سوزاندن نفت نیمه شب: نشست COP27 یک روز اضافی برای یافتن یک معامله داده شد

مذاکره کنندگان در طول شب تلاش می کنند تا زمینه مشترک کافی برای توافق نهایی در کنفرانس COP27 پیدا کنند.

سامح شکری، وزیر امور خارجه مصر و رئیس COP27، در سخنرانی در شرم الشیخ، از تعلیق در آخرین لحظه برای نمایندگان تا روز شنبه خبر داد.

وی گفت: «من متعهد هستم که فردا این کنفرانس را به شیوه ای منظم به پایان برسانم، تا مجموعه ای از تصمیمات اجماعی را اتخاذ کنیم که جامع، جاه طلبانه و متعادل باشد.

یک نقطه گیر کلیدی در کنفرانس تاکنون، صندوق غرامت برای کشورهای فقیرتر بوده است که توسط دولت های ثروتمندتر تامین می شود. موضع چانه زنی اتحادیه اروپا این بود که در صورت مشارکت اقتصادهای با رشد سریع، مانند چین، از صندوق حمایت خواهد کرد.

فرانس تیمرمنز، نایب رئیس کمیسیون اروپا روز جمعه گفت: «باید بگویم این پیشنهاد نهایی ما است.

این جایی است که کشورهای عضو می توانند به توافق برسند و من باید از همه آنها به خاطر شجاعت برای رفتن تا اینجا تشکر کنم، اما همین است.

پنجشنبه شب، مذاکره کنندگان اتحادیه اروپا پیشنهادی را برای مرتبط کردن غرامت با کاهش شدیدتر انتشار گازهای گلخانه ای ارائه کردند. به عنوان بخشی از این پیشنهاد، همه کشورها تحت فشار قرار خواهند گرفت تا کاهش شدیدتری در انتشار گازهای گلخانه ای و همچنین حذف تدریجی همه سوخت های فسیلی انجام دهند.

کشورهای آسیب پذیر خواستار امضای توافق قبل از پایان مذاکرات شده اند.

آمینات شاونا، وزیر محیط زیست مالدیو گفت: «این یک فرصت تاریخی است که نمی‌توان آن را از دست داد و اکنون باید از آن استفاده کرد».

کشورهای فقیرتر که بار عمده تغییرات آب و هوایی را متحمل می شوند، از بالا آمدن سطح آب دریاها تا سیل شدید، اضطرار را تشدید کردند و آلاینده های ثروتمند را به توقف متهم کردند و گفتند که نمی توانند یک سال دیگر برای ایجاد صندوقی برای پرداخت خسارت صبر کنند.

چین که در بسیاری از مذاکرات سکوت کرده بود، اصرار داشت که توافقنامه پاریس 2015 نباید تغییر کند و پول برای صندوق جدید باید از کشورهای توسعه یافته تامین شود – نه آنها. عربستان سعودی همچنین گفت که مهم است “از آنچه که داریم فراتر نرویم” در پیمان پاریس، و تمایلی به کمک به صندوق غرامت ندارد.

آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد که برای مرحله نهایی مذاکرات شرکت کرده بود، نسبت به “شکستن اعتماد بین شمال و جنوب، و بین اقتصادهای توسعه یافته و در حال ظهور” هشدار داد.

او به رهبران گفت: «جهان نظاره گر است و یک پیام ساده دارد: بایستید و تحویل دهید» و افزود که «زمانی برای انگشت نشان دادن وجود ندارد».

ایالات متحده در برابر هر صندوقی که مسئولیت و غرامت را پیشنهاد کند – چه رسد به غرامت – برای چندین دهه انتشار گازهای گلخانه ای توسط کشورهای صنعتی مقاومت کرده است.

کشورهای اروپایی از درخواست های کشورهای جزیره ای برای “موزاییک” ترتیبات مالی با تکیه بر منابع عمومی و خصوصی پول حمایت کرده اند.

اما تفاوت های زیادی در مورد اینکه چه کسی باید پرداخت کند وجود دارد.

مقامات آلمانی گفتند که این پول نباید تنها از کشورهای صنعتی تامین شود، بلکه باید از اقتصادهای بزرگ در حال ظهور که انتشار گازهای گلخانه ای آنها در دهه های اخیر به شدت افزایش یافته است، تامین شود.

با این حال، چین و هند، آلاینده‌های سنگین، استدلال می‌کنند که نباید مشارکت داشته باشند زیرا هنوز رسماً کشورهای در حال توسعه محسوب می‌شوند.

موضوع ضرر و زیان یکی از سه گلدان کمک مالی مورد بحث است. کشورهای ثروتمند در کنفرانس‌های گذشته موافقت کردند که سالانه 100 میلیارد دلار برای کمک به کشورهای فقیرتر برای توسعه سیستم‌های انرژی پاک‌تر و سازگاری برای جلوگیری از بلایای آینده هزینه کنند – اگرچه آنها در اعطای این بودجه عقب مانده‌اند.