گاوی با شکست 7-0 کاستاریکای ضعیف، تاریخ جام جهانی را برای اسپانیا ثبت کرد | جام جهانی 2022

بیایید این کار را با اعداد انجام دهیم، درست است؟ برای اولین بار در چهار دوره جام جهانی، اسپانیا در بازی افتتاحیه خود پیروز شد. فران تورس صدمین گل خود را در این تورنمنت به ثمر رساند و گاوی، یکی از دو نوجوان شروع کننده این مسابقه، جوانترین گلزن آنها شد. آنها فقط دو نفر از شش گلزن بودند که اسپانیا به آن عدد جادویی رسید که ویدیپرینتر برای جلوگیری از سردرگمی باید آن را بیان کند. آنها 17 شوت زدند، هیچ کدام را اجازه ندادند و 7 (هفت) بار گلزنی کردند. جای تعجب نیست که وقتی کارلوس سولر گل ششم را به ثمر رساند، جشن او شامل یک امتیاز و یک چشمک بود، “ما اینجاییم”.

و هنوز فرصت داشت تا آلوارو موراتا دو دقیقه بعد یکی دیگر را اضافه کند. روی نیمکت، لوئیز انریکه می خندید، تیمش مطمئناً نامزدی خود را برای مسابقات ارائه کرده بود. نه تنها به این دلیل که آن ها تنها اعداد نبودند و همین طور بود. اسپانیا بیش از هزار پاس در اینجا انجام داد، و اگر این سوال قدیمی مطرح می شد “آره، اما چند تا از آنها مهم بود؟” به نظر می رسد پاسخ جدید می تواند این باشد: همه آنها. به یاد آوردن اجرای به این کاملی سخت است.

اگرچه، از دیدگاه کاستاریکا، یادآوری یکی به عنوان فاجعه آمیز ممکن است به همان اندازه دشوار باشد. بچه‌ها با کمک یک یا دو جانباز، یک طرف کهنه را تکه تکه کردند. برای آمریکایی‌های مرکزی، شروع بدی داشت و هرگز بهتر نشد. درست تا انتها، اسپانیا از آنها جدا شد. از همان ابتدا، آنها ممکن است به همان اندازه مشکوک باشند.

راهنمای سریع

قطر: فراتر از فوتبال

نمایش دهید

این جام جهانی است که شبیه هیچ جام جهانی دیگری نیست. در 12 سال گذشته آبان نیوز درباره مسائل مربوط به قطر 2022، از فساد و نقض حقوق بشر گرفته تا رفتار با کارگران مهاجر و قوانین تبعیض آمیز، گزارش داده است. بهترین‌های روزنامه‌نگاری ما در صفحه اصلی قطر: فراتر از فوتبال برای کسانی که می‌خواهند عمیق‌تر به مسائل فراتر از زمین بازی بروند جمع‌آوری شده است.

گزارش آبان نیوز بسیار فراتر از آن چیزی است که در زمین اتفاق می افتد. امروز از روزنامه نگاری تحقیقی ما حمایت کنید.

56 ثانیه طول کشید تا کاستاریکا برای اولین بار توپ را لمس کند و دوباره همین کار را انجام دهد. که مشکلی نبود جز اینکه معلوم شد دائمی است. حتی ممکن است برای تیم لوئیس سوارز بدتر باشد. او پیش بینی کرده بود که اسپانیا مالکیت بیشتری خواهد داشت، آن را نیز پذیرفته بود، اما نه به این میزان. و مطمئناً نه در این مناطق از زمین. شاید برای شاگردان لوئیز انریکه آسان به نظر می رسید، اما آنها هرگز آرام نمی گرفتند، توپ به شدت و با هدف حرکت می کرد. با محصول نهایی نیز.

پاس زیبای پدری پس از گذشت تنها چهار دقیقه، دنی اولمو را در تیرک دروازه پیدا کرد و اگرچه او با والی پای کناری خود را به طور کسری هدایت کرد، اسپانیا به زودی دوباره برگشت. و دوباره و دوباره. و درست زمانی که کاستاریکا فکر کرد می توانند کمی نفس بکشند، دوباره. این بی رحمانه، بی رحمانه بود. چهار دقیقه دیگر و کاستاریکا باز شد، توپ جوردی آلبا در عرض کسری از تیرک دیگر مارکو آسنسیو عبور کرد. سه دقیقه دیگر، تقریباً از همه آنها با توپ در پای اسپانیایی سپری شد، و گل افتتاحیه رسید.

پاس کوچک گاوی در لبه منطقه دچار انحراف شد و دنی اولمو کنترل کرد و توپ را با خود برد. یک چرخش معکوس، یک لمس دوست داشتنی و او در مقابل ناواس قرار گرفت که او را راحت زد. در آن زمان، آمار فیفا، که اکنون اجازه می دهد برای لحظاتی که هیچ یک از تیم ها توپ را در اختیار ندارند، گفت که اسپانیا 79 درصد مالکیت توپ را در اختیار داشت – 10 درصد بازی رقابتی بود – اما این ها مسابقاتی بودند که اسپانیا همیشه برنده می شد، که شدت برتری آنها بود. . گاوی طبق معمول رهبری مطبوعات را بر عهده داشت.

