به گزارش دپارتمان اخبار ورزشی پایگاه خبری آبان نیوز ،
مندر وسط هوا در آخرین بازی دوحه بود که حسن متوجه شد دقیقاً چه چیزی در انتظار است. او با دوستانش منال و زوهیر از پاریس از طریق استانبول سفر می کرد، پس از ساعت ها جستجوی بلیت مراکش مقابل اسپانیا، سرانجام نتیجه داد. او می گوید: «من نمی فهمیدم چه می دیدم و چه می شنیدم. مصریها، اردنیها، عراقیها، یمنیها بودند – همه آنها خانوادهها و مشاغل خود را ترک کرده بودند، فقط برای اینکه بیایند و از مراکش حمایت کنند.»
حسن ویدیویی را روی گوشی خود میآورد: تقریباً هر مسافری روی پای خود است و نام میهن خود را میخواند. دوشنبه شب بود و در عرض 24 ساعت شاهد تاریخ بودند. مراکش پیش از این هرگز به یک هشتم نهایی جام جهانی نرسیده بود. اگر آنها در روز شنبه پرتغال را شکست دهند، کاری را انجام خواهند داد که هیچ کس از قاره آنها تا به حال موفق نشده است، در نهایت اردک نیمه نهایی آفریقا را خواهد شکست.
حسن میگوید: «بعضی وقتها احساس میشود مراکش میزبان این مسابقات است. او به سختی اغراق می کند. این سه نفر در امتداد کرنیش دوحه، چند دقیقه از محلی که به مرکز حامیان سوق واقف تبدیل شده است، قدم می زنند. اکنون سه چهارم تیمها به خانههای خود رفتهاند، تیمهای بزرگ مراکشی و آرژانتینی در این مکان هستند. آنها در تمام طول دوره برجسته بودند، اما اکنون یک تفاوت ظریف وجود دارد. کسانی که در پرچم قرمز با ستاره سبز پنج پر پوشانده شده اند، تقریباً به همان اندازه احتمال دارد که از کشورهای دیگر آمده باشند، به گویش های متفاوت صحبت می کنند و غرق در تنوع فرهنگ های مشابه هستند. مراکش حامل امیدهای جهان عرب است و همه در کشتی هستند.
این یک شگفتی است که یکی از ابعاد موازی و گاه به طرز ناخوشایند این تورنمنت را منعکس می کند: برای هواداران کشورهای خاورمیانه و شمال آفریقا، قطر 2022 فرصتی برای دیده شدن و شنیدن یک منطقه فوتبالی است که عموماً کمتر به نمایش درآمده است. این یک علت مشترک قدرتمند است که از مرزهای ملی و تضادهای محلی فراتر می رود. موفقیت به معنای چیز اضافی است. جو در Souq و در بازی ها با صدای بلند، زنده، رنگارنگ، جشن، اما در عین حال محترمانه و ملایم بوده است.
ایمن که پنج سال پیش از شهر سوسه تونس به قطر نقل مکان کرد، می گوید: «ما همه یک کشور، یک تیم هستیم. او میگوید: «من بازیهای تونس را در استادیوم تماشا کردم، اما پس از حذف آنها، تصمیم ساده بود: پشت مراکش بروید و ببینید تا کجا میتوانند پیش بروند». پیروزی آنها پیروزی هر عرب است.» احمد، که اهل جنوب غرب مراکش است و در دوحه به عنوان پیشخدمت کار می کند، می گوید: “این احساس باورنکردنی است که همه کشورهایمان را به این شکل دور هم جمع کنند.”
این حس محتاطانه در چند قسمت وجود دارد که چیزی تغییر کرده است. نورالدین، که از مراکش سفر کرده و خود را عرب و بربر می داند، می گوید که قبلا احساس می کرد هموطنانش توسط اعراب خاورمیانه به تحقیر نگاه می کنند. او هیچ نشانه ای از آن را در سه هفته گذشته ندیده است، فقط خویشاوندی، و احساس تشویق می کند. در مورد فادل که از همسایه نزدیک موریتانی است و 12 سال در دوحه زندگی کرده است، همینطور است. او می گوید: «گذرنامه برای ما چیزی نیست. من احساس عربی میکنم، و بس: ما از هم نمیپرسیم اهل کجا هستیم.»
فاضل با محمد است، او از دوستان مراکشی که برای بازی اسپانیا در یک سفر رفت و برگشت کمتر از یک روز به آنجا آمده بودند، خوشامد گفت. حسن و همراهانش وقت نداشتند به کارفرمایان خود بگویند که پس از ثمر رساندن ترال تمام شب او برای خرید بلیت، برای بخشی از این هفته در دسترس نخواهند بود. آنها پس از خوش شانسی دوباره برای بازی پرتغال سفر خود را تمدید کردند. برادر مانال به آنها ملحق خواهد شد: او در حال پرواز از کازابلانکا با یکی از هفت هواپیمایی است که در عرض چند دقیقه تمام شده است.
حسن، که سه روز پس از پیروزی تاریخی اشرف حکیمی در تیراندازی، هنوز به طرز محسوسی خشن است، می گوید: «ما در یک رویا زندگی می کنیم. ما مجبور بودیم ریسک کنیم اما از آمدنم به اینجا پشیمان نیستم. یک روز ما با افتخار به فرزندان خود خواهیم گفت که برای اولین مرحله یک چهارم نهایی مراکش در استادیوم حضور داشتیم. و این شگفت انگیز است که همه را پشت سر خود داشته باشیم.»
جمعیت حاضر در ورزشگاه الثومه، اگر شواهد اخیر وجود داشته باشد، حداقل 80 درصد به نفع مراکش خواهد بود. بسیاری دیگر در جاهای دیگر شهر تماشا خواهند کرد: برآوردها حاکی از آن است که بیش از 50000 مراکشی ممکن است در شهر باشند. موارد مشابهی با سال 2010 وجود دارد، زمانی که به نظر می رسید تمام آفریقا برای پیوند خود با اروگوئه در اطراف غنا متحد شده است. آن شب، رویای متفاوتی توسط لوئیس سوارز و پنالتی های فاجعه بار شکست خورد. این بار 450 میلیون عرب امیدوارند که یک قدم فراتر بروند. مانال میگوید: «ما احساس میکنیم که میتوانیم این کار را انجام دهیم. زهیر موافق است و میافزاید: «اگر یک بار که در یک چهارم نهایی هستید باور نکنید، نمیدانم چه زمانی باید باور کنید.»
آیا آنها وسوسه خواهند شد که در صورت واقعی شدن غیرممکن، روسای خود را چند روز دیگر منتظر نگه دارند؟ منال و زهیر سرشان را تکان می دهند: سفر یک عمر باید روز یکشنبه به پایان برسد، هر چه که باشد. حسن نمی تواند کاملاً خودش را به گفتن آن بیاورد. او می گوید: «ممکن است این امکان را داشته باشم، باید در مورد آن فکر کنم. اگر مراکش کمی بیشتر پرچم منطقه را به اهتزاز درآورد، ممکن است چیز زیادی قابل تامل نباشد.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.