ادی جونز در شرایط سختی با انگلیس قرار دارد، اما ضعیف بودن برای او مناسب است | ادی جونز

تیدر اینجا چند داستان خوب از ادی جونز اخیراً منتشر شده است. جو سیمپسون روزی پیش به یکی از زمانی که جونز به یکی از دستیاران مربی خود استیک داد به خاطر اینکه سر او فریاد زد، گفت. وقتی مربی به خانه رسید متوجه شد کیسه ای سوسیس است. جونز به او گفت: “تو هنوز برای استیک آماده نیستی.”

در اینجا یکی دیگر است، کمی متفاوت از برخی از دیگران است. در سال 2019، جونز مقاله آبان نیوز را در مورد یک هوادار انگلیس خواند که برای تماشای بازی تیم به ژاپن سفر کرده بود در حالی که او به سرطان مبتلا بود. جونز شماره او را خواست، با او تماس گرفت و با او در مورد بیماریش گفتگوی طولانی داشت، سپس یک هدیه کریسمس برای او فرستاد.

هنگامی که جونز شنبه گذشته گفت که “برایش مهم نیست مردم چه فکر می کنند”. فکر نمی‌کنم یک دقیقه هم داشت با هواداران صحبت می‌کرد، هوادارانی که وقتی هفته قبل انگلیس مقابل نیوزلند به تساوی رسیدند از کمک آنها تشکر کرده بود، اما مطبوعات، بله، و بازیکنان و مربیان. کار به عنوان کارشناس

رفتار جونز هنگام باخت انگلیس بسیار آشنا شده است. او می‌گوید که این همه تقصیر اوست، که این روشی است که از بازیکنانش سرزنش می‌کند، و سپس، اغلب اوقات، دعوا می‌کند. به همین دلیل است که پس از گذشت هفت سال از این همه ماجرا، او دوستان زیادی ندارد که در مواقعی که به آنها نیاز دارد به دنبال او باشند.

زندگی نامه جونز را بخوانید و می بینید که او از کودکی اینگونه بوده است. او پسر طبقه کارگر یک ازدواج ژاپنی و استرالیایی بود و در زمان و مکانی بزرگ شد که احساس می‌کرد «خصومتی که مرز تنفر نسبت به ژاپن است» وجود دارد. او در اوایل متوجه شد که ورزش “راهی برای نشان دادن” اوست، اما از آنجایی که او کوچکتر از بقیه بود و همچنین متفاوت به نظر می رسید، می دانست که باید بیشتر از بقیه تلاش کند.

الان هم همینطوره شما می توانید آن را در رنجش او از این ایده که هر کس دیگری بهتر می داند، در اخلاق کاری بی وقفه اش، و در اعتقاد او به اینکه مردم برای پیشرفت باید به چالش کشیده شوند، ببینید. جونز دوست دارد مردم را ناراحت کند. فکر می کند برای آنها خوب است.

او همچنین می‌گوید علاقه‌اش به بازیکنانی که سابقه‌ای مشابه با خودش دارند، وجود دارد. “. و تردید او در مورد سیستم مدارس خصوصی. از میان تیم‌های او می‌گذرد که او آن‌ها را در تصویر خودش شکل می‌دهد. بردهای مهم دوران حرفه ای او برخلاف شانس بود – ژاپن بر آفریقای جنوبی در سال 2015، گرند اسلم انگلیس در سال 2016، نیمه نهایی آنها در برابر نیوزیلند سه سال بعد. او مردی است که با تجربه طولانی و سخت به دست آمده می‌داند که چگونه در نقش یک مرد ضعیف بازی کند.

که او را برای انگلیس مناسب می کند. اگر از طرفداران در سراسر جهان بخواهید تصویر خود را از راگبی انگلیسی خلاصه کنند، متوجه می‌شوید که «آدرداگ» بسیار پایین‌تر از فهرست پاسخ‌ها است، اما متضادهای آن ممکن است دقیقاً در همان بالا و به دلایلی باشد، زیرا آنها موارد بیشتری دارند. بازیکنان نسبت به اکثر کشورها، طرفداران بیشتر و پول بیشتری نیز دارند.

جونز حتی تا حد زیادی اصرار داشت که تیمش در هر بازی دیگری که بازی می‌کردند، نفر دوم است، که با انتقاد مکرر از او به دلیل ایجاد توقعات پایین به پایان رسید. کلایو وودوارد می‌نویسد: «انگلستان در خانه، هرگز نباید به عنوان یک مستضعف در نظر گرفته شود.»

من مطمئن نیستم که جونز هرگز کاملاً درک کرده باشد که چگونه با این جنبه از شخصیت تیمش رفتار کند. او مطمئناً در مربیگری تیمی که انتظار برد دارد مهارت کمتری دارد. سال گذشته در این زمان، او در مورد برتری آفریقای جنوبی نسبت به انگلیس در فینال جام جهانی 2019 صحبت می کرد، “آن کمی انگیزه اضافی” راسی اراسموس وقتی به خوبی درباره معنای بازی برای کشورشان صحبت کرد، پیدا کرد. من پرسیدم که آیا جونز می‌داند چه کاری می‌تواند برای انگلیس انجام دهد؟ من دوست دارم بگویم بله، اما مطمئن نیستم که بگویم، و این چیزی است که ما در تلاش برای یافتن آن هستیم. نمی‌دانم این ربطی به تاریخ یا جامعه آنها دارد یا ممکن است چیزهای دیگری باشد، اما ما همچنان در جستجوی آن هستیم.»

طعنه آمیز این است که انگلیس اخیراً آنقدر بد بازی می کند، بازی های زیادی را باخته است که به طور تصادفی به سال جام جهانی رفته اند. زیر سگ ها. اگر اتحادیه فوتبال راگبی به او اجازه انجام این کار را بدهد، ممکن است برای جونز مناسب باشد.

حالا با بیرون کشیدن پاها از زیر او، سه سال به یک برنامه چهار ساله، چه سودی خواهند داشت؟ این امر باعث می‌شود که آن‌ها کاملاً به این احتمال دست یابند که یک مربی جدید می‌تواند یک تیم قهرمان جام جهانی را در 9 ماه بسازد (و قبل از اینکه بگویید، اراسموس زمانی که آفریقای جنوبی را به دست گرفت، دو برابر این رقم را داشت). و شاید برای آنها مهمتر این باشد که آنها برای خودشان بهانه ای آماده می خریدند در حالی که او این کار را نمی کند.

جونز اشتباهات زیادی را مرتکب شده است، در انتخاب‌هایش، در رفتاری که با برخی از بازیکنان و مربیانش داشته است، در اصرار با سبک حمله‌ای که به وضوح جواب نمی‌دهد، و غفلت از همه چیز به جز جام جهانی ( که ما را به یاد چیزی می اندازد که استیو هنسن یک بار در مورد او گفت: «گاهی اوقات خیلی چیزی می خواهد [that it] می تواند مانع از دستیابی به آن شود»).

جونز آینده را به مسئله ایمان تبدیل کرده است، و نحوه بازی تیمش اخیراً دلیل کمی برای باور به مردم داده است. اما در حال حاضر، 9 ماه مانده به جام جهانی، بهترین شرطی که RFU می تواند انجام دهد این است که به او این فرصت را بدهد تا بتواند از گوشه خارج شود. بالاخره این کاری است که او در تمام عمرش انجام می‌داد.