مسی بر رقابت های سنگین وزن مسلط است اما لواندوفسکی سر خود را حفظ می کند | جام جهانی 2022

Lیونل مسی به یک سمت حرکت کرد، ترمز را گرفت و با چرخش مچ پا و فرورفتن شانه به سمت دیگر حرکت کرد و مدافع ناامیدانه در تعقیب بود. رابرت لواندوفسکی مرد آنجا بود که او را تعقیب کرد و سپس او را خطا کرد. آرژانتینی راضی به نظر نمی رسید. لهستانی هم این کار را نکرد، اما راهی وجود نداشت که او شکایت کند. او می دانست که انجام این کار می تواند به قیمت صعود کشورش به جام جهانی تمام شود.

دقیقه 94 بود و این اولین باری بود که لواندوفسکی به جایی نزدیک به مسی می رسید و این طوری نبود که او تصور می کرد. از هر نظر، او کیلومترها دورتر شده بود.

خیلی برای آن. درگیری بزرگ بدون مسابقه بود. لواندوفسکی و مسی 1449 گل زده اند، اما هیچ گلی در اینجا وجود نداشت.

راهنمای سریع

قطر: فراتر از فوتبال

نمایش دهید

این جام جهانی است که شبیه هیچ جام جهانی دیگری نیست. در 12 سال گذشته آبان نیوز درباره مسائل مربوط به قطر 2022، از فساد و نقض حقوق بشر گرفته تا رفتار با کارگران مهاجر و قوانین تبعیض آمیز، گزارش داده است. بهترین‌های روزنامه‌نگاری ما در صفحه اصلی قطر: فراتر از فوتبال برای کسانی که می‌خواهند عمیق‌تر به مسائل فراتر از زمین بازی بروند جمع‌آوری شده است.

گزارش آبان نیوز بسیار فراتر از آن چیزی است که در زمین اتفاق می افتد. امروز از روزنامه نگاری تحقیقی ما حمایت کنید.

در عوض، آنها توسط جولیان آلوارز، و پسر یک فوتبالیست سابق که با دیگو مارادونا بازی کرد و در نهایت به پارلمان راه یافت، گلزنی کردند و در نهایت بخشی از دولت ماکری را تشکیل دادند. الکسیس مک آلیستر نام اوست – موها قرمز، ریشه اسکاتلندی و ایرلندی – و او اولین گل بین المللی خود را به ثمر رساند تا در نهایت آرژانتین را از شر هر اعصابی که ممکن بود داشتند خلاص کند. در عوض یک پنالتی از دست رفته از مسی بود و سپس … خوب، این.

هر چه این بود. لهستان و کاپیتان آنها اکنون در مکان بسیار عجیبی قرار داشتند، تنش آنها را درگیر می کرد، شک و تردید در هر حرکت و هر ثانیه وجود داشت. لواندوفسکی ضربه ای نزده بود و تمام شب به سختی توپ را دیده بود. اگر این یک سر به سر بود، او آن را از دست داده بود. فقط کافی نیست که واقعاً ناک اوت شوم، هنوز نه. پس الان با بقیه دفاع می کرد. اما چگونه از جان خود دفاع می کنید در حالی که سعی می کنید تکل نزنید؟ اگر نتوانید فول کنید و شیرجه بزنید و دعوا را شروع کنید چگونه زمان را تلف می کنید؟ این شکی بود که لهستان اکنون باید به آن رسیدگی می کرد.

آنها می دانستند که کتک خورده اند، اما بیرون نبودند. به نوعی، آنها همچنان ایستاده بودند و روی سست ترین سکوها ایستاده بودند. در این مرحله آنها با دو گل عقب بودند اما دو کارت زرد بیشتر داشتند و بازی جوانمردانه را پشت سر گذاشتند که نامی خنده دار برای قانون بود که با گذشت دقایق پایانی در اینجا چیزی جز عادلانه احساس می شد.

سرنوشت لهستان در تعادل و در دستان بسیاری بود که بیشتر آنها دست خودشان نبودند. مکزیک 2-0 در Lusail پیروز شد، آنها 2-0 در استادیوم 974 شکست خوردند و تقریباً هر چیزی می تواند آنها را به ورطه سوق دهد. یک گل اینجا، یک گل آنجا، یا دو کارت زرد دیگر.

راه های بهتر از این باید وجود داشته باشد. شاید یک تیراندازی در جایی بین دو تیم، در اوایل ظهر برای حضور در مرحله یک شانزدهم نهایی. تماشای عالی خواهد بود. در عوض، آنها فقط سعی کردند بدون اینکه خودشان را به آشفتگی برسانند، به آخر برسند. مشکل این بود که آرژانتین برای اولین بار شروع به لذت بردن از این موضوع کرده بود و به آنها ادامه می داد، البته با اصرار کمی کمتر. و زمانی که لائوتارو مارتینز در آخرین دقیقه یک فرصت واضح به دست آورد که از خط خارج شد، تقریباً از بین رفت.

سپس دنی مکلی – چه قدرتی برای شکل دادن به سرنوشت او در آن 15 دقیقه گذشته داشت – سوت پایان را به صدا درآورد. لهستان اکنون تمام شده بود، اما باید منتظر می ماند تا در بازی دیگر اتفاقی بیفتد. قابل توجه این بود.

اما، مانند خیلی چیزهای دیگر در شبی که آنها را تکه تکه کرده بودند، آن را از دست دادند. مسی و لواندوفسکی در آغوش گرفته بودند، آرژانتینی چیزی در گوش قطبی زمزمه می کرد که خبر گلزنی عربستان به گوش رسید. شاید مسی بود که به او گفت؛ بعید است اما تصور آن خوب است.

در نهایت، هر دو شب را با جشن به پایان رساندند. هواداران آرژانتین هنوز در آنجا بودند و پس از سوت به آواز خواندن می پرداختند. لهستانی ها رفته بودند و بی صدا دور می شدند. که به نوعی درست به نظر می رسید.

برای آرژانتین، این یک آزمایش ذهنی بیش از هر چیز دیگری بود.

وقتی مسی در اواخر نیمه اول یک پنالتی دریافت کرد و آن را مهار کرد، وویچ شزنی با شوت محکمی به بازوی خود، ممکن بود قضیه فرق کند.

مسی قبلاً اینجا بوده است، هرگز بیشتر از ضربات تیراندازی در پایان فینال کوپا آمریکا 2016، یک سری از سه فینال را در سه سال تکمیل کرد: هیچ یک از آنها در 90 دقیقه شکست نخوردند، اما همه آنها شکست خوردند. آن روز، او افسرده و حوله را دور انداخت.

اکنون او بازگشته است، قهرمان کوپا آمریکا در سال 2021 است و آخرین شانس خود را در جام جهانی دنبال می کند. احساس این بود که “ما هرگز چیزی نخواهیم برد، ما برنده نخواهیم شد، ما برنده نخواهیم شد، ما نخواهیم برد”، و چیزی که گفتیم این بود: “خورشید فردا طلوع می کند، برنده یا باخت. اسکالونی گفته بود.

در اینجا، که آزمایش شد، خطوط گسل در معرض خطر باز شدن بودند، ذهن متزلزل شد. اما در نهایت آنها محکم ایستادند. گل دوم به اندازه کافی زود به ثمر رسیده بود و لهستان آنقدر زود وارد حالت حفاظت شده بود که بدون اعصاب بازی کرد، فقط کمی پانتومیم.

یا شاید ساده تر بود: شاید آنها خیلی خوب بودند، احساسی که می گفت: شاید آرژانتین بتواند در این جام جهانی کاری انجام دهد.

قرعه‌کشی مهربانانه بود و این بیشتر شبیه آن بود: این خوب بود، مسی هم همینطور. وقتی نوبت به نبرد طلسم ها رسید، به این ترتیب بود: 0 شوت به 7، 18 پاس به 70. 23 شوت آرژانتین به چهار شوت لهستان داستان را نشان داد، اما تعداد خطاها به آمار مهم تبدیل شد.