به گزارش دپارتمان اخبار ورزشی پایگاه خبری آبان نیوز ،
آراوبرتو مارتینز تک تک کارکنان اتاق خود را در آغوش گرفت، سپس همین کار را با هر بازیکنی انجام داد و سپس برای تشویق دسته کوچکی از هواداران بلژیک که صدای نالههایشان از هیاهوی استادیوم PA شنیده میشد، همین کار را کرد.
دوران شش ساله او به عنوان سرمربی به پایان رسیده است و بهرغم اعتراضهای او، رویاهای یک نسل طلایی در جام جهانی است. آنها میراث کمرنگی از خود به جای می گذارند.
از رتبه سوم در جام جهانی 2018 به سومی در گروه خود در سال 2022، سقوط بلژیک، که توسط کوین دی بروین در میان بسیاری دیگر پیش بینی شده بود، در دوران بدی در قطر شتاب گرفت. اما برای یک سری از دست دادن های روملو لوکاکو، تیمی که در رده دوم جهان قرار گرفت، به قیمت یک کرواسی موفق تر، از گروه F صعود می کرد. این یک شاهکار فرار بود که ارزش تلاش آنها را نداشت.
لوکاکوی گریان در آغوش تیری هانری مربی پیش از ضربه زدن به پرسپکس در کنار تیم بلژیک پس از یک بازی تعویضی در نیمه دوم که باورها را به چالش کشید، فرو رفت. مهاجم اینترناسیونال 4 موقعیت با لبه طلایی را از دست داد و با یک چالش فوقالعاده توسط جوسکو گواردیول نقابدار در حالی که بلژیک با تاخیر به میدان آمد، او را از دست داد.
این کافی نبود و تسلی نمی داد که صحبت از پیر بودن برای شکل دادن به جام جهانی توسط یک بازیکن 37 ساله رد شد. این لوکا مودریچ، مسن ترین و بهترین بازیکن زمین بود.
خورشید بر روی نسلی بی غنیمت غروب کرده است که در اینجا احساس روشنی از خسته شدن از یکدیگر داده است. تیمی که سعی میکرد در پاسخ به ادعاهای متعدد در مورد شکستگیهای درون تیم، اتحاد را نشان دهد – از رختکنهای رختکن گرفته تا نامهای ستارهای که با یکدیگر صحبت نمیکنند – روش عجیبی برای نشان دادن اتحاد داشتند.
همه آنها در هنگام پخش سرود ملی دست چپ خود را روی شانه های هم تیمی خود در سمت چپ خود قرار دادند، به غیر از تیبو کورتوا و دی بروین که هنگام پخش La Brabançonne با دستان خود در کنار یکدیگر ایستادند. در مجموع، تا مراحل پایانی مسابقه مبارزه برای یک هدف مشترک، شواهد کمی برای حفظ جایگاه خود در بزرگترین صحنه وجود داشت.
این بازی برای این گروه با استعداد اما مسن است. حتی قبل از اینکه آنها یک نمایش خواب آلود دیگر ارائه دهند، اینطور به نظر می رسید، با مارتینز که در آستانه یک بازی ضروری مقابل کرواسی، دفاع از نسل طلایی را مطرح کرد.
بحث او به اندازه کافی قانع کننده شروع شد، با یادآوری اینکه این محصول بیش از هر تجسم قبلی شیاطین سرخ به دست آورده است. او گفت: «در سال 2016 ما نسل طلایی نبودیم. «نسل طلایی کسانی بودند که در سال 1986 در مکزیک به نیمه نهایی رسیدند. از آن زمان، این نسل به نسل طلایی فوتبال بلژیک تبدیل شده است.
«شکی نیست. آنها در سال 2018 به مدال برنز دست یافتند، چهار سال در جهان شماره 1 بودند، 21 نفر از آنها دارای امتیاز هستند. [Uefa] یک مجوز، به این معنی که آنها برای 20 سال آینده مربی نسل بعدی خواهند بود. و در این مدت ما یک مرکز آموزشی پیشرفته ساخته ایم. آنها یک تورنمنت را نبرده اند، اما به جای گذاشتن یک میراث مهم تر از قهرمانی در یک تورنمنت است.
ببخشید! چی؟ همه چیز خیلی خوب پیش می رفت تا اینکه مارتینز با جمله آخرش به قلمرو آشنای BS سرگردان شد. سوم شدن در جام جهانی، یک زمین تمرینی خوب و انبوهی از مدارک مربیگری مهمتر از قهرمانی است؟ مطمئن نیستم که آرژانتینیهایی که دیگو مارادونا را مانند یک خدا میپرستند، آن را اینطور میبینند.
مارتینز حداقل برای صحبت درباره میراث مشکوک در مکان مناسبی بود. قطر و فیفا در این جام جهانی، جایی که تنها یکی از هشت استادیوم به شکل فعلی خود پس از پایان مسابقات باقی میماند، اهمیت زیادی برای پایداری داشتهاند.
استادیوم لوسیل، محل برگزاری فینال جام جهانی با ظرفیت 89000 نفر، در حال تبدیل شدن به مغازه ها، مدارس، امکانات ورزشی و کلینیک های بهداشتی است. یکی دیگر از کانتینرهای حمل و نقل 974 در حال برچیدن است. پنج نفر باقیمانده طبقات بالایی حذف خواهند شد و ظرفیت آنها به نصف کاهش می یابد.
به نظر می رسد یک میراث پایدار چگونه آن را در قطر بسته بندی می کنید. مارتینز در مورد بلژیک صحبت کرده بود و برای یک دوره درخشان و پایدار ادعاهای او ثابت بود. اما اکنون تمام شده است و مانند آینده ورزشگاه های قطر پس از جام جهانی، جایگاه نسل طلایی بسیار کاهش یافته است.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.