چرا ما به یک حق قانونی برای دسترسی آفلاین برای خدمات ضروری نیاز داریم | امور مصرف کنندگان

این فقط برای افرادی که با فناوری مشکل دارند یک بی عدالتی نیست (“این تبعیض است”: میلیون ها بریتانیایی که در عصر دیجیتال منجمد شدند، 26 نوامبر). چرا هر کسی، حتی اگر توانایی مالی داشته باشد، باید مجبور شود برای پهنای باند، قرارداد تلفن همراه، لپ‌تاپ یا گوشی هوشمند پول بپردازد تا بتواند با ارگان‌های خصوصی یا دولتی معامله کند؟ هیچ‌کدام از اینها ارزان نیستند و نوعی اخاذی به نظر می‌رسد که باعث می‌شود مردم چنین مبالغی را برای انجام کارهای روزمره بپردازند.

بدون حساب های آنلاین و گوشی هوشمند، پرداختن به موارد اولیه مانند تامین آب و برق، بانکداری، خدمات شورا و حتی مقامات مالیاتی غیرممکن می شود. سیستم‌های آنلاین به ندرت به مسائل رضایت‌بخش می‌پردازند، زمانی که کوچک‌ترین چیزی غیرعادی هستند یا زمانی که مشکلی پیش می‌آید. آنها همچنین معمولاً به مقادیر زیادی اطلاعات شخصی فقط برای پاسخگویی به سؤالات عمومی ساده نیاز دارند.

ما به یک حق قانونی برای ارتباط کتبی با بازرگانان یا مقامات رسمی از طریق پست و تلفن نیاز داریم. اما من نفسم را حبس نمی‌کنم: دولت یکی از بدترین دولت‌هایی است که همه را به سمت سیستم‌های آنلاین ضعیف سوق می‌دهد.
پیتر جانسون
برایتون

با تشکر فراوان از مقاله شما – اینکه بدانیم افراد دیگری در همان قایق هستند، آرامش بخش است. در 90 سالگی، من آنلاین هستم (شاهد این نامه، ارسال شده از طریق ایمیل)، اما هرگز در استفاده از اینترنت احساس اطمینان نمی کنم. وقتی با بانکم تماس می‌گیرم تا موجودی‌ها و تراکنش‌ها را بررسی کنم، مدام یک درخواست خودکار آزاردهنده دریافت می‌کنم که می‌گوید: «چرا به میلیون‌ها نفری که بانک‌هایشان را آنلاین انجام می‌دهند ملحق نمی‌شویم؟» من نمی خواهم یکی از میلیون ها نفر باشم. میلیون ها نفر به برگزیت و به این دولت وحشتناک رای دادند. لطفا اجازه دهید ما دوباره فردی باشیم و با انسان صحبت کنیم نه تراشه های سیلیکون.
جیمز نلسون
چورلی، لنکاوی