آیا جنگ اوکراین می تواند به پایان دادن به اتکای غرب به هیدروکربن ها کمک کند؟ | بحران آب و هوا

کارشناسان آب و هوا هشدار داده اند که تهاجم روسیه به اوکراین تأثیر عمیقی بر رقابت جهان برای رسیدن به انتشار گازهای گلخانه ای به صفر خواهد داشت – اما ممکن است همه این موارد منفی نباشد.

به نظر می رسد تلاش های ولادیمیر پوتین برای استفاده از تسلط خود بر منابع انرژی اروپا به عنوان سلاحی برای محدود کردن مداخله در جنگ خود، در خطر نتیجه معکوس قرار دارد. اروپا در حال آغاز یک حرکت انرژی پاک است که می تواند واردات گاز روسیه را بیش از دو سوم کاهش دهد، در حالی که بریتانیا یک استراتژی امنیت انرژی را ظرف چند روز تعیین خواهد کرد که بر انرژی های تجدید پذیر تاکید می کند. در ایالات متحده – و همچنین پمپاژ سوخت های فسیلی بیشتر – رئیس جمهور جو بایدن در حال تجدید تلاش ها برای تصویب بسته سرمایه گذاری سبز مخدوش خود است.

دیوید بلاد، سرمایه‌دار برجسته‌ای که با ال گور Generation Investment Management را تأسیس کرد، معتقد است که جنگ اوکراین باید انرژی سبز را تقویت کند. طنز این است که این جنگ از طریق وابستگی غرب به هیدروکربن های روسیه تامین می شود. اکنون شواهد قابل توجهی وجود دارد که نشان می دهد هیدروکربن ها نه تنها از نظر زیست محیطی ناپایدار هستند، بلکه ساختار اجتماعی، سیاسی و اقتصادی جهان ما را نیز تضعیف می کنند. این جنگ شواهد بیشتری را نشان می‌دهد که چرا در گذار از سوخت‌های فسیلی و به سوی آینده‌ای پاک‌تر، زمانی برای تلف کردن وجود ندارد.»

ریچل کایت، رئیس دانشکده فلچر در دانشگاه تافتس در ایالات متحده و یک مقام عالی رتبه سابق، گفت: این انگیزه جدید برای کربن زدایی احتمالاً پوتین را غافلگیر کرد، زیرا او “از استفاده از آب و هوا برای تشدید تنش در غرب خوشحال بود”. کارشناس اقلیم بانک جهانی

او گفت که تعهد کشورهای اتحادیه اروپا در سال گذشته برای رسیدن به تولید گازهای گلخانه ای خالص تا سال 2050 ممکن است به محاسبات رئیس جمهور روسیه مبنی بر اینکه او دیگر نباید بلندپروازی های طولانی مدت خود در مورد اوکراین را به تعویق بیندازد، نقش داشته باشد. هر گام به سمت انرژی پاک در اروپا قدرت اقتصادی او را بر کشورهای اتحادیه اروپا کاهش می‌دهد: اروپا 40 درصد گاز خود را از روسیه دریافت می‌کند که به 60 درصد برای آلمان افزایش می‌یابد، اما اگر می‌خواهیم آرمان‌های صفر خالص برآورده شود، این تقاضا باید تا سال 2050 ناپدید شود. .

کایت می‌گوید: «درک پوتین از معنای کربن‌زدایی، به‌ویژه در اروپا، برای صادرات انرژی روسیه در میان‌مدت و بلندمدت، ممکن است یکی از عوامل در زمان‌بندی حمله او به اوکراین در حال حاضر باشد». هر چه زمان بیشتر می گذشت، اشتها برای سوخت های فسیلی کاهش می یافت. با این حال، ماهیت دور شدن غرب از سوخت روسیه در پاسخ احتمالاً بخشی از محاسبات نبوده است.

در مذاکرات بلندمدت سالانه سازمان ملل متحد در مورد آب و هوا، روسیه برای دهه‌ها نقشی کم‌اهمیت، اما نه ظاهراً بازدارنده داشته است. تاد استرن، فرستاده سابق آب و هوای ایالات متحده در دوران ریاست جمهوری باراک اوباما، و که به مذاکره در مورد توافقنامه آب و هوای پاریس در سال 2015 کمک کرد، گفت که روسیه “سعی نکرد شن و ماسه را در چرخ دنده ها پرتاب کند” اما کمک چندانی نکرد.

“هیچ چیزی که من تا به حال ندیده ام نشان نمی دهد [Putin] او می‌خواهد یک بازیکن فعال و با جاه‌طلبی بالا باشد.» من شک دارم که آب و هوا وارد محاسبات او شده باشد، مگر زمانی که فکر می کند می تواند چیزی برای آن به دست آورد.»

چیزی که پوتین می‌توانست به خاطر آن به دست بیاورد، دامن زدن به جنگ‌های فرهنگی پوپولیستی بود، به‌ویژه در ایالات متحده، جایی که به گفته کایت، به عنوان «نجواکننده آب و هوا» با رئیس‌جمهور دونالد ترامپ، «ترغیب شک و تردید نسبت به اجماع علمی» عمل کرد. ربات‌های رسانه‌های اجتماعی روسی و مزارع ترول‌ها تکنیک‌های اطلاعات نادرست خود را برای سال‌ها در مورد دروغ‌هایی درباره علم آب و هوا تقویت کردند.

با این حال، اعتقاد بر این است که پوتین خود منکر آب و هوا نیست، و به نظرات کارشناسان روسی گوش می دهد که آشفتگی آب و هوایی ناشی از افزایش انتشار کربن را روشن کرده اند. سوال عمیق‌تر این است که آیا رئیس‌جمهور روسیه این ویرانی‌ها را یک مشکل می‌داند؟ امواج گرما، خشکسالی، آتش‌سوزی، سیل و بالا آمدن سطح آب دریاها، سیاره زمین را تحت تأثیر قرار خواهند داد، اما این تأثیرات در خشکی وسیع روسیه – بزرگترین کشور روی کره زمین، اما پرجمعیت در مقایسه با رقبایی مانند چین، هند و ایالات متحده، پخش خواهد شد. .

بر اساس گزارش جامع هیئت بین دولتی تغییرات آب و هوایی که در پایان فوریه منتشر شد، روسیه از نظر تأثیر بر کشاورزی بسیار بهتر از مناطقی مانند جنوب صحرای آفریقا، جنوب آسیا و ایالات متحده خواهد بود. بهره وری آن برای برخی از محصولات کلیدی مانند گندم می تواند افزایش یابد. بزرگترین خطری که IPCC متوجه روسیه شد، ذوب شدن یخ‌های دائمی بود.

پوتین حتی امیدوار است از برخی جنبه‌های بحران آب‌وهوایی، مانند ذوب شدن یخ‌های قطب شمال که می‌تواند گذرگاه‌های کشتیرانی جدید را باز کند و حفاری نفت و گاز را آسان‌تر کند، بهره‌برداری کند. روسیه به طور مشخص ادعاهای ارضی قطب شمال را حتی در زمان حمله به اوکراین، تحت فشار قرار می دهد.

پل بلدسو، مشاور سابق تغییرات اقلیمی کلینتون در کاخ سفید، می‌گوید رئیس‌جمهور روسیه در ایجاد فاجعه آب‌وهوایی بر بقیه جهان ابایی ندارد و در عین حال به دنبال مزایایی برای خود است.

بلدسو که اکنون در مؤسسه سیاست مترقی در واشنگتن دی سی است، گفت: «پوتین با تحقیر مطلق نسبت به آب و هوا عمل کرده است، همانطور که تمام هنجارهای حقوق بشر و حاکمیت بین المللی را زیر پا گذاشته است». او در حال برنامه‌ریزی توسعه عظیم نفت و گاز در قطب شمال است که این منطقه شکننده را ویران می‌کند، از جمله با تسریع در ناپدید شدن یخ‌های دریای قطب شمال، که برای ثبات آب و هوای جهانی بسیار مهم است. و او هیچ کاری برای جلوگیری از ذوب تاندرای سیبری انجام نداده است که باعث آزاد شدن گازهای غول پیکر جدید متان می شود. پوتین روسیه را به یک کشور غیرقانونی آب و هوا تبدیل کرده است.

در یک تحلیل خوش بینانه، اگر جنگ اوکراین حرکت به سمت انرژی های تجدیدپذیر را در اتحادیه اروپا، بریتانیا و ایالات متحده تسریع بخشد، می تواند نقطه عطفی برای تلاش های جهان برای کربن زدایی باشد. کمپین‌های تبلیغاتی هشدار می‌دهند که عکس آن نیز می‌تواند صادق باشد، و نقش گسترده سوخت‌های فسیلی می‌تواند هدف دور ماندن در دمای 1.5 درجه سانتی‌گراد گرمایش جهانی را از دسترس خارج کند. اما استرن بر این باور است که ترس می تواند بیش از حد باشد.

چین برای پاسخگویی به درخواست پیمان آب و هوای گلاسکو برای تقویت خود چه می کند یا نمی کند. [emissions-cutting target] تقریباً مطمئناً تأثیر بسیار بیشتری بر روی ردپای کربن چین و قدرت نمونه آن برای سایر کشورهای در حال توسعه با انتشار بالا خواهد داشت.» این که آیا کنگره ایالات متحده قوانین آب و هوایی را ارائه می کند نیز تفاوت بزرگی ایجاد خواهد کرد.

با این حال، حتی در بهترین حالت، هزینه‌های انسانی و رنج‌هایی که پوتین به‌طور بی‌ملاحظه و با اراده در اوکراین تحمیل کرد، سایه عمیقی بر تلاش‌های جهان برای جلوگیری از فروپاشی آب و هوا خواهد انداخت. دولت‌هایی که برای مقابله با تهدید نظامی، بحران پناهجویان و اثرات اقتصادی این بحران ساخت روسیه تلاش می‌کنند، در موقعیت ضعیف‌تری برای تمرکز بر تهدید احتمالی وضعیت اضطراری آب‌وهوایی خواهند بود.

«طبق تعریف، [the war] استرن گفت: نیاز به تمرکز شدید دارد و بنابراین میزان تمرکز رهبران مربوطه بر آب و هوا را کاهش می دهد. “وقتی در تلاش برای انجام کارهای بزرگ هستید، این کاهش تمرکز می تواند مهم باشد.”