ریاست جمهوری جدید بوسنی شروع به کار کرد و قول داد که بحران های فزاینده را حل کند

بوسنی و هرزگوین روز چهارشنبه اعضای ریاست جمهوری سه جانبه جدید خود را که برای اولین بار در بیش از یک دهه تحت سلطه رهبران غیر قوم گرا است، افتتاح کرد.

همچنین این اولین باری است که یک زن به مقام عالی کشور انتخاب می شود.

این سه مقام که به عنوان نمایندگان سه گروه قومی اصلی بوسنی – بوسنیایی‌ها، صرب‌ها و کروات‌ها – انتخاب شدند، در ساختمان ریاست جمهوری سارایوو در حضور ده‌ها سفیر و سیاستمداران سوگند یاد کردند.

سیاستمدارانی که روز چهارشنبه آغاز به کار کردند، در یک انتخابات عمومی در 2 اکتبر انتخاب شدند و هر یک از آنها یک دوره چهار ساله را به دست آوردند.

این سه نفر دنیس بچیروویچ بوسنیایی و ژلیکو کومشیچ کروات بوسنیایی از احزاب سیاسی چند قومیتی چپ میانه SDP و DF و ژلیکا سیویانوویچ از حزب قوم گرا صرب بوسنیایی SNSD هستند.

سیویانوویچ در سخنرانی افتتاحیه خود گفت که او “با نیت خیر و با امید به اینکه ما به نفع هر دو نهاد و همه شهروندان” بدون توجه به قومیت آنها کار کنیم، این پست را به عهده می گیرد.

بچیروویچ – یکی دیگر از تازه واردان در این نقش به همراه کوییانوویچ – متعهد شد که بر مبارزه با فقر و فرار عظیم مغزها در کشور تمرکز خواهد کرد. هر دو موضوع بوسنی را برای دهه‌ها گرفتار کرده است.

کومشیچ که اکنون دومین دوره متوالی و چهارمین دوره ریاست جمهوری خود را در مجموع سپری می کند، اشاره کرده است که عضویت در ناتو “اولویت اول” او خواهد بود و افزود که مسیر اتحادیه اروپا ممکن است پس از شکست مقامات در اجرای یک قانون به عقب برگردد. تعداد اصلاحات کلیدی در طول سالها

بوسنی یکی از اعضای بالقوه ناتو و اتحادیه اروپا بوده و پیوستن به آن به دلیل اختلافات داخلی و محاصره سیاسی متوقف شده است.

ریاست جمهوری بخشی از مدیریت پیچیده ای است که توسط پیمان صلح دیتون ایجاد شد که به جنگ 1992-1995 بوسنی با ایجاد واحدهای اداری بوسنیایی- کروات و اکثریت صرب، که توسط نهادهای دولتی در سطح چتر ملحق شدند، پایان داد.

این دفتر قدرت کمی دارد، اما می تواند لحن سیاست کلی کشور را به ویژه در روابط خارجی تعیین کند.

سه عضو آن با اجماع تصمیم گیری می کنند و یک عضو به عنوان رئیس، هر هشت ماه یکبار در این سمت قرار می گیرد.

تلاش ملی گرایان برای تقسیم بوسنی بر اساس خطوط قومی هسته اصلی جنگی بود که حدود 100000 نفر را کشت و میلیون ها نفر را آواره، آواره و بی خانمان کرد.

اختلافات قومی معمولاً برای ایجاد شکاف سیاسی بین سه گروه قومی اصلی به‌رغم تلاش‌های غرب برای آشتی استفاده می‌شود و بحران‌های اخیر به عنوان بدترین بحران از زمان پایان جنگ در سال 1995 تلقی می‌شوند.