اروگوئه غنا را شکست داد اما با گل های زده از جام جهانی حذف شد | جام جهانی 2022

در ماموریت های انتقام برنده ای وجود ندارد. احساسات از غنا می خواست که اشتباهات مرحله یک چهارم نهایی جام جهانی 2010 مقابل اروگوئه را جبران کند و صدمه ضربه دست لوئیس سوارز در آخرین لحظه روی خط را جبران کند. اما اروگوئه، و به ویژه سوارز، زمانی برای چنین مفاهیم رمانتیک رستگاری ندارند. غنا پس از از دست دادن یک پنالتی دوباره حذف شد، اما تنها دلداری آنها این بود که، اگرچه سوارز دو تیم را ثبت کرد، اما این کره جنوبی بود که با پرتغال به مرحله یک هشتم نهایی رفت.

این یک بازی بود که با خاطره وقایع 12 سال پیش در ساکر سیتی، و به طور خاص در آن لحظه در آخرین دقیقه وقت اضافه، تسخیر شده بود. تصویر همیشه وجود داشت، یک فوتبالیست منحرف که در دید پیرامونی می چرخید: استفان آپیا در پیش زمینه که تلاش اولیه را مسدود کرده بود (که احتمالاً آفساید بود، اگرچه هیچ کس در مورد آن صحبت نمی کند)، جان منسا و دروازه بان فرناندو موسلرا در حال سقوط با هم. در حالی که آندرس اسکاتی، دومینیک آدیه دراز می‌کشد و توپ شل را به سمت دروازه می‌فرستد، دیگو فوسیله با قوس پشت و مشت چپ به سمت بالا فشار می‌آورد که تلاش خود را برای مهار کردن از دست می‌دهد، و سوارز، دست‌هایش را به بیرون می‌کشد و به سمت راست می‌جهد تا توپ را با پنجه دور کند. پیگاه فوتبال آفریقاست، لحظه ای که سرزمین موعود نیمه نهایی جام جهانی را دید اما تکذیب شد.

راهنمای سریع

قطر: فراتر از فوتبال

نمایش دهید

این جام جهانی است که شبیه هیچ جام جهانی دیگری نیست. در 12 سال گذشته آبان نیوز درباره مسائل مربوط به قطر 2022، از فساد و نقض حقوق بشر گرفته تا رفتار با کارگران مهاجر و قوانین تبعیض آمیز، گزارش داده است. بهترین‌های روزنامه‌نگاری ما در صفحه اصلی قطر: فراتر از فوتبال برای کسانی که می‌خواهند عمیق‌تر به مسائل فراتر از زمین بازی بروند جمع‌آوری شده است.

گزارش آبان نیوز بسیار فراتر از آن چیزی است که در زمین اتفاق می افتد. امروز از روزنامه نگاری تحقیقی ما حمایت کنید.

عکس: کاسپار بنسون

بیلبوردهای سراسر آکرا این هفته این حادثه را با این شعار به تصویر کشیده اند: “انتقام!: بیایید از ستاره های سیاه حمایت کنیم.” این واقعیت که مردم غنا هنوز درد آن لحظه را به شدت احساس می کنند، در کنفرانس مطبوعاتی قبل از بازی مشخص شد. سوارز، با یک حس خاص نمایشی تحریک‌آمیز، تنها ظاهر شد و به نظر می‌رسید که یک روزنامه‌نگار غنا کاملاً بی‌تفاوت بود و گفت که بسیاری در کشورش او را «خود شیطان» می‌دانستند.شیطان“، مبادا هر گونه سردرگمی وجود داشته باشد) و می خواست او را “بازنشسته” کند. گفت پشیمان نشد. او مجازات شده بود. او یک کارت قرمز دریافت کرده بود و در نتیجه بازی نیمه نهایی را از دست داد. این تقصیر او نبود که آساموا گیان پنالتی را از دست داد.

آیا این یک جریان پیچیده بود؟ سوارز فقط 81 دقیقه در مرحله گروهی بازی کرده بود و به طور مشخصی تاثیرگذار نبود و تنها یک شوت به سمت دروازه (خارج از هدف) انجام داد. اما اگر این یک بازی فکری بزرگ بود، اروگوئه آن را به نهایت رساند و سوارز را به عنوان کاپیتان نامید. آیا این در ذهن آندره آیو، تنها بازیکن غنا در الجنوب بود که در یک چهارم نهایی 2010 حضور داشت، زیرا او برای زدن یک پنالتی به میدان رفت؟

چون البته یک پنالتی وجود داشت و البته با جنجال همراه بود. چگونه می تواند باشد؟ و برای ارزش روایی بیشتر، این اتفاق در دقیقه 18 رخ داد – شماره پیراهن 18 که آدیه پوشیده بود. سرخیو روچت، دروازه بان اروگوئه، به وضوح محمد کودوس را زمین گیر کرد اما در ابتدا آیو آفساید اعلام شد. وقتی VAR ثابت کرد که او به صورت کسری با پاشنه ماتیاس اولیورا بازی کرده است، پنالتی خودکار بود. ضربه آیو، با این حال، ناامیدکننده بود و به راحتی توسط روشت مهار شد.

درست قبل از ساعتی که داروین نونیز تحت چالش دنیل آمارتی از زمین خارج شد، بحث های پنالتی VAR بیشتر شد. دانیل سیبرت، داور بی‌نظیر آلمانی آن را نداد، به او گفته شد که با صفحه نمایش مشورت کند و به طور غیرعادی تصمیم گرفت که تصمیم را لغو نکند، به این معنی که لمس کمی روی توپ دیده است. این تصمیمی بود که برای تفاضل گل اروگوئه حیاتی بود. اگر داده می شد و تبدیل می شد، آنها به جای کره جنوبی، از کره جنوبی عبور می کردند.

برای غنا، لحظه وجود داشت و لحظه از دست رفت. چیزی که بعد از آن اتفاق افتاد، احساس اجتناب ناپذیری داشت. تیم های کمی به اندازه اروگوئه در درک نبض احساسی بازی خوب هستند. با چرخش غنا، اروگوئه اوج گرفت. محمد سالیسو قبلاً خط را از نونیز دور کرده بود که ضربه سوارز توسط لارنس آتی زیگی نیمه تمام شد. به هر حال توپ احتمالا به داخل می چرخید اما جورجیان د آراسکاتا از فاصله نزدیک بالای خط سر تکان داد.

شش دقیقه بعد، او پس از یک ضربه هوشمندانه سوارز، دومین بار خود را به خانه رساند. او ممکن است 35 ساله باشد، شکمش زیر پیراهن ظاهر می‌شود، اما، اگرچه چیزهای زیادی گرفته می‌شود، اما چیزهای زیادی باقی می‌ماند: هنوز جادویی در مغز و لمس‌هایش وجود دارد، و شاید به‌ویژه وقتی هوی‌های هواداران مخالف خون را به جریان می‌اندازد.

و خشم که به طرز عجیبی در برابر کره جنوبی وجود نداشت، بازگشت. او با عصبانیت از مقامات، اندکی پس از رد پنالتی نونیز، کارت زرد دریافت کرد، سالیسو را با سوزن بیرون آورد و بدنش را در مسیری قرار داد تا ضربات ایستگاهی را به دست آورد و سپس در دقیقه 65 با شوخی های قابل پیش بینی هواداران غنا کنار رفت. دوباره آنها را کتک زده بود.

شیطان، شاید، هرگز واقعاً تمام نشده است، اما، این بار، کاملاً کافی نبود. او بازی را در حالی که متوجه شد کره جنوبی پرتغال را شکست داده است، در حالی که اشک می‌ریزد، بازی را به پایان برد. عکسی از او روی صفحه نمایش بزرگ، به هواداران غنا اجازه داد تا یک بار دیگر هوو کنند. آنها بیرون رفته بودند – اما حداقل شیطان را با خود برده بودند.