به گزارش دپارتمان اخبار ورزشی پایگاه خبری آبان نیوز ،
از آنجایی که 32 تیم در قطر برای این ناراحت کننده ترین جام جهانی گرد هم می آیند، اعداد زیر یادآور هزینه های انسانی این مسابقات و همچنین رنج مداوم کارگران مهاجر، زنان و جامعه LGBTQ+ در این کشور است.
جیانی اینفانتینو، رئیس فیفا، از ما می خواهد که فقط روی فوتبال تمرکز کنیم. بسیاری اراده خواهند کرد. اما تأثیر جام جهانی را نه تنها باید بر روی ترازنامه یا فهرست افتخار مسابقات سنجید، بلکه باید در واقعیت های زندگی مردم عادی سنجید. اینها تنها تعدادی از اعدادی است که باعث شرمساری استادیوم های جدید و درخشان قطر و بیست و دومین دوره جام جهانی می شود:
گزارش شده است که قطر برای آماده سازی جام جهانی هزینه کرده است، در حالی که روسیه در سال 2018 حدود 11 میلیارد دلار هزینه کرده است.
تعداد بندهای حقوق بشر یا شرایط مربوط به حمایت از کار درخواست شده توسط فیفا از مقامات قطری هنگام اعطای حق میزبانی در سال 2010.
به گفته قطری ها و اینفانتینو، تعداد رسمی مرگ و میر کارگران در طول آماده سازی جام جهانی 2022. نیکلاس مک گیهان از سازمان حقوق بشر فیر اسکوئر این عدد را “تلاش عمدی برای گمراه کردن” می خواند زیرا بر پروژه هایی تمرکز دارد که تنها 1 درصد از ساخت و ساز در قطر را تشکیل می دهند. کمیته عالی می گوید که 36 کارگر دیگر از سایت های استادیوم نیز جان خود را از دست دادند، اما به دلایل “غیر کاری” – یعنی آنها پس از یک روز کار به دلایل “طبیعی” جان باختند.
تعداد دقیق کارگران مهاجری که در نتیجه سهل انگاری در پروژه های مرتبط با جام جهانی جان خود را از دست داده اند. عدد واقعی هرگز مشخص نخواهد شد. به گفته دیده بان حقوق بشر، «مقامات قطری در بررسی علل مرگ هزاران کارگر مهاجر شکست خورده اند، که بسیاری از آنها به «علل طبیعی» نسبت داده می شوند. دیدهبان حقوق بشر همچنین دریافت که در چنین مواردی، خانوادهها به ندرت برای مرگ غرامت دریافت میکنند، زیرا طبق قانون کار قطر، مرگهایی که مرتبط با کار در نظر گرفته نمیشوند، مستحق دریافت غرامت نیستند.
کارگران مهاجر از هند، پاکستان، نپال، بنگلادش و سریلانکا توسط آبان نیوز گزارش داده است که بین سال 2010، زمانی که این مسابقات به قطر اهدا شد، تا سال 2021 جان خود را از دست دادند.
بر اساس مطالعهای در سال 2019 در مجله قلب و عروق که ارتباطی را نشان میدهد، مرگ کارگران نپالی به دلیل گرما در قطر نشان میدهد که «از 571 مرگ ناشی از بیماریهای قلبی عروقی، 200 مورد [of Nepali workers] طی سالهای 2009-2017 میتوان با اقدامات موثر حفاظت از حرارت جلوگیری کرد. ایزوبل آرچر، از مرکز منابع تجارت و حقوق بشر، میگوید: «ما میدانیم که کارگران قبل از ترک کشورهای خود و پس از ورود تحت ارزیابیهای پزشکی هستند. به نظر می رسد که آنها تناسب اندام و سالمی دارند، با این حال می دانیم که مرگ و میرهای بسیار زیادی در میان مردان جوانی که قبلاً تناسب اندام و سالم داشتند، در چنان مقیاسی رخ داده است که در هر زمینه دیگری شگفت آور است.
حداقل تعداد کارگران مهاجری که عفو بینالملل در نظر میگیرد که به دلیل قوانین کار ضعیف و دسترسی ناکافی به عدالت در قطر در 12 سال گذشته مورد استثمار و آزار قرار گرفتهاند.
به گفته عفو بینالملل، بسیاری از کارگران مهاجر در قطر، بهویژه در بخشهای خانگی و امنیتی، روزانه ساعتها کار میکنند. گزارش اخیر توسط Equidem بسیاری از داستانهای مشابه، از جمله از یک کارگر کنیایی را نشان میدهد که کار 14 ساعته در روز در ورزشگاه Lusail را بدون اضافهکاری برای بیش از دو سال توصیف میکند.
حداقل دستمزد قانونی ماهانه در قطر (1000 ریال)، معادل حدود 1 پوند در ساعت، اگرچه غذا و محل اقامت ارائه می شود. در سالهای اخیر، مقامات اصلاحات متعددی از جمله وضع حداقل دستمزد و لغو سیستم کفاله یا کفالت را ارائه کردهاند. با این حال، گروه های حقوق بشری می گویند که این کار به صورت تکه ای انجام شده است و هنوز تخلفات زیادی صورت می گیرد.
محدوده ای به دلار که به عنوان هزینه استخدام توسط برخی از کارگران مهاجر از هند، بنگلادش، نپال و جاهای دیگر که به دنبال کار در قطر هستند پرداخت می شود. در حالی که این امر اکنون غیرقانونی است، بسیاری از کارگران هنوز برای بازپرداخت هزینه های استخدامی و بدهی های مرتبط با آن و ارسال پول به خانواده های خود در تلاش هستند.
رتبه قطر، از 180 کشور، در شاخص آزادی مطبوعات گزارشگران بدون مرز. این کشور را به یکی از کشورهای بهتر در منطقه تبدیل میکند، با این حال گروههای حقوق بشر هنوز به خبرنگاران هشدار دادهاند که احتمالاً در جام جهانی با نظارت مواجه خواهند شد.
طبق ماده 281 قانون جزا، سالها حبس برای مردان و زنانی که خارج از ازدواج دارای روابط جنسی هستند، محکوم می شوند. دیدهبان حقوق بشر میگوید که این امر بهطور نامتناسبی بر زنانی تأثیر میگذارد که در صورت گزارش تجاوز، تحت پیگرد قانونی قرار میگیرند. این بیانیه میگوید: «پلیس اغلب زنانی را که چنین خشونتهایی را گزارش میکنند باور نمیکند، در عوض مردانی را که ادعا میکنند توافقی بوده است، باور میکنند، و هر مدرک یا پیشنهادی مبنی بر اینکه یک زن میدانست مجرم مرد برای پیگرد قانونی زن کافی بوده است».
طبق گزارش HRW در اکتبر 2022، موارد بدرفتاری در بازداشت برای افراد لزبین، همجنسگرا، دوجنسگرا و ترنسجندر بین سالهای 2019 تا 2022. این سازمان اعلام کرد که نیروهای اداره امنیت پیشگیرانه قطر بهطور خودسرانه افراد دگرباشان جنