آب انگلستان: آیا مدل خصوصی شده یک سیستم عادلانه است؟ | اب

آب مانند هیچ کالای دیگری نیست. نمی توان آن را ساخت، همه ما باید آن را داشته باشیم و هیچ انتخابی در مورد آن نداریم.

کشورها ترتیبات مختلفی برای مدیریت و تامین مالی آب و فاضلاب خود دارند. اکثر سیستم های آب در بخش عمومی از جمله در اسکاتلند و ایرلند شمالی هستند. با این حال، در انگلستان، بر خلاف بسیاری از کشورها، یک سیستم آب کاملا خصوصی وجود دارد. شبکه‌های لوله‌ها و پمپ‌ها تقریباً به طور کامل از طریق صورت‌حساب‌های مشتری تأمین می‌شوند – اما فراتر از آن، ما در سود سهام سهامداران نیز مشارکت می‌کنیم.

بنابراین در یک دنیای ایده آل، ما باید بدانیم پول ما کجا می رود تا بتوانیم مطمئن باشیم که سیستم عادلانه است. این موضوع بیشتر مرتبط است زیرا بحران هزینه زندگی فشار زیادی را بر بسیاری از خانوارها وارد کرده است. به گفته Ofwat، بیش از نیمی از پرداخت کنندگان قبوض آب گزارش می دهند که انتظار دارند در سال آینده برای پرداخت قبض آب و برق با مشکل مواجه شوند و بسیاری از آنها هزینه های غیرضروری را برای مدیریت قبوض کاهش می دهند.

سرمایه گذاری در بخش آب به وضوح باید پرداخت شود، و زیرساخت ها اغلب از طریق استقراض از قبل تأمین می شود تا در طی چندین سال از صورت حساب های شرکت بازپرداخت شود، بنابراین برخی از پرداخت های بهره انتظار می رود. اما در انگلستان بدهی‌های شرکت آب پس از خصوصی‌سازی افزایش یافته است و در همان زمان شرکت‌ها سود سهام سخاوتمندانه‌ای را به سهامداران پرداخت می‌کنند. مسلماً اگر این سود سهام مجدداً در زیرساخت های آب سرمایه گذاری می شد، هزینه های بدهی به میزان قابل توجهی کمتر می شد.

با توجه به اینکه همه ما باید در سیستم آب مشارکت کنیم، باید بتوانیم بدانیم قبوض ما کجا می رود و چه کسانی از پرداخت سود سهام شرکت آب سود می برند. برخی از سهامداران صندوق بازنشستگی هستند، بنابراین سود سهام آب آنها به سمت درآمدهای بازنشستگی می رود. اما برخی از سهامداران، صندوق‌های سرمایه‌گذاری هستند که توسط مدیران سهام خصوصی، اغلب از طریق بهشت‌های مالیاتی فراساحلی مدیریت می‌شوند. در این موارد ما نمی دانیم که در نهایت چه کسی از پرداخت سود سهام سود می برد. ما می‌دانیم که صندوق‌های بازنشستگی در این نوع صندوق‌ها سرمایه‌گذاری می‌کنند، بنابراین برخی از سود سهام ممکن است از این طریق به پرداخت بازنشستگی برسد. اما صندوق‌های سهام خصوصی، منابع مالی را از منابع مختلف برای سرمایه‌گذاری در پرتفوی‌های جهانی جمع‌آوری می‌کنند. بنابراین، ذینفعان احتمالاً شامل سرمایه گذاران ثروتمند نیز می شوند.

یک ارزیابی کامل از اینکه آیا این یک روش منصفانه برای مدیریت یک سیستم آب است یا خیر، باید بتوان ردیابی کرد که چه منابعی در کجا و برای چه هدفی جریان دارد. اما پرداخت قبوض اغلب از طریق ساختارهای پیچیده و غیرشفاف شرکتی به سهامداران می رسد. ناشناخته های زیادی وجود دارد. سیستم به دور از شفافیت است و حقیقت این است که ما نمی دانیم که پرداخت سود به کجا ختم می شود.

اما با توجه به آنچه می دانیم، به نظر می رسد که مشاغل و خانوارها به سیستمی پرداخت می کنند که احتمالاً درآمد ثروتمندترین افراد جهان را صرفاً از طریق مصرف آب آنها افزایش می دهد، در حالی که گلدان های بازنشستگی نیز ممکن است سودمند باشند. روشی که ما آب خود را تامین می کنیم می تواند به افزایش نابرابری در بریتانیا و فراتر از آن کمک کند. شایان ذکر است که هیچ کشور دیگری مدل تحویل آب ما را کپی نکرده است.

• کیت بیلیس یکی از همکاران پژوهشی گروه اقتصاد در دانشگاه سواس لندن است. او به طور گسترده در خصوص خصوصی سازی، مالی و برابری اجتماعی در بریتانیا و جنوب جهانی کار کرده است.