به بیمارستان برسانید.

سپس دوباره، زمستان اعتصابی زمانی نیست که چیزهای زیادی باشد. وقت آن نیست که صاحب میخانه یا رستورانی باشید که به سختی از قرنطینه جان سالم به در برد و اکنون با دور دیگری از رزروهای لغو شده روبرو شده است، به لطف اعتصاب قطارها که مهمانداران دفتر را از سرگردان شدن ترسانده است. اکنون وقت آن نیست که کودکی باشید که با تحصیل در خانه دست و پنجه نرم می کند و اکنون به لطف اعتصاب معلمان در اسکاتلند بار دیگر دروس را از دست داده است.

موجی از اقدامات صنعتی که همه چیز از پست کریسمس گرفته تا تعطیلات سال نو را تحت تأثیر قرار می دهد، با مقامات مرزی در برخی از شلوغ ترین فرودگاه های کشور که در اواخر این ماه ترک می کنند، به این معنی است که زندگی روزمره برای بسیاری از ما دشوارتر خواهد شد. برای برخی ترسناک است اما، به بیان صریح، این نقطه اعتصاب است. آنها هستند طراحی شده بدبخت کردن زندگی؛ تا ما را به لرزه درآورد تا بفهمیم اگر کسی که کارش را کنار می‌کشد چقدر سریع زندگی از هم می‌پاشد و دوباره به این فکر کنیم که این کار چقدر برای ما ارزش دارد. جالب‌تر این است که نیمی از پاسخ‌دهندگان به نظرسنجی YouGov این هفته از اعتصاب امدادگران و 999 تماس گیرنده با وجود پیامدهای بالقوه ترسناک حمایت کردند و 48 درصد با پیشنهادات دولت مخالفت کردند. تا آنها را از این کار منع کنند.

البته اگر (و خدای ناکرده) اتفاق غم انگیزی در نتیجه اعتصاب رخ دهد، این موج حمایت می تواند تغییر کند. اما در حال حاضر، به نظر می رسد هنوز حسن نیت بسیار زیادی در بانک برای کارکنان NHS وجود دارد. ما می دانیم که آنها در هنگام حسابرسی در کنار ما بودند و همچنین می دانیم که رها کردن بیماران در کمال تاسف چقدر عذاب آور برای بسیاری خواهد بود. حتی اگر آنها در انتهای کار خود باشند، مشکلی بسیار بد پیش رفته است.

اینطور نیست که بریتانیا ناگهان عاشق کارگران سازمان یافته شده باشد. (اگر چیزی باشد، برعکس است، با 9 امتیاز افزایش نظرات منفی نسبت به اتحادیه ها در این ماه، طبق نظرسنجی منظم ردیاب YouGov؛ همچنان مخالفت های گسترده ای با اعتصابات قطارها نیز وجود دارد، احتمالاً به دلیل نظم خسته کننده ای که با آن برخورد می کنند.) اما پرستارانی که توضیح می‌دهند آن‌قدر شکسته‌اند که باید به بانک‌های مواد غذایی تکیه کنند، نمی‌توان به‌طور باورپذیری به‌عنوان حریص به تصویر کشیده شد، و تهدید به لغو حق اعتصاب کارکنان اورژانس به سادگی پاسخی جدی نیست. اگر مردم در نقطه سربه‌سر حق خود را از دست بدهند که به نشانه اعتراض از خانه خارج شوند، تنها گزینه باقی مانده این است که برای همیشه کنار بروند، و این آخرین چیزی است که یک NHS از قبل کم‌کارمند نیاز دارد. این سال 1979 نیست، زمانی که مارگارت تاچر به قدرت رسید و عهد کرد که اتحادیه ها را در هم بکوبد. ریشی سوناک به عنوان رئیسی که اکنون با زمستان نارضایتی خود مواجه است، احتمالاً شباهت‌های بیشتری با جیمز کالاگان ضعیف‌شده دارد و تلاش می‌کند نشان دهد که می‌تواند بر کشوری که خارج از کنترل است کنترل کند.

مدت‌هاست که اعتصاب‌ها به عنوان سمی‌ترین برای حزب کارگر شناخته می‌شوند و آن را مجبور به انتخابی بد بین نفی اتحادیه‌ها و خشمگین کردن مردم رنج‌دیده می‌کنند. اما در شرایط کنونی، این اتهام که کیر استارمر «درگیر با بارون های اتحادیه خود است که از خزانه حزب کارگر حمایت می کنند» (همانطور که رئیس حزب محافظه کار، ندیم زهاوی، بیان کرد) ممکن است قدرتی را نداشته باشد که زمانی برای زخمی کردن داشت. .

بر اساس تحقیقات Deltapoll که به سفارش آژانس روابط عمومی Millbank Communications، با نسبت بالایی از «نمی‌دانم»، برای شروع، افکار عمومی در مورد اینکه آیا نزدیکی به اتحادیه‌ها به شانس حزب کارگر برای پیروزی در انتخابات بعدی آسیب می‌زند یا خیر تقسیم شده است. به طور بالقوه برای تغییر نظر خود آماده هستند. (با این حال، رأی دهندگان به ترک به طور قابل توجهی بیشتر ضد اتحادیه بودند، که ممکن است عزم استارمر را برای فاصله گرفتن از صفوف اعتراض توضیح دهد).

اما گویاتر، شاید این باشد که پس از مینی بودجه فاجعه بار لیز تراس، اکنون تنها 14 درصد از رأی دهندگان محافظه کاران را به طور گسترده ای شایسته می دانند. اگر زمستان پر از هرج و مرج ناشی از اعتصاب در اذهان عمومی با این حس گسترده تر ترکیب شود که به نظر می رسد دولت دیگر نمی داند چه کار می کند، آنگاه حتی رای دهندگانی که فکر نمی کنند افزایش 15 درصدی حقوق در حال حاضر مقرون به صرفه است، ممکن است تمایل کمتری داشته باشند. پرستاران خسته را به خاطر تلاش – و بیشتر مایل به سرزنش وزرا به خاطر شکست – برای قطع توافق سرزنش کنند.

پس از هفته ها اصرار دولت که جای آنها برای مداخله نیست، به نظر می رسد سوناک متوجه شده است که نمی تواند از عهده این اعتصاب ها بربیاید. این حداقل پیشرفت است. اما به خاطر همه کسانی که در زمستان امسال احساس آسیب پذیری می کنند، او باید چیزی بیشتر از کلیشه ها و تهدیدهای توخالی را به روی میز بیاورد.