تنها 18 سال، او و پدری، 19 ساله و گلایدر صاف این دو نوجوان، بر این مسلط بودند. دو برنده آخر پسر طلایی، خوب، طلایی بودند. اما سپس همه آنها بر این مسلط شدند، یک تلاش جمعی که بسیار متقاعدکننده بود، قابل توجه ترین چیز در مورد آن آمار این بود که آنها تغییر نکردند. توپ همچنان از روی کفش سرخیو بوسکتس می پرید، دقیقاً همان جایی که او همیشه می خواست، دیگر نیازی به ماندن آن نبود. موقعیت های وسیعی که اولمو و تورس اشغال کرده بودند، بسیار وسیع بود، زمین بسیار بزرگ بود که کاستاریکا نمی توانست به موقع به جایی برسد. آسنسیو نه کاذب، متحرک و همیشه در دسترس بود. و شاید بتوانید رودری را چهار نفر دروغین بنامید.

هافبک منچسترسیتی در پست دفاع میانی به کار گرفته شد، اما این تا حدی به این دلیل بود که آنها می دانستند که مالکیت توپ زیادی را مشاهده خواهند کرد – دستیار لوئیس انریکه گفت: “حمل وسط ها بیش از 100 بار توپ را لمس خواهند کرد” و در موقعیت هایی که معمولاً به پیووت تعلق دارد، کل تیم آنقدر بالای زمین است، که نقش رودری اغلب به معنای بیرون آمدن برای حمایت از بازی در مناطقی نزدیک‌تر به منطقه دیگر بود. او 91 مورد از آن 100 لمس را به تنهایی در نیمه اول داشت.

اسپانیا در این بین سه گل داشت. یک دوره طولانی دیگر مالکیت توپ با پرواز مجدد آلبا به سمت چپ به پایان رسید و پاها در حال چرخش بودند. بوسکتس او را پیدا کرد، آسنسیو را پیدا کرد و آسنسیو ضربه را وارد دروازه کرد و اولین بار بعد از 20 دقیقه نتیجه را 2-0 کرد. شاید ناواس بهتر از این کار می کرد، اما پس از آن تنها او نبود. این آنقدر یک طرفه بود که پوچ بود. بازیکنان کاستاریکا با لباس سفید، مانند ارواح، در زمین حضور داشتند اما واقعاً در مسابقه حضور نداشتند. مثل همیشه، قضاوت در مورد اینکه چقدر این محدودیت ها و کیفیت اسپانیا چقدر است، سخت بود. نه اینکه شکی وجود داشته باشد که انتخاب خوب بود. خیلی خیلی خوب.

در بالای سکوها، بالای تعداد بسیار ناامیدکننده صندلی های خالی، گزارش بازی بدون ذکر هیچ یک از بازیکنان کاستاریکا نوشته می شد. واقعاً به خاطر آوردن کاری که هر یک از آنها انجام داده بودند، سخت بود، واقعاً چیزی برای گفتن نبود. آنها فقط به عنوان قربانی آنجا بودند. یا معلوم شد، یا عاملان. مانند لحظه ای که کارلوس مارتینز – یکی وجود دارد – توسط آلبا بداخلاق شد و از یک طرف از کنار او گذشت و دوباره از طرف دیگر برمی گشت. یا زمانی که در همان دقیقه بعد، سلسو بورخس – یک نفر دیگر – آلبا را در محوطه جریمه خود قطع کرد.

حتی پنالتی از برتری، سهولت، کنترل کامل همه چیز، به ویژه زمان صحبت می کرد. تورس دوید، آهسته شد، مکث کرد و توپ را به تور زد تا بعد از نیم ساعت نتیجه را 3-0 کند. در نیمه دوم، اسپانیا بیش از 500 پاس و 85 درصد مالکیت توپ را در اندازه قدیمی داشت. شگفتی این بود که کاستاریکا توانست 15 درصد را از آن خود کند. این اعداد به سرعت بالا می‌رفت، پاس‌ها به سمت هزار نفر می‌رفتند، گل‌ها به زودی به عدد چهار رسیدند.

این بار شاید پاسخی برای آن سوال اجتناب ناپذیر وجود داشت. این بار، کاستاریکا را می توان به طور مستقیم مقصر دانست. اسپانیا از سمت راست به سمت بالا پیش رفت، گاوی توپ را وارد محوطه کرد و تورس هم بود. در مقابل او، فرانسیسکو کالوو به دلایلی روی زانویش فرود آمد، دوباره سعی کرد بلند شود و تورس را دید که از او دور شد. اویدو هم نتوانست کاری انجام دهد و این آشفتگی که اکنون قابل حل نیست، تورس دوباره آن را از ناواس عبور داد.

اسپانیا تغییراتی ایجاد کرد، بوسکتس و آلبا را حذف کردند، احتمالاً برای محافظت، تورس با تشویق برای دو گل خود رفت. نیکو ویلیامز سپس جایگزین آسنسیو شد. تغییر چندانی نکرده است، مطمئناً الگوی کار، موراتا و ضربه سریع به تور کناری، تفاوت و شکاف نسلی که وقتی گاوی روی برایان رویز، 19 سال از خود بزرگتر بود، نشان داد.

حتی بهتر از این بود که بیاید. ویلیامز از وسط دوید، یک دوی خارق‌العاده 40 و 50 یاردی از کاستاریکا عبور کرد تا موراتا را وارد کند. ناواس در لبه محوطه شش یاردی به او رسید اما موراتا برگشت و به لبه منطقه ای که گاوی در آنجا بود رفت. در حال بخار به داخل بود و با بیرون از چکمه‌اش به بیرون از تیرک یک ضربه رگباری عالی زد. اسپانیا 5 تا داشت و هنوز تمام نشده بود.