بن اوکری، برنده بوکر، رمان منتشر شده را بازنویسی می کند تا پیام اصلی برده داری را هدایت کند | بن اوکری

خودانتقادی، شاید حتی پشیمانی، در میان نویسندگانی که به کارهای قدیمی نگاه می کنند رایج است، اما بن اوکری رمان نویس اکنون تا آنجا پیش رفته که یک رمان کامل منتشر شده را بازنویسی کرده است. و این کتابی است که او قبلاً بسیار دوست داشته است.

این نویسنده نیجریه ای برنده جایزه بوکر، بیشتر پنج سال گذشته را صرف بازسازی داستان سال 2008 خود کرده است. استار بوک، یک عاشقانه عرفانی در سرزمین مادری او. نسخه جدید، کامل با عنوان و جلد جدید، قرار است تابستان امسال منتشر شود آخرین هدیه هنرمندان چیره دستو اوکری معتقد است که بر برده‌داری فراآتلانتیک تأکید بیشتری کرده است و اکنون روایتی «مطمئن‌شده‌تر» به خوانندگانش ارائه خواهد کرد.

«این یک فرآیند پر دردسر و دردناک بود. من همچنان می‌خواستم کتاب جادویی و بی‌گناه باشد، اما می‌خواهم سیاسی هم باشد. همه چیز درست قبل از تجارت برده اتفاق می افتد – در آن لحظه از پیش آگاهی، “اوکری این آخر هفته گفت.

او گفت که تغییرات ایجاد شده بیش از جنبه زیبایی بود و رفتار او با تجارت برده را شفاف تر کرد.

“استار بوک کتابی بود که از نظر احساسی برایم هزینه زیادی داشت. من برای آن هزینه کردم و فکر می کنم یکی از کارهای مهم من است.

اوکری گفت: “من هرگز رمان هایم را دوباره نمی خوانم، زیرا دوست ندارم به گذشته نگاه کنم، اما زمانی که استار بوک بیرون آمد، می‌دانستم که برخی از پاسخ‌ها به یکی از موضوعات کلیدی کتاب نمی‌خورد، به‌ویژه در قسمت‌های مرکزی، که همه درباره تجارت برده در آینده است. داورها احمق نیستند و اگر چیزی را انتخاب نمی کنند، دلیلی وجود دارد.

ناشران اوکری، رئیس زئوس، می‌گویند: «اولین استقبال از کتاب به جنبه‌های برده‌داری اشاره نکرد یا آنها را تمثیلی دید. این بازنشر فرصتی است برای نشان دادن این حق در پرتو اذعان معاصر به بی عدالتی های تاریخی و فعلی.

پس شاید این نگرانی خوانندگان است که تغییر کرده است؟ اوکری می پذیرد که این بخشی از آن است: «احتمالاً، مخاطبان من به دلیل تأثیر برگزیت و کووید، و البته زندگی سیاه پوستان مهم است و ظهور فمینیسم جدید، تغییر کرده است. همه ما حساس شده ایم و با گفتمان جدیدی روبرو شده ایم.

اوکری گفت: “شاید چیزی جز یک خواب هنری خوب از این کار برای من وجود نداشته باشد.” من به کسی نگفتم که این کار را انجام می دهم، و این فقط یک چیز شخصی است. من از دیگران این کار را نمی‌دانم.»

بازنویسی عمده آثار داستانی منتشر شده غیرعادی است، مگر اینکه الزامات قانونی وجود داشته باشد. این صنعتی است که در آن بازده مالی اغلب حاشیه‌ای است و تغییرات گسترده در یک رمان نیاز به صدور یک شماره ISDN جدید دارد، حتی برای نویسنده‌ای که خود منتشر شده است و داستان الکترونیکی خود را تغییر می‌دهد. اما شش سال پیش، کارن هال، نویسنده و نویسنده تلویزیونی آمریکایی، زمانی که انتشاراتش، Simon & Schuster، نسخه‌ای از رمان محبوبش در سال 1996 را با جلد گالینگور منتشر کرد، کار مشابهی را انجام داد. بدهی های تاریک، با مطالب اصلاح شده قابل توجهی. هال به نیویورک تایمز او در قسمت‌هایی از کتاب که دوست نداشت، «لرزیده بود».

هال یک کاراکتر اضافه کرد و شخصیت دیگری را کنار گذاشت، و همچنین پایان را تغییر داد، که احساس کرد یک نت نادرست به نظر می رسد. این نویسنده با نزدیک شدن به بیستمین سالگرد این رمان محبوب، حمایت ویراستار خود، جاناتان کارپ را جلب کرده بود. کتاب‌های زیادی به‌عنوان ناشر وجود دارد که از نظر تجاری یا انتقادی، کمی از آن‌ها غافل می‌شوید، و من اغلب از خود پرسیده‌ام: چرا یک نویسنده نمی‌خواهد دوباره آن را امتحان کند؟ کارپ در آن زمان گفت.

جیمز جویس اولین تلاش خود را بازنویسی کرد پرتره ای از هنرمند در جوانی، اما همانطور که اوکری اشاره می کند این قبل از انتشار بود. چارلز دیکنز، با این حال، به شدت ویرایش کرد الیور توئیست پس از آن که یک زن یهودی به نام الیزا دیویس برای شکایت از تصویر یهودستیزانه فاگین نامه نوشت. دیکنز در ابتدا مقاومت کرد و گفت: «باید مرخصی بگیرم و بگویم که اگر در میان قوم باهوش یهودی احساس کلی وجود داشته باشد که من کاری را که شما به عنوان «اشتباه بزرگ» توصیف می‌کنید انجام داده‌ام، آنها بسیار کمتر معقول هستند. مردمی بسیار کمتر عادل و خوش اخلاق تر از آن چیزی که من همیشه تصور می کردم.»

سپس، در سال 1867، با حساسیت به استدلال دیویس مبنی بر اینکه دوستش ویلکی کالینز یهودیان را به نحو مطلوب تری معرفی کرده است، دیکنز این عبارت را تغییر داد. پیچ – پیچیدن قبل از چاپ مجدد رمان

در دنیای فیلم، بازبینی خلاقانه بیشتر پذیرفته شده است. برش‌های کارگردان از فیلم‌های موفق، یا فیلم‌هایی که به‌صورت بحث‌برانگیز ویرایش شده‌اند، معمولاً بیشتر از نسخه اصلی به‌دست می‌آیند.

من می‌توانم بگویم برش کارگردان از فیلم میلوش فورمن آمادئوساوکری گفت، برای مثال، غنی‌تر است، اگرچه نسخه اصلی عالی است. «فقط این بود که احساس کردم چیزی در لحن وجود دارد که اجازه می‌دهد نسخه اول به عنوان یک افسانه خوانده شود. واقعاً چیز ظریفی بود، اما روش خواندن چیزی را تغییر می‌دهد. من باید لحن جدید و آرام‌تری پیدا می‌کردم: چیزی که عملکرد کمتری داشت. باید لحنی پیدا می‌کردم که به این مطالب خاص توجه شود.»

رمان‌نویس استدلال می‌کند که برای اینکه ارزش تلاش را داشته باشد، «اشتیاق به بازگشت» باید چیزی مهم در هسته خود داشته باشد: «این یک کار واقعی عاشقانه بود، اما آخرین هدیه هنرمندان چیره دست کتابی قدیمی تر، خردمندتر، فروتن تر و مورد توجه تر است. من حدس می‌زنم که بتوانیم آن را به عنوان یک تناسخ در نظر بگیریم.»