آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار ورزشی پایگاه خبری آبان نیوز ،
سه بازی در جام جهانی، 11 بازی تا 2022، 79 بازی بعد از سلطنت گرت ساوت گیت، این سوال بی پاسخ مانده است: آیا انگلیس واقعاً خوب است؟
که احتمالاً دو پاسخ برای آن وجود دارد. اولی ساده است: بله، معقولانه. آنها در صدر گروه خود قرار گرفتند. آنها در کنار اسپانیا بهترین گلزنان مشترک بودند. آنها دو بار کلین شیت کردند. دومی آهی خسته کننده است، زیرا هر بحثی در مورد انگلستان بلافاصله زیر آب بحث های هولناک در مورد تکبر و توقع قرار می گیرد که در پس زمینه ای از ایده آل های غیرقابل قبول کمال هجوم می آورند. چه چیزی حتی خوب است؟
بلژیک، نسل طلایی آنها به خوبی و واقعاً از آن گذشته است، در این جام جهانی وحشتناک بود. آنها یک گل به ثمر رساندند، در دو بازی از سه بازی خود مغلوب شدند و در بازی سوم کاملا خسته به نظر می رسیدند. همانطور که روبرتو مارتینز با گریه اعلام کرد که به عنوان سرمربی باقی نمی‌ماند، با پاسخ به سوالات رسانه‌ها که طیفی از ناامیدی ملایم تا خصمانه برهنه را در بر می‌گرفت، وسوسه یک خارجی این بود که بداند مردم دقیقاً چه انتظاری دارند.
راهنمای سریع
قطر: فراتر از فوتبال
نمایش دهید
این جام جهانی است که شبیه هیچ جام جهانی دیگری نیست. در 12 سال گذشته آبان نیوز درباره مسائل مربوط به قطر 2022، از فساد و نقض حقوق بشر گرفته تا رفتار با کارگران مهاجر و قوانین تبعیض آمیز، گزارش داده است. بهترین‌های روزنامه‌نگاری ما در صفحه اصلی قطر: فراتر از فوتبال برای کسانی که می‌خواهند عمیق‌تر به مسائل فراتر از زمین بازی بروند جمع‌آوری شده است.
گزارش آبان نیوز بسیار فراتر از آن چیزی است که در زمین اتفاق می افتد. امروز از روزنامه نگاری تحقیقی ما حمایت کنید.
در جام جهانی 2018، بلژیک بازی فوق‌العاده‌ای انجام داد تا برزیل را در مرحله یک چهارم نهایی شکست دهد و سپس به قهرمان نهایی، فرانسه، شکست بخورد. در یورو 2020، در حالی که کوین دی بروین با مصدومیت دست و پنجه نرم می کرد، آنها در مرحله یک چهارم نهایی خود به قهرمان احتمالی، ایتالیا، باختند. اگر این شکست باشد، تعداد بسیار کمی از مردم در هر طبقه ای از زندگی هرگز چیز دیگری بوده اند. این ممکن است یک نسل فوق العاده با استعداد بوده باشد، اما کشورهای دیگر نیز بازیکنان خوبی دارند.
پس برای ساوت‌گیت، آیا چیزی کمتر از پیروزی در جام جهانی است؟ شاید حتی این هم کافی نباشد. اگرچه آلف رمزی، تنها سرمربی تیم ملی انگلیس که موفق به کسب چیزی شد، در آن لحظه مورد ستایش قرار گرفت، دیری نگذشت که او به خاطر ایجاد فرهنگ منفی سرزنش شد، رادیکالیسم رویکرد او نادیده گرفته شد یا به رسمیت شناخته نشد. او ممکن است درگیر و سرکوب شده باشد، اما رمزی یک انقلابی بود.
رکورد ساوت گیت از آن زمان به مراتب بیشتر از هر مربی انگلیسی است. او انگلیس را به دو مرحله از شش مرحله نیمه نهایی که به آنها رسیده است رسانده است. او مسئول پنج پیروزی از 14 پیروزی آنها در بازی های حذفی در تورنمنت های بزرگ است. با این حال، هنوز حال و هوای پس از فینال یورو، خشمگین است. او بیش از حد منفی است. باید ترمز دستی را بردارد. او باید این انبوه مهاجمان را آزاد کند. چرا، آه چرا، آه چرا جایی نیست [insert name of Premier League creator du jour here]? تاریخ به گذشته نگاه خواهد کرد و دلیل آن را خواهد پرسید [delete as appropriate: Phil Foden/Marcus Rashford/Jack Grealish/Mason Mount/Bukayo Saka] روی نیمکت رها شد
البته همه اینها مزخرف است. مسابقات بزرگ کوتاه هستند. اتفاقات عجیبی می افتد بیش از حد در بازی های فردی خوانده می شود. آلمان برای سال‌ها عمدتاً به دلیل آلمانی بودن به نیمه‌ها و فراتر رفت. سپس، 20 سال پیش، آنها تصمیم گرفتند که واقعاً می خواهند در فوتبال نیز خوب باشند. آنها طرز تفکر غالب در مورد بازی را ایجاد کردند و با این حال در دو تورنمنت گذشته در مرحله گروهی به میدان رفتند.
در قطر آنها به قدری گیج شده بودند که امیدشان به نیکلاس فولکروگ، مهاجمی کاردان که ظاهراً انتخاب شده بود، بود، زیرا او نزدیک‌ترین چیزی بود که در بوندسلیگا مدرن می‌توانست به هورست هروبش بیابد. هانسی فلیک گفت این بدشانسی نیست، این ناتوانی است. خوب، شاید، اما این هم بدشانسی بود. آیا باید کل ریبوت را به خاطر هشت دقیقه عجیب و غریب در برابر ژاپن بازنگری کرد – که در آن دو بار گل خوردند – که فقط به این دلیل مهم بود که اسپانیا سه دقیقه بازی عجیب مقابل ژاپن داشت که در آن دو بار گل خورد؟
اغلب قبل از مسابقات پرسیده می شود که چه چیزی نشان دهنده موفقیت است. نیمه نهایی؟ یک چهارم نهایی؟ اما این یک معیار ناکافی است. یک تیم به لطف خوش شانسی و یک تساوی مهربان می تواند به طرز وحشتناکی بازی کند و به عمق برسد. یا یک تیم می تواند درخشان بازی کند، جهان را به وجد بیاورد، با این حال در یک بازی کلاسیک در اوایل بازی مقابل تیم بزرگ دیگری شکست بخورد، یا با بدشانسی شکست بخورد، یا منفجر شود. دانمارک 1986، همه کفال ها و قدرت تهاجمی، به عنوان یکی از تیم های بزرگ جام جهانی در ذهن باقی مانده است. انگلستان 2006، مجموعه ای غم انگیز از بازی های به سختی قابل تشخیص که تحت الشعاع لذت گرایی بادن-بادن قرار گرفته است، این کار را نمی کند: با این حال، انگلیس در رقابت ها جلوتر رفت.
با این حال، پس از شکست در ضربات پنالتی در سال‌های 1990، 1996 و 1998، این حس وجود داشت که انگلیس با شکست قهرمانانه تمام شد. یک جام به ما بدهید و اصلاً مهم نیست که چگونه. در این زمینه “خوب” احتمالاً یک اصطلاح بسیار مبهم است. آیا به نظر می رسد انگلیس می تواند قهرمان مسابقات شود؟ شاید، اما این چیزها بهتر است در گذشته قضاوت شوند. استثناهایی وجود دارد – اسپانیا در سال 2010، علیرغم شکست افتتاحیه آنها، یا آلمان غربی در سال 1990، شاید برزیل در سال 2002، اگر فقط به دلیل عجله ای که رقبا با آن کنار رفتند – اما تعداد کمی از قهرمانان جام جهانی در تمام طول مسیر قهرمان به نظر می رسیدند.
چهار سال پیش، فرانسه به تزلزل خود در برابر آرژانتین نیاز داشت. چهار سال قبل از آن، شکست نزدیک در برابر الجزایر و دویدن متفکرانه جوگی لوو در کنار ساحل در ریو طول کشید تا آلمان در مسیر شکوه قرار گیرد. در سال 2006، ایتالیا تنها پس از دو گل خود در وقت اضافه مقابل آلمان در نیمه نهایی، مدعی معتبری به نظر می رسید.
گروه ها برای عبور هستند، اما، با توجه به ارزشش، انگلیس رکورد بهتری در مرحله گروهی نسبت به هر برنده ای از برزیل 20 سال پیش داشته است. نشانه های مثبت وجود دارد. هری مگوایر ممکن است تبدیل شده باشد یک دوره تمسخر آمیز در پارلمان غنا اما مشارکت او با جان استونز بسیار امن تر از آن چیزی است که می ترسید. ساوت‌گیت اغلب در طول بازی‌ها نتوانسته تغییرات قاطعی ایجاد کند، اما در مقابل ایالات متحده آمریکا و ولز تغییرات او تأثیر مثبتی داشت. انگلیس اغلب برای گلزنی بیش از حد به هری کین متکی بوده است، اما در قطر آنها شش گلزن متفاوت داشته اند، هیچ کدام از آنها کین – که با این وجود با سه پاس گل نقش کلیدی ایفا کرده است.
برزیل، اسپانیا و فرانسه همگی دوره‌هایی از فوتبال تولید کرده‌اند که به نظر می‌رسد فراتر از توانایی‌های انگلیس است، اما همگی افتهایی را تجربه کرده‌اند. آرژانتین که تقریباً به طور کامل توسط روایت لیونل مسی تقویت شده است، در هم ریخته است، فقط واقعاً مقابل یک لهستان خوابیده قرار گرفته است. به نظر می رسد هلند هنوز منتظر ممفیس دیپای برای بهبود آمادگی است. پرتغال با کمک چند پنالتی عجیب و غریب، در سایه بی‌تحرک نفس کریستیانو رونالدو به میدان رفت. کرواسی با ارزیابی زلاتکو دالیچ، سرمربی خود پس از تساوی 0-0 مقابل بلژیک، سرانجام “خسته” شده است.
اما حقیقت این است که هر یک از تیم‌های یک شانزدهم نهایی می‌توانند انگلیس را شکست دهند و انگلیس می‌تواند هر یک از تیم‌ها را در یک شانزدهم نهایی شکست دهد. حتی با این حال شکلی را که در برابر بهترین حریفان استفاده خواهند کرد، بازی کردند.
آیا آنها خوب هستند؟ هنوز خیلی زود است که بگوییم – و ممکن است برای مدتی باشد.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
