مبارز Windrush از توهین افسون سلطنتی در کارائیب انتقاد کرد | کارائیب

کارشناسان کارائیب و مبارزان Windrush می گویند که بریتانیا باید به کشورهای کارائیب کمک کند تا روابط خود را با سلطنت قطع کنند نه اینکه دوک و دوشس کمبریج را به یک حمله افسونگر بفرستند و پیش بینی می کنند که تصمیم باربادوس برای برکناری ملکه از ریاست دولت ممکن است یک اثر دومینویی داشته باشد. در سراسر منطقه

خانواده سلطنتی روز شنبه سفری به جامائیکا، بلیز و باهاما را آغاز خواهند کرد که به طور گسترده به عنوان تلاشی برای متقاعد کردن سایر کشورهای کارائیب به پیروی از نمونه باربادوس تلقی می شود، پس از اینکه گفته شد ملکه از حرکت جزیره ناامید شده است.

اما اگرچه بسیاری نسبت به خانواده سلطنتی در سراسر دریای کارائیب احساسات گرمی دارند، درخواست ها برای استقلال واقعی بلندتر می شود، به ویژه در میان نسل جوان، و در جامائیکا، که 60 سال استقلال را در سال 2022 جشن می گیرد.

پاتریک ورنون، مبارز ویندراش، مورخ فرهنگی و نویسنده کتاب 100 سیاهپوست بزرگ بریتانیایی، می‌گوید: «بریتانیا هنوز روابط حقوقی و اقتصادی کلیدی دارد، که استقلال واقعی را برای کشوری مانند جامائیکا دشوار می‌کند. امسال فرصتی است تا مردم فکر کنند: آیا ما می خواهیم جمهوری باشیم و این به چه معناست؟ اگر جامائیکا تصمیم بگیرد که این کار را انجام دهد، یک اثر دومینویی بر بقیه کارائیب انگلیسی زبان خواهد بود.

مارک گلدینگ، رهبر مخالفان جامائیکا، خواستار برکناری ملکه از ریاست دولت شده است. وکیلی به نام هیو اسمال کیو سی اخیراً سه کلاه گیس قضایی را به عنوان بخشی از فراخوانی برای دور شدن از شورای خصوصی مستقر در بریتانیا به عنوان عالی ترین دادگاه این کشور سوزاند و شخصیت های فرهنگی مانند هنرمند سالن رقص سیزلا حمایت خود را اعلام کرده اند.

تصور می‌شود جامائیکا بر سر موضوع برکناری ملکه از ریاست دولت، که به گفته ورنون پیچیده بود، اختلاف نظر دارد، زیرا اگرچه آگاهی از تأثیر منفی میراث استعماری وجود داشت، اما احساس “بریتانیا به عنوان کشور مادر” وجود داشت. ادامه داد. او گفت که بسیاری از جامائیکایی‌ها رسوایی ویندراش و آنچه در مورد نگرش بریتانیا نسبت به آنها می‌گوید را کاملاً درک نمی‌کنند، زیرا در این کشور کمتر گزارش شده است.

با این حال، او استدلال کرد که زمان آن رسیده است که کشور یک رفراندوم برگزار کند – اولین گام ضروری برای برکناری ملکه از عنوان رئیس دولت – برای سنجش روحیه مردم.

امیلی زوبل مارشال، دانشگاهی که تحقیقاتش بر فرهنگ کارائیب متمرکز است، گفت که در کارائیب جای تعجب داشت که باربادوس اولین کشوری بود که ملکه را با توجه به پیوندهای نزدیک و نام “انگلستان کوچک” از ریاست دولت برکنار کرد. او اظهار داشت که موفقیت میا موتلی، نخست‌وزیر، ناشی از برداشت او از او به‌عنوان «زنی بسیار قوی» است که «جهان را تحت تأثیر قرار داده است»، در حالی که دیگر رهبران کارائیب می‌ترسیدند که همه‌پرسی در مورد ملکه به‌عنوان رقابت محبوبیت تعبیر شود.

زوبل مارشال گفت که به جای درگیر شدن در یک حمله افسونگری، خانواده سلطنتی باید با دولت بریتانیا همکاری کنند تا گفتگو در دریای کارائیب در مورد استقلال کامل و غرامت های معنادار به رهبری نیازهای محلی را تسهیل کنند.

ما قرن ها بردگی داشته ایم و به دنبال آن استعمار در دریای کارائیب رخ داده است. خسارتی که از لحاظ اقتصادی و تاریخی توسط بریتانیا وارد شده است بسیار زیاد است و میراث آن همچنان ادامه دارد. او گفت که در این روزگار هنوز ملکه را به عنوان رئیس دولت داشته باشم، برای من گیج کننده است.

“من فکر می کنم از نظر نمادین مهم است که بخشی از این سلسله مراتب نباشیم. برای کشورهای حوزه کارائیب مهم است که به خود افتخار کنند و از بریتانیا جدا نباشند.»

او گفت: سفر ویلیام و کیت نشان داد که “به وضوح نگرانی در خانواده سلطنتی در مورد خروج سایر کشورهای انگلیسی زبان از کشورهای مشترک المنافع وجود دارد.”

زوبل مارشال افزود: «من فکر می‌کنم که داشتن ملکه به عنوان رئیس دولت در دریای کارائیب در آن طرز تفکر، حس برتری و نوستالژی نسبت به گذشته که بریتانیا بر امواج حکومت می‌کرد، حبس شده است. به جای فرستادن این زوج زیبا برای جلب رضایت خانواده سلطنتی، آنها باید در مورد بهترین چیز برای کشورهای کارائیب صحبت کنند.