تری ویت می گوید، گفتن داستان او به نازنین زاغری-رتکلیف کمک می کند | نازنین زاغری-رتکلیف

همین چند روز پیش بود که تری ویت به نازنین زاغری رتکلیف فرسوده و مستأصل گفت که باید «امید را زنده نگه دارد».

او گفت: «نازنین به من ایمیل زد و گفت که پس از گذراندن شش سال بازداشت در ایران خسته است و آرزو دارد با همسر و دخترش باشد.

«در سال گذشته من و او توانستیم از طریق اینترنت صحبت کنیم و سعی کردم او را تشویق کنم تا امید را زنده نگه دارد. آخرین حرفم را که همین چند روز پیش به او گفته بودم به یاد می‌آورم: «مطمئن باش نازنین، این مصیبت به پایان خواهد رسید».

زودتر از آنچه انتظار می رفت، سخنان او به واقعیت پیوست: زاغری-رتکلیف آزاد شده است و سرانجام با شوهر و دخترش به خانه بازگشت.

حالا ویت – گروگان سابق که بیش از چهار سال را در اسارت در لبنان گذراند – توصیه بیشتری دارد: زاغری-رتکلیف “باید داستان خود را بگوید”.

او به آبان نیوز گفت آنچه مهم است این است که گروگان های سابق در مورد آنچه برایشان اتفاق افتاده صحبت می کنند. او گفت: «نکته مهم در مورد من این بود که بتوانم داستانم را برای بقیه اعضای خانواده‌ام، نه فقط خودم، بلکه برای همسر و فرزندانم تعریف کنم.

ویت، که پس از آزادی خود مؤسسه خیریه Hostage International را تأسیس کرد، گفت که گفتن داستان خود در برابر “شنوندگان آموزش دیده” کلید بهبودی او بود.

او افزود: «اگر تجربه‌های بسیار سختی داشته‌اید و آنها را به ناخودآگاه فشار دهید، در مرحله‌ای بعد، آنها ظاهر می‌شوند – چه در رویاها یا در فلاش بک‌ها، و باعث ناراحتی شما شوند.

«اگر بتوانید در اوایل پس از آزادی شروع به شناسایی آنها کنید و سپس آنها را شناسایی کنید، می توانید آنها را پردازش کنید و آنها نیازی به نگرانی شما ندارند. شما همیشه به یاد خواهید آورد، همیشه رویدادها را در ذهن داشته باشید، اما آنها دردسرساز نخواهند بود: شما می توانید آنها را کنترل کنید و با آن مقابله کنید.

در این میان، او گفت که بازگشت زاغری-رتکلیف به «زندگی عادی» پس از سال‌های بسیار دردناک اسارت، هم شادی‌آور و هم سخت خواهد بود.

“من فکر می کنم بهترین توصیه ای که می توانید بکنید این است که، پس از پایان دوره مقدماتی، این است که واقعاً باید عقب نشینی کنید و زمانی را برای دوری از همه تبلیغات اختصاص دهید – و شاید گاهی اوقات حتی از بسیاری از اقوام و دوستانی که می خواهند. برای دیدن شما، او گفت. منظورم این است که شما در ابتدا می توانید آنها را ببینید اما برای پردازش کل تجربه به زمان نیاز دارید.

ویت گفت: برخی از گروگان‌های سابق پس از گذراندن سرخوشی اولیه آزادی و شروع به پردازش خاطرات دوران گروگان خود «مشکل واقعی» دارند.

او گفت: “همه از اختلال استرس پس از سانحه رنج نمی برند و می گویند: “خب، من کاملاً خوب هستم، اصلاً به هیچ کمکی نیاز ندارم.”

اما احتمالاً احساسات سرکوب شده وجود دارد و اگرچه به نظر می رسد کسانی که PTS ندارند در کوتاه مدت بهبودی آسان تری داشته باشند، مدتی پس از آزادی آنها متوجه خواهند شد که واقعاً حالشان خوب نیست.»

ویت که در حین خدمت به عنوان اسقف اعظم وقت کانتربری توسط اعضای گروه شبه نظامی حزب الله لبنان ربوده شد، گفت: «برای هر کسی که این تجربه را نداشته است، درک این که چقدر می تواند سخت باشد، دشوار است.

او امیدوار بود که بتواند تعدادی از اسیران بریتانیایی را آزاد کند، اما در نهایت به گروگان گرفت، اغلب در سلول انفرادی و زنجیر به رادیاتور، جایی که او را مورد ضرب و شتم قرار دادند و در معرض اعدام های ساختگی قرار دادند.

یک سال پس از آزادی، ویت موسسه خیریه Hostage International را تأسیس کرد که از گروگان ها و خانواده های آنها پس از آزادی حمایت می کند.

ریچارد رتکلیف قبل از بازگشت زاغری-رتکلیف به بریتانیا گفت که از آزادی همسرش “عمیقا سپاسگزار” است و این “آغاز زندگی جدیدی” برای خانواده آنها خواهد بود.

او گفت که دخترشان، گابریلا، انتخاب کرده بود که هنگام فرود هواپیما چه اسباب‌بازی‌هایی را به مادرش نشان دهد و یکی از اولین کارهایی که او انجام می‌داد این بود که برای همسرش یک فنجان چای درست کرد.

او گفت: «احتمالاً چند روزی صلح و آرامش در جای دیگری وجود خواهد داشت و سپس به اینجا برمی گردیم. اولین چیزی که او می خواست این بود که من برای او یک فنجان چای درست کنم، بنابراین ما این کار را می کنیم [that].

“فکر می‌کنم در واقع ما به خانه نگاه می‌کردیم و به کمی مرتب کردن نیاز دارد، بنابراین ممکن است کمی مرتب کردن وجود داشته باشد، شاید به کارگردانی مومی وقتی او برگردد.”