بازی قدرت آفریقای جنوبی انگلیس و جونز را به شکست دیگری محکوم کرد | سری ملل پاییز

این بار هیچ فرار بزرگی وجود ندارد، فقط واقعیت سخت سرد است. انگلیس حق الهی ندارد که قهرمانان جهان را هر بار که در لندن روبرو می شود شکست دهد، اما از آنجایی که این مسابقه به پایان اجتناب ناپذیر خود می رسد، بازتاب های مشخصی از فینال جام جهانی راگبی 2019 در یوکوهاما شنیده می شود. انگلیس در آن زمان به اندازه کافی خوب نبود و آنها در اینجا به طور مشابه بازی کردند.

آفریقای جنوبی، در پایان یک سال سخت قدیمی، کاملاً شایسته اولین پیروزی خود مقابل انگلیس در این زمین از سال 2014 بود. مهاجمان آنها مثل همیشه چخماق بودند، اما تلاش آنها برای تقسیم بازی زیبا بود، که از 22 تیم میهمان شروع شد و با شیرجه زدن وینگر کرت لی آرندسه به گوشه سمت راست در فاصله 80 متری به پایان رسید. Springboks به دنبال گسترش اندکی افق های خود بوده است و در اینجا شاهد دیگری بود که آنها بازیکنانی برای انجام این کار دارند.

اما انگلیس کجاست؟ پاییز آنها ترکیبی عجیب از شادی و عصبانیت بود، اما با هیاهوهایی از سکوها و بسیاری از همان سوالات قدیمی بی پاسخ به پایان رسید. بازگشت سال تقویمی آنها برای سال 2022 خواندن بسیار ناراحت کننده است. P12 W5 D 1 L6 از نظر آماری بدترین بازده آنها از سال 2008 است.

تئوری این است که انگلیس باید صرفاً در جام جهانی قضاوت شود و بقیه چیزها فقط کف کاپوچینوی گران قیمت تویکنهام است. اگر آنها ادامه دهند و جام وب الیس را در سال آینده بالا ببرند خوب است. اما، به هر دلیلی، این تیمی است که به نظر می رسد تنها زمانی شروع به بازی می کند که مطلقاً چیزی برای از دست دادن نداشته باشد. بدون کارت قرمز دقیقه 60 به توماس دو توآت از آفریقای جنوبی، ممکن بود نتیجه نهایی حتی ناهموارتر باشد.

با توجه به اینکه آفریقای جنوبی نیز در هفته‌های اخیر از ایرلند و فرانسه شکست خورده است، ادی جونز را برای تفکر باقی می‌گذارد. اگر ایده این است که در نیمه دوم «جوخه بمب» آفریقای جنوبی را پشت سر بگذارند، بازیکنان شروع کننده باید ابتدا طرف معامله خود را انجام دهند. یک پنی نیز به خاطر افکار راسی اراسموس، به دلیل پست هایش در رسانه های اجتماعی درباره داوران از انجام وظایف روز مسابقه محروم شد. چقدر دوست داشت در پایان در زمین بازی می‌شد و نتیجه‌ای را به دست می‌آورد که بسیاری از عصبانیت‌های سبز و طلایی را تسکین می‌داد.

تنها پس از خروج دوتوآ، انگلستان از راه دور به تیمی نگاه کرد که فنر در گام خود دارد. کوارتر اول، به ویژه، باعث شد که بازی گروهی جام جهانی انگلیس در برابر ایالات متحده، مثبت به نظر برسد. مومنتوم مبارزه ای برای همه افراد نگران بود و حتی قابل اعتمادترین مدافعان انگلیس نیز ریتمی گریزان یافتند. فردی استوارد یک توپ معمولی را در اوایل پرتاب کرد و کاپیتان او، اوون فارل، دو پنالتی از سه پنالتی اول خود را به بیرون زد.

Springboks به طور قابل توجهی هوشیارتر بود. یک تغییر هوشمندانه در جلوی خط تقریباً باعث شد تا سیا کولیسی فقط کاپیتان میهمان را روی خط نگه دارد، و انگلیس شروع به گذراندن زمان فزاینده ای در نیمه خود کرد. مانو توئیلاگی، در پنجاهمین بازی خود در انگلیس، چند غوغای اولیه داشت اما در غیر این صورت بیشتر تماشاگر بود.

فضای هافبک آنقدر زود بود که وقتی دامیان ویلمسه بی سر و صدا به جیب رفت و گلی را به ثمر رساند و نتیجه را 6-3 کرد، احساس فریاد خوبی داشت. آیا این امر باعث می‌شود انگلیس روش تاکتیکی را تغییر دهد؟ پاسخ خیر بود، مارکوس اسمیت یک توپ بلند قابل پیش بینی دیگر را با در نظر گرفتن قلمرو پرتاب کرد. او به این نتیجه رسید که ویلمسه از استوارد رد شد و با دکلرک و ویلی لو روکس ارتباط برقرار کرد که آرندسه سرحال را برای هفتمین تلاش خود در چندین آزمایش کنار گذاشتند.

تویکنهام، تنها دیسکو در جهان که درامان باس با اورشلیم تبادل نظر می کند، ساکت شد. هنگامی که دی کلرک یک ضربه پنالتی دیگر را به ثمر رساند و درست قبل از وقفه، نتیجه را 14-3 کرد، انگلیس را با یک کوه دیگر در نیمه دوم برای صعود باقی گذاشت. عقب افتادن خوب در نیمه دوم مقابل حریف قدرتمند نیمکره جنوبی مایه تاسف است. همانطور که اسکار وایلد ممکن است نتیجه بگیرد، انجام این کار دو بار در هشت روز، مانند بی دقتی بود.

در دو دقیقه پس از شروع مجدد، کار انگلیس با گل دوم ویلمسه، این بار از فاصله 40 متری، سخت تر شد. خاطرات جنی دی بیر در یک چهارم نهایی جام جهانی 1999 را زنده کرد و بین مهاجمان افریقای جنوبی که به طور فزاینده ای خوش بین بودند و بازیکنان مخالف ناامیدشان غباری را در میانه میدان برانگیخت.

در حال حاضر همه چیز تهدید می کرد که به طور کامل برای انگلیس از هم بپاشد. تام کری، که یک شب ناامیدکننده را پشت سر گذاشت، یک کارت زرد دریافت کرد و در عرض چند دقیقه، ایبن اتزبت غول پیکر برای دومین تلاش تیمش در حال سقوط بود. تبدیل دی کلرک و پنالتی بعدی، نتیجه را به 27-6 تبدیل کرد و علیرغم گل تسلی هنری اسلید در 8 دقیقه مانده به پایان، هیچ رستاخیز به سبک All Black وجود نداشت.

از دیدگاه انگلستان همه را با هم جمع کنید و چه چیزی دارید؟ عصبانیت در برابر آرژانتین، جست و خیز در برابر ژاپن، از دست دادن نزدیک در برابر نیوزیلند و اکنون این حمله برق آسا برای بوکس. هنوز 9 ماه تا آغاز جام جهانی سال آینده باقی مانده است، اما مردم انگلیس انتظار زیادی ندارند. جونز پانزدهم ابتدایی خود را با نتایج آشکاری ترکیب کرده و تطبیق داده است و کشورهای دیگر تعداد انگلستان را دارند. یک پیروزی انفرادی بر ژاپنی کمتر از حد نصاب از چهار آزمون پاییزی از منظر گل سرخ به اندازه کافی خوب نیست.