اتاق جلوی نقاش پرکار صحنه میخانه برای نمایشگاه میفر بازسازی شد | هنر

این اتاق جلویی درهم و برهم یک خانه شورای وارینگتون است: آتش گاز به داخل کابینت کاشی‌کاری‌شده با جلوی شیشه‌ای قرار گرفته است که دارای ویژگی‌های ارزشمندی است. کفش هایی که زیر صندلی قرار می گیرند؛ مجلات و کتاب ها انباشته شده اند. و در وسط، سه پایه، که با لوله های رنگ و شیشه های قلم مو احاطه شده است.

این اتاق جایی است که اریک تاکر، هنرمندی تقریبا ناشناخته تا زمان مرگش در سال 2018، اما از آن زمان در مقایسه با LS Lowry، مردم را در میخانه و خیابان نقاشی می کرد، غیبت می کردند، می خواندند، سیگار می کشیدند، ورق بازی می کردند.

در گالری مایفر با استفاده از مبلمان و وسایل شخصی خانه ای که تاکر برای چندین دهه با مادرش به اشتراک گذاشته بود، بازسازی شده است. کارن کنا، خواهر کوچکتر هنرمند، گفت: «این است، این اتاق یک T است.

چند خیابان آنطرفتر، گالری لوکس دیگر مایفر به یک میخانه دهه 1960 تبدیل شده است، با نوار چوبی تیره، شیشه ای از تخم مرغ ترشی، و زیرسیگاری های پر از انتهای سگ. این صحنه نمونه ای از میخانه هایی است که توسط تاکر رفت و آمد می کنند – و نقاشی می کنند.

گالری‌های Alon Zakaim Fine Art و Connaught Brown در این ماه 46 نقاشی رنگ روغن و آبرنگ تاکر را به نمایش می‌گذارند. سه روز قبل از افتتاح این نمایشگاه برای عموم، بیش از 20 عدد فروخته شده بود.

تاکر که در سال 1932 به دنیا آمد، پس از ترک تحصیل در 14 سالگی مشاغل مختلفی از جمله گوربرداری و تخلیه کامیون در حیاط ساختمانی داشت. برادرزاده‌اش جو تاکر گفت: «او از شیفتش می‌آمد و تا شب و آخر هفته‌ها نقاشی می‌کشید». او مجبور بود هر زمان که فرصت داشت نقاشی کند.

تا آخر عمر تاکر بود که خانواده اش متوجه شدند او چقدر نقاشی کرده است و کارش چقدر خوب است. برادرش تونی – پدر جو – سال گذشته گفت: «می‌دانستم که او در اتاق جلویی نقاشی می‌کشد و چند نقاشی در طبقه بالا وجود دارد، اما نمی‌دانستم واقعاً چقدر مواد وجود دارد.

«به طبقه بالا در اتاق خواب‌ها نگاه کردم، اتاق‌هایی که پر از آثار هنری در اطراف دیوارها و حتی روی تخت‌ها بودند. بعداً متوجه شدم که نقاشی هایی در زیر شیروانی، زیر پله ها و حتی در آلونک پشت خانه وجود دارد. کل تجارت بسیار شگفت‌انگیز بود.»

تاکر خودآموخته بود و از گالری‌ها و موزه‌های منچستر و گاهی لندن بازدید می‌کرد. او آنچه را که در اطرافش می دید، عمدتاً صحنه های خیابانی و مردم در میخانه ها را نقاشی می کرد. اما او کار خود را نشان نداد، و تنها باری که چند تابلو را فروخت، از حق کمیسیونی که فروشنده گرفته بود، عصبانی شد و عهد کرد که دیگر آن را تکرار نکند.

جو گفت: «یک بار او را دیدم که در یک میخانه روی کاغذهای پاره شده زیر میز نقاشی می کشید. «حتی وقتی حدوداً هشت ساله بودم، می‌توانستم ببینم که او جالب‌ترین شخصیت‌ها را انتخاب می‌کند. او سه یا چهار طرح سریع انجام می داد و بعداً آنها را نقاشی می کرد.

«در دوران کودکی زمان زیادی را با او گذراندم. او مرا از مدرسه می برد. ژاکتش را با سلوتیپ نگه داشت، موهایش را با قیچی آشپزخانه کوتاه کرد. او سرگرم کننده و بامزه بود.»

پس از مرگ تاکر در سال 2018 و کشف وسعت کار او توسط خواهر و برادرش، خانواده تصمیم گرفتند نمایشگاهی را در خانه او برگزار کنند. ما خانه را به یک گالری تبدیل کردیم و فکر کردیم شاید برخی از همسایه‌ها بیایند.» حدود 2000 نفر در طی دو روز بازدید کردند.

پس از آن در موزه و گالری هنر وارینگتون، در سال 2020، کانات براون و آلون زاکیم، 14 آبرنگ تاکر را به صورت آنلاین به نمایش گذاشتند. همه در عرض چند ساعت فروخته شد

آلون زاکیم گفت تاکر “سبکی مخصوص به خود داشت، راهی برای بیان داستانی منحصر به فرد و متمایز”. “شما به زمان و مکان بازمی‌گردید، بلافاصله می‌دانید به چه چیزی نگاه می‌کنید.”

مقایسه با لوری به سرعت انجام شد. او به لوری به عنوان یک نقاش شمال علاقه مند بود که اطرافش را نقاشی می کرد. لوری مطمئناً تأثیرگذار بود. اما تاکر از امپرسیونیسم و ​​پست امپرسیونیسم نیز استفاده کرد.

جو گفت که گفتن اینکه تاکر از نمایشگاه های مایفر و بازآفرینی های خانه و میخانه محلی خود چه می کرد، سخت بود. این از دنیای او بسیار دور است. فکر می‌کنم او احساس رضایت می‌کند – فکر می‌کنم او احساس می‌کرد که کارش ارزش دارد. اما او همچنین می گفت: چرا این کار را انجام دادی؟ او چند شکایت داشت.»

Eric Tucker At Home: From Warrington to the West End تا 23 دسامبر در Alon Zakaim Fine Art و Connaught Brown حضور دارد.