آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار ورزشی پایگاه خبری آبان نیوز ،
Lایستن، فانی، فریاد مقدس. آزادی، آزادی، آزادی. ناگهان، آنجا بود، آنجا او بود، و همه اش بیرون رفت. در یک لحظه، فلاش آن چکمه چپ، لیونل مسی آزاد شد و آنها نیز با یک شلیک آزاد شدند. در اطراف این مکان، هزاران آرژانتینی کاملاً آن را از دست دادند. پایین تر از آنها، کاپیتان آرژانتین هم همینطور بود و سخت به آخرین فرصت خود چسبید. او هنوز قرار نبود این موضوع را به پایان برساند. نه فقط این بازی، نه فقط این جام جهانی، بلکه همه آن.
برای این کار خیلی زود بود، حتی با وجود اینکه در Lusail دیر به نظر می رسید، زمان از دست می رفت. شاید بزرگترین فوتبال حرفه ای که تا به حال دیده است، نزدیک شدن به پایان بود و مانند آن. بی سر و صدا، متأسفانه، بدون آخرین رقص، شکست در پایان. آرژانتین می‌دانست که برای ادامه بازی باید مکزیک را شکست دهد و در برخی مواقع احساس می‌کرد که فوتبال نیز به پیروزی آنها نیاز دارد، اما یک ساعت گذشته بود و هیچ اتفاقی نیفتاد تا اینکه آی تی اتفاق افتاد پاسخ، غرش خونین، احساس می کرد که جهان آن را خواسته است.
مسی با توجه به توپ و یک یارد چمن، آن را کنترل کرد و به گوشه ای دور ضربه زد. شات عالی بود، اما هزار بار دیده شد. آنچه بعد از آن ممکن است یک بار دیده نشده باشد، شاید فقط با فینال کوپا آمریکا قابل مقایسه باشد. او به سرعت به سرعت دور شد، اشاره ای از مارکو تاردلی به او، هم تیمی ها در تعقیب، به آغوش آنخل دی ماریا پرید، سپس در زیر اجساد ناپدید شد. روی نیمکت پابلو آیمار، کمک مربی که بت مسی است، صورت خود را پوشانده و گریه می کند.
زمانی که مسی دوباره ظاهر شد، اشک‌هایی که به سطح چشم‌هایش می‌رسیدند، به نظر می‌رسیدند. او با بازوهای باز ایستاده بود، بوسه می زد و فریاد می زد. این لحظه ای بود که شبیه لحظه های دیگر نبود و ماندگار شد. سپس به آسمان نگاه کرد و سخن گفت. شاید به مارادونا؟ یا سیسیلیا، مادربزرگ که تقریباً تمام 788 گلش را به او تقدیم کرده است.
آنها همیشه مانند دیگو مارادونا که دو سال و یک روز پیش درگذشت او را نگه نداشتند، اما اکنون دیگر نمی توانند او را دوست داشته باشند.
این سه فینال متوالی شکست خورده سرانجام به عنوان دلیلی برای در آغوش گرفتن او شناخته شد، نه رد او. موفقیت آرژانتین در کوپا آمه ریکا 2021 نه تنها به عنوان اولین جام آنها در 28 سال گذشته، بلکه تقریباً یک عمل عدالتخواهانه جشن گرفته شد.
وقتی سوت پایان به پایان رسید، مسی به زانو در آمد و هق هق زد، هم تیمی ها به سمت او دویدند، گویی چیزی که اهمیت دارد، کشور نیست و کاپیتان آنها.
لیونل اسکالونی، مربی، گفت: «نیمی از جهان می‌دویدند تا او را بغل کنند. از همه جا آمده بودند تا او را ببینند. آمدند ببینند این.
مربی گفت: پس از آن کوپا آمریکا، مسی احساس آزادی کرد. و با این حال، آن آغوش همچنان نشانه‌ای از پشیمانی داشت، میل به داستان نهایی و این باور که اکنون می‌توان گفت: بردن این جام جهانی، آخرین جام جهانی او.
خوب شروع نشده بود آرژانتین در 36 بدون شکست وارد شد و سپس شکست خورد. این فقط این نبود که آنها ممکن است برنده نشوند. آنها ممکن است از دور اول عبور نکنند. آنها به خاطر خدا به عربستان باخته بودند. گفته می شد که این بزرگترین فاجعه در تاریخ جام جهانی آنها خواهد بود. و شاید آنقدر هم که به نظر می رسید پوچ نبود. برای مسی، چنین حسی داشت. احتمالاً این هم مضحک به نظر می رسد، اما به اینجا بروید و هیچ چیز دیگری باقی نمی ماند. اسکالونی دوست دارد بگوید فردا خورشید طلوع می کند، اما برای مسی فوتبالیست اینطور نیست.
راهنمای سریع
قطر: فراتر از فوتبال
نمایش دهید
این جام جهانی است که شبیه هیچ جام جهانی دیگری نیست. در 12 سال گذشته آبان نیوز درباره مسائل مربوط به قطر 2022، از فساد و نقض حقوق بشر گرفته تا رفتار با کارگران مهاجر و قوانین تبعیض آمیز، گزارش داده است. بهترین‌های روزنامه‌نگاری ما در صفحه اصلی قطر: فراتر از فوتبال برای کسانی که می‌خواهند عمیق‌تر به مسائل فراتر از زمین بازی بروند جمع‌آوری شده است.
گزارش آبان نیوز بسیار فراتر از آن چیزی است که در زمین اتفاق می افتد. امروز از روزنامه نگاری تحقیقی ما حمایت کنید.
و هر چه شبی که می‌توانست آخرین شب او باشد، می‌گذرد، آن شب به‌طور فزاینده‌ای قابل قبول به نظر می‌رسد. اسکالونی همیشه به دنبال حذف ترس بوده است، به آنها یادآوری کند که فوتبال یک بازی است، در آنجا باید از آن لذت برد، نه تحمل. اما چگونه می توانستند؟
نشانه های حیات بسیار کم بود، تا اینکه مسی در اوایل نیمه دوم شروع به رانندگی از عمق کرد. تا اینکه بالاخره اولین گلوله آمد و آن او بود. دومی، بیگودی درخشان انزو فرناندز، سرانجام تنش را رها کرد. حداقل به مدت چهار روز تسکین وجود داشت، شات برای رستگاری همچنان. قبل از بازی بازیکنان آرژانتین سرود ملی این کشور را خوانده بودند: گوش کنیدفانی, فریاد مقدس; آزادی، آزادی، آزادی. سپس آنها برای یک عکس ایستادند، تنش روی صورت آنها برای همیشه ثبت شد. پشت سر آنها، کارکنان یک جام جهانی بادی غول پیکر را دور زدند. مسی اجازه نمی دهد آنها واقعی را بگیرند، هنوز نه.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
