قرن مالان بیهوده به عنوان استرالیا شروع برنده به انگلستان سری ODI | کریکت

بعد از هفته ها کریکت بیست 20، ناگهان احساس شد که همه وقت دارند تا نفس بکشند. با فضای لوکس در فرم 50 اور، داوید مالان یکی از بهترین دوره های خود را جمع آوری کرد تا انگلیس را به 287 در 9 دقیقه برساند، قبل از اینکه واکنش معمولی دیوید وارنر استرالیا را شروع کند و به آنها اجازه داد تا 291 برای 4 دقیقه پایین بیایند. 47 اور. با شروع یک سری سه بازی یک روزه بین المللی، تیم میزبان آدلاید اووال را با نتیجه 1-0 پیش افتاد.

نارضایتی بازیکنان انگلیس در مورد ورود این سری به زودی پس از جام جهانی T20 به خوبی مستند شده است و در تیم یک روزه ای که به میدان رفت منعکس شده است. از این فینالیست ها، معین علی، سام کوران، عادل رشید و کریس ووکس استراحت کردند. تنها کسانی که بازی کردند مالان بودند که فینال را از دست داد، کاپیتان جاس باتلر، و کریس جردن و فیل سالت جایگزین مصدومان اواخر مسابقات. هفت نقطه دیگر در کنار، توسط تازه واردان اشغال شد.

با این وجود، این یک عملکرد متفاوت از انگلستان در برابر بولینگ سریع استرالیا بود که بلافاصله ریتم پیدا کرد. کاپیتان استرالیایی پت کامینز با برنده شدن در پرتاب و انتخاب برای ورود به کار خود، ضربه محکمی به طول زد و توپ را از بالای اینینگ به اطراف حرکت داد، در حالی که میچل استارک کاملتر بولد کرد و نوسان پیدا کرد. هوشمندی کامینز برای اصرار با دو لغزش در اوور چهارم نتیجه داد، زمانی که سالت به شدت روی خط فشار آورد و توپ را در موقعیت بازتر به سمت استیو اسمیت دور کرد.

جیمز وینس به طور مشابه در اوور هشتم، پس از اینکه جیسون روی از روی پای جلوی خود به زمین افتاد تا موشکی از استارک که به کنده های راست دست تاب خورد، از دست داد، به کامینز لقب داد. سام بیلینگز کمک کرد تا 33 عدد را اضافه کند، قبل از اینکه استامپ خود را به بازیکن ناهنجار مارکوس استینیس از دست بدهد. سپس بزرگ‌ترین ویکت سقوط کرد، باتلر در 29 سعی کرد به شکاف پا آدام زامپا حمله کند، اما دست‌های طولانی‌آف را به جای چراگاه‌های باز از پوشش عمیق پیدا کرد.

در 118 برای پنج، مالان زمان خود را به آرامی در انتهای دیگر قرار داده بود. این کریکت 20 اور نبود، جایی که ضربان قلب و فشار خون پس از دو توپ نقطه‌ای برای تماشاگران و بازیکنان بالا می‌رفت. در اینجا مالان می‌توانست چهار یا پنج نفر را پشت سر هم ببندد، می‌توانست یک خط خطرناک را بیرون از کنده بگذارد، می‌توانست اجازه دهد چند اور برای چند دوش از آن عبور کند، و می‌توانست بداند که هنوز زمان دارد تا به زمین بازگردد. او همچنین می دانست که اگر سقوط کند، انگلیس گزینه های کمی باقی می ماند.

بنابراین اینینگ ها ساخته شد: اضافه کردن 40 ران با لیام داوسون قبل از یک ران اوت، 41 ران قبل از اینکه زامپا کریس جردن را به دام بیاندازد، سپس 60 با دیوید ویلی که طی آن مالان به قرن خود رسید. امتیاز خود او به 134 رسید، شش های خالص او شامل یک درایو و یک پیک آپ از کامینز و یک سوئیپ از هر دو اسپینر استرالیا. او در صورت لزوم صبور بود، در صورت توانایی تهاجمی بود، انگلیس را به عمق 10 اور آخر برد و مطمئن شد که آنها می توانند از هر تحویل موجود استفاده کنند. این همه چیز بود که فرم های کوتاه تر اجازه نمی دهند.

با این حال، در پایان، به اندازه کافی نزدیک نبود. در ژانویه 2017 در آدلاید اووال، دیوید وارنر و تراویس هد تقریباً رکورد بالاترین شراکت افتتاحیه یک روزه را شکستند و 284 در مقابل پاکستان جمع کردند. این بار دوباره متحد شدند، آنها 147 را به میدان رفتند. مسابقه تماماً در 20 اور انجام شد و وارنر نیز در وقت اضافه آزاد به نظر می رسید. او یک بار از 10 توپ قبل از اولین مرز خود داشت و با ارسال هایی که می خواست در کشش یا درایو حمله کند، گزینشی بود. امتیاز شش دور از ویلی، با وارنر جلوتر از دویدن توپ در زمانی که او در حال کشیدن برای 86 گرفتار شد، برجسته بود.

در آن زمان، هد برای 69 فرورفته پایین آمده بود، اما استرالیا 200 برای دو نفر بود، و به اسمیت اجازه داد که وقت خود را برای جمع‌آوری 80 صرف کند، بدون خطر یا اشتباه کمی. مارنس لابوشاگن و الکس کری در راه اخراج شدند، اما کامرون گرین 20 نفره کار را تمام کرد. برای بولرهای انگلیس چیز زیادی برای جشن گرفتن وجود نداشت، اما اولی استون پس از چهار سال انتظار از آخرین حضورش در این فرمت، 10 اوور اقتصادی را بدون آسیب دیدگی پشت سر گذاشت. برای استرالیا، زامپا و کامینز هر کدام سه ویکت به دست آوردند، اما مهم ترین آنها در آن روز، اشتون آگار بود، پس از نشستن روی نیمکت در طی درگیری های اخیر با T20.

آگار ضربه مستقیم درخشانی را انجام داد که از داوسون خارج شد، در زمانی که مالان استارک را شکست داد، تقریباً در هوا گرفتار شد، باتلر و مالان را از میدان خارج کرد و زمانی که او بر فراز خط مرزی شناور شد، یک شاهکار گرانش دیگر ایجاد کرد. توپ را به عقب برگردانید و یک مالان شش را به یک ران تبدیل کنید، و اورهای 48 و 50 را به عنوان اسپینر بازوی چپ و به سختی یک توپ را اجرا کنید. با توجه به این که این سریال به عنوان آماده سازی برای جام جهانی 50 سال آینده در نظر گرفته می شود، آگار اولین شانس خود را برای ادعای مالکیت استفاده کرده است. ممکن است برخی از بازیکنان این مسابقات را نخواهند، اما برخی دیگر مطمئناً دوست دارند.