راموس هت تریک کرد در حالی که پرتغال 6-1 سوئیس را شکست داد پس از سقوط رونالدو | جام جهانی 2022

کریستیانو رونالدو و مردی را که به جای او انتخاب می‌کنید، بهتر است از دست ندهید. گونسالو راموس 21 ساله است. او ماه گذشته اولین بازی ملی خود را انجام داد. قبل از سه شنبه او فقط 36 دقیقه فوتبال بین المللی بازی کرده بود. و با این حال در عرض 17 دقیقه او قبلاً بیشتر از رونالدو گلهای حذفی جام جهانی به ثمر رسانده بود. در اواسط نیمه دوم، او اولین هت تریک قطر 2022 را به پایان رساند. راموس، قاطعانه، از دست نداد و یک چهارم نهایی را مقابل مراکش راه اندازی کرد.

سانتوس هوای ژولیده مردی را دارد که در ماشینش خوابیده است. او می تواند پیتر فالک در نقش کلمبو باشد. او مردی نیست که با میل و میل کار جالبی انجام داده باشد، بنابراین وقتی یک روز قبل از بازی از رونالدو به خاطر ژست خنده‌دارش پس از تعویض در برابر کره جنوبی انتقاد کرد، احساس مهمی کرد. خود رونالدو مدعی شد که این حمله متوجه چو گوئه سونگ مهاجم کره‌ای بوده است، کسی که سعی می‌کرد او را از زمین بیرون بیاورد، اما با توجه به موقعیت‌های مشابه در منچستریونایتد، به نظر می‌رسد این تصور رایج در پرتغال این است که هدف آن منتقدان او بوده است. که تعداد آنها در حال افزایش است. یک نظرسنجی در روزنامه ورزشی A Bola نشان داد که 70٪ از خوانندگان فکر می کردند که او نباید در برابر سوئیس شروع کند.

راهنمای سریع

قطر: فراتر از فوتبال

نمایش دهید

این جام جهانی است که شبیه هیچ جام جهانی دیگری نیست. در 12 سال گذشته آبان نیوز درباره مسائل مربوط به قطر 2022، از فساد و نقض حقوق بشر گرفته تا رفتار با کارگران مهاجر و قوانین تبعیض آمیز، گزارش داده است. بهترین‌های روزنامه‌نگاری ما در صفحه اصلی قطر: فراتر از فوتبال برای کسانی که می‌خواهند عمیق‌تر به مسائل فراتر از زمین بازی بروند جمع‌آوری شده است.

گزارش آبان نیوز بسیار فراتر از آن چیزی است که در زمین اتفاق می افتد. امروز از روزنامه نگاری تحقیقی ما حمایت کنید.

عکس: کاسپار بنسون

6747 روز از آخرین باری که پرتغال یک مسابقه زنده تورنمنت را بدون رونالدو در برابر روسیه در یورو 2004 آغاز کرد، می گذرد. ​​اما به نظر می رسد سن خیلی زود به او رسیده است. راموس هنوز سه ساله نشده بود که آن بازی روسیه برگزار شد. رونالدو به ناچار توجه را به خود جلب می کند، انبوه سلبریتی او به قدری زیاد است که همه چیز به مدار او کشیده می شود، اما روبن نئوس و ژائو کانسلو نیز در هر بازی گروهی از بازی کنار گذاشته شدند، که شاید نشان دهنده این باشد که سانتوس تشخیص داده است که پرتغال بازی نکرده است. به خصوص با وجود اینکه با پیروزی در دو بازی اول خود، جواز حضور را قطعی کردند.

این خیلی بهتر بود همانطور که یونایتد در این فصل دریافته است، تیم ها بدون سیاهچاله در جلو عملکرد بهتری دارند و هر چیز دیگری را به میدان گرانشی عظیم خود می کشانند. در پرتغال سبکی وجود داشت، احساس آرامش و تخیل. راموس حرکت کرد و این به دیگران اجازه داد تا از او دور شوند. و آن سه خط میانی تهاجمی پرتغال – برونو فرناندز، برناردو سیلوا و ژائو فلیکس – مملو از استعدادهای خلاقی است که منتظر رها شدن هستند.

برداشتن ترمز دستی معمولاً به سبک سانتوس نیست (شاید او نگران این است که ماشین با خروپف کردنش روی صندلی عقب غلت بزند)، اما کار کرد. سوئیس که به طرز شگفت انگیزی با سه پشتیبان شروع کرد، به سادگی نتوانست با آن کنار بیاید. فابیان شر که در این فصل برای نیوکاسل بهبود یافته بود، به خصوص ناراحت کننده به نظر می رسید. راموس برای اولین بار خیلی راحت او را برگرداند و سپس در یک کرنر با ضربه سر په په در هوا مورد ضرب و شتم قرار گرفت تا بعد از 33 دقیقه بازی را 2-0 کند و به پیرترین بازیکن تاریخ در یک بازی حذفی جام جهانی تبدیل شود. کارت زرد شر برای ضربه زدن به ژائو فلیکس نشان دهنده گیجی او بود و او در نیمه دوم به طور قابل درک کنار گذاشته شد.

راموس از تیرک نزدیک تیر عبور کرد تا در سانتری کم دیوگو دالوت از طریق زیر شاسی بلند یان سامر به سمت داخل بچرخد، در چهارم برای رافائل گوئریرو دراز کشید و سپس در حالی که دفاع سوئیس از هم پاشید، ضربه پنجم را زد. رافائل لئو در یک ششم درخشان شناور شد. تمام ساعت‌ها را متوقف کنید: اگر فکر می‌کردید سوئیسی‌ها برای همیشه دوام خواهند آورد، در اشتباهید. این بزرگترین برد تاریخ پرتغال در یک بازی حذفی مسابقات بود، اولین باری که آنها یک بازی حذفی جام جهانی را با دو گل یا بیشتر از زمان شکست 5-3 کره شمالی در سال 1966 بردند.

همه چیز برای یک تیم سانتوس بسیار نامتجانس بود، بیشتر از آن زمانی که مانوئل آکانجی در یک گوشه در تیرک عقب قرار گرفت و درست قبل از ساعت بازی را 4-1 کرد. سانتوس بلافاصله به لبه منطقه فنی خود رفت و اشاره کرد و خیره کننده بود. بسیاری از مردم بیش از حد سرگرم بودند.

رونالدو واقعاً از همه چیز مشتاق به نظر می رسید، پس از گل پپه به جمع جشن پیوست، پس از گل دوم راموس پوزخندی زد و چهارمی را ایستاد و کف زد. هرازگاهی صفحه‌های بزرگ در چهار گوشه زمین تصویری از رونالدو روی نیمکت به نمایش در می‌آوردند و فریادهای هیجان را به گوش می‌رساند. همه چیز کمی ناخوشایند به نظر می رسید، به خصوص زمانی که جمعیت شروع به خواندن نام او کردند و سپس وقتی سانتوس که هرگز غریزی ترین مردم را خشنود نمی کرد، حاضر نشد به خواسته های آنها بپردازد، هو می کردند. در میان همه اینها، او بی حوصله نشسته بود و چانه را روی دست نگه داشت.

سپس، فقط یک چیز دیگر، وقتی رونالدو برای تشویق راموس به زمین فرستاده شد. با این حال، در آن زمان، تشویق برای هر لمس، جایی بین ترحم و پرستش قهرمان نگران کننده بود. حتی رونالدو قبل از زدن یک ضربه ایستگاهی به دیوار به سبکی از زمان، یک پوزخند خجالتی زد.

شاید هنوز یک اوج روایی بزرگ در حماسه رونالدو-لیونل مسی با فینال پرتغال و آرژانتین وجود داشته باشد. رونالدو چنین احساسی نسبت به سرنوشت خود دارد که کاملاً ممکن است او بتواند اوج یورو 2016 را که زود مصدوم شد و پرتغال بدون او پیروز شد، با بیرون آمدن از روی نیمکت برای نشان دادن افتخار، اصلاح کند. با این حال، در حال حاضر، پرتغال بدون او بسیار بهتر به نظر می رسد.