چرا تاخیر در حذف تدریجی انرژی هسته ای روستای آلمان را تقسیم می کند | آلمان

Oشیب na بر فراز رودخانه نکار در جنوب غربی آلمان، در حدود 25 مایلی (40 کیلومتری) از اشتوتگارت، روستای Neckarwestheim قرار دارد که سقف‌های سفالی قرمز رنگ آن توسط تاکستان‌ها و مزارع کشاورزان احاطه شده و خیابان‌هایی به میدان بازار مرکزی منتهی می‌شود.

تا اینجا، برای یک جامعه روستایی در ایالت بادن-وورتمبرگ آلمان بسیار معمول است. با این حال، این سکونتگاه 4200 نفری یک ویژگی مشخص دارد: درست در کنار یکی از سه نیروگاه هسته ای باقی مانده آلمان واقع شده است.

چالش‌های پیش روی این روستای زیبا نشان می‌دهد که چگونه بحران انرژی بر بزرگترین اقتصاد اروپا تأثیر می‌گذارد، زیرا تسلیحاتی کردن روسیه در تامین گاز، انتقال برنامه‌ریزی شده آلمان از هسته‌ای را پیچیده کرده است.

در یک روز صاف و شفاف پاییزی، ابرهای بخار از راکتور آب تحت فشار نیروگاه هسته‌ای Neckarwestheim بالا می‌آیند و در برابر تپه‌ای که در پای آن قرار دارد، رنگ پریده‌اند. برای کسانی که آماده زندگی با یک راکتور به عنوان یک همسایه هستند، ورود آن در اواسط دهه 70 نوید یک عصر طلایی بود. اولین راکتور این سایت در سال 2011 تولید برق را متوقف کرد، در حالی که دومین راکتور از سال 1989 عملیاتی شده است.

یوخن وینکلر، شهردار نکاروستهایم، از دفتر کارش مشرف به میدان اصلی دهکده، که در سال 2023 تولد 900 سالگی خود را جشن می گیرد، می گوید: «رویاهای همه به حقیقت پیوستند.

در زمان های اخیر، روستا شکوفا شده است. جمعیت آن طی چهار دهه ای که نیروگاه در آنجا بوده، دو برابر شده است.

وینکلر فهرستی از امکانات رفاهی ساکنین را از یک سالن ورزشی و یک مرکز فرهنگی گرفته تا مراقبت از کودکان یارانه‌ای و حتی زمانی «پول خوشامدگویی» که به والدین نوزادان تازه متولد شده پرداخت می‌شد، به لطف مالیات‌های کسب‌وکار محلی جمع‌آوری شده است، حذف می‌کند. نیروگاه مالک آن EnBW است – یک شرکت انرژی دولتی و سهامی عام که نام آن مخفف انرژی بادن-وورتمبرگ است.

وینکلر می گوید: «ما درآمدی معادل جوامعی داشتیم که سه یا چهار برابر اندازه ما هستند.

اما این در حال پایان است، و Neckarwestheim II در زمان قرض گرفته شده زندگی می‌کند، و این امر بزرگی مقامات محلی را محدود می‌کند. به همراه دو نیروگاه اتمی باقیمانده آلمان، قرار بود تا پایان سال خاموش شود و مرحله نهایی یک فرآیند 11 ساله خاموشی را که توسط دولت آنگلا مرکل پس از فاجعه فوکوشیما در ژاپن در سال 2011 آغاز شد، انجام شود.

با این حال، نیاز فوری به اطمینان از تامین انرژی زمستانی در حالی که روسیه جریان گاز به اروپا را مهار می‌کند، دولت فدرال در برلین را بر آن داشت تا اجرای حکم را متوقف کند. هر سه رآکتور هسته‌ای فعال – Neckarwestheim، Isar II در همسایگی باواریا، و Emsland در شمال غربی نزدیک به مرز هلند – اکنون تا اواسط آوریل سال آینده مجاز هستند.

سهم Neckarwestheim در برق آلمان ناچیز نیست: این راکتور 11 میلیارد کیلووات ساعت برق در سال 2021 تولید کرد. این راکتور یک ششم کل برق مصرفی در ایالت سنگین صنعت – محل عملیات تولیدی قابل توجه از جمله چندین کارخانه خودروسازی – یا دو سوم از کل برق مصرفی را تامین می کند. کل تقاضای برق 5 میلیون خانوار ایالتی.

«افرادی که از انرژی هسته‌ای می‌ترسند یا با آن مشکل دارند، اینجا زندگی نمی‌کنند. شهروندان جدیدی که با آن مشکل دارند، به اینجا نقل مکان نمی کنند.» وینکلر می گوید.

این جمله مطمئناً برای ملیتا مارینکوویچ صدق می کند، وقتی توله سگش را با پسر 12 ساله اش که به تازگی از لودویگزبورگ، 15 مایلی جنوب به اینجا نقل مکان کرده است، راه می رود. او می‌گوید: «اگر مشکلی در راکتور وجود داشت، آنها در لودویگزبورگ نیز تحت تأثیر قرار می‌گرفتند. مانند بسیاری از همسایگانش، او فکر می‌کند حیف است که نیروگاه خاموش شود: “این منبع خوبی برای انرژی پاک است.”

دیدگاه‌های ساکنان در تضاد با افکار عمومی غالب در آلمان است، جایی که جنبش ضد هسته‌ای موجود پس از فاجعه چرنوبیل در سال 1986، با افزایش نگرانی‌ها در مورد خطرات انرژی هسته‌ای، شهرت یافت.

با وجود تمدید موقت آلمان، مخالفان و گروه های محیط زیست به تظاهرات خود ادامه می دهند. فرانک واگنر، از فدراسیون گروه‌های اقدام شهروندان، که نشان ضدهسته‌ای روی جامپر خود دارد، می‌ترسد که گسترش هسته‌ای کنونی تنها انتهای نازک گوه باشد.

واگنر می‌گوید: «این مرحله به ما نشان می‌دهد که سد شکسته شده است، که باعث می‌شود در ماه‌های آینده گفتن «اوه، ما هنوز کمبود انرژی داریم، برای مدت طولانی‌تری به نیروگاه‌های هسته‌ای نیاز داریم» بسیار آسان است. او همچنین نگران است که هنوز مکانی برای ذخیره سازی دائمی زباله های هسته ای آلمان پیدا نشده است. انتظار می رود که این مذاکرات نزدیک به 30 سال طول بکشد.

دکتر آندره باومن، معاون وزیر خارجه بادن-وورتمبرگ در امور محیط زیست، آب و هوا و انرژی، اصرار دارد که تمدید ماه آوریل آخرین مورد خواهد بود. سیاستمدار سبز، که حزبش سال گذشته به عنوان بخشی از ائتلاف سه جانبه با سوسیال دموکرات ها (SPD) و دموکرات های آزاد (FDP) به دولت ملی بازگشت، قاطعانه معتقد است که هیچ میله سوخت جدیدی برای Neckarwestheim خریداری نخواهد شد. لازم است تا پس از آوریل ادامه یابد.

برای برخی، آوریل خیلی دیر است. پس از بررسی ایمنی سال قبل در رآکتور نشان داد که در لوله‌های گرمایش ژنراتور فشار، شکایت وجود دارد، دو نفر از مردم محلی تصمیم گرفتند شکایت خود را به دادگاه ببرند. پرونده آنها اواخر این ماه رسیدگی خواهد شد.

مالک رآکتور، EnBW، می‌گوید که این نیروگاه از “سطح ایمنی بسیار بالایی برخوردار است، همچنین در مقایسه‌های بین‌المللی”. این می افزاید که یک حکم دادگاه قبلی نشان می دهد که هیچ دلیلی برای مداخله در عملیات راکتور وجود ندارد. دولت ایالتی که مسئولیت نظارت بر هسته ای را بر عهده دارد، می گوید که از اینکه نیروگاه می تواند ایمن کار کند نیز راضی است.

باومن با عذرخواهی به خاطر دمای سرد در دفترش – وزارت محیط زیست ترموستات های خود را روی 19 درجه سانتیگراد تنظیم کرده است – باومن می گوید: «ما نباید آنچه مهم است را فراموش کنیم. ما باید به صرفه جویی در انرژی ادامه دهیم.

ما باید سیستم انرژی خود را برای آینده تطبیق دهیم. یعنی انرژی های تجدیدپذیر، تجدیدپذیر، تجدیدپذیر. هزینه های راه اندازی به طور قابل توجهی کمتر از نیروگاه های جدید هسته ای، زغال سنگ یا گاز است.

اما انتقال انرژی، یا انتقال انرژی از سوخت‌های فسیلی به انرژی‌های تجدیدپذیر، که آلمان اولین پذیرنده آن بود، به نظر می‌رسد در سال‌های اخیر متوقف شده است. بسیاری شکایت دارند که برنامه‌هایی برای انتقال نیروی بادی بیشتر تولید شده در شمال پرآشوب به جنوب صنعتی تشنه انرژی تا سال 2014 با موانعی روبرو شده است.

در حالی که حذف تدریجی سوخت‌های هسته‌ای و فسیلی از سال‌ها پیش برنامه‌ریزی شده بود، جنگ سیاست ملی انرژی را مجبور کرد به سمت دیگری منحرف شود. آلمان در حال رقابت برای تکمیل پنج پایانه برای دریافت گاز طبیعی مایع (LNG) است و هفته گذشته قراردادی 15 ساله با قطر برای دریافت جریان جدید LNG از سال 2026 امضا کرد.

زغال سنگ نیز همچنان به ایفای نقش خود ادامه می دهد. کمبود اخیر باد آلمان را بر آن داشته تا مقدار بیشتری از آن را بسوزاند که 45 درصد از کل تولید انرژی را تشکیل می دهد. بر اساس آمار رسمی، زمانی که تقریباً نیمی از آن (49 درصد) از منابع تجدیدپذیر تامین می شد، این رقم در نیمه اول سال 2022، 31 درصد بود. برخی از تحلیلگران نگران این هستند که تعطیلی نهایی هسته ای که 6 درصد از کل تولید برق در شش ماهه نخست سال را به خود اختصاص داده بود نیز خلأ ایجاد کند.

در Neckarwestheim، مقامات دو تاسیسات خورشیدی توسعه داده‌اند، اما وینکلر می‌گوید که فرآیند دریافت مجوز برای توسعه‌های جدید طولانی و زمان‌بر است.

دکتر گوتفرید کازنوادل چهارمین نسل از خانواده‌اش است که محصولات کشاورزی و شراب را در این نزدیکی کشت می‌کند. رئیس انجمن کشاورزی محلی عموماً طرفدار خاموشی هسته‌ای است و مانند بسیاری از آلمانی‌ها ترجیح می‌دهد این کشور به توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر سرعت بخشد. او به شوخی می گوید که نام روستا اغلب از بسته بندی محصولات کشاورزی محلی حذف می شود.

او می‌گوید: «نکاروستهایم همیشه در اخبار بود، به‌ویژه زمانی که راکتور دوم ساخته شد، که لزوماً برای بازاریابی خوب نبود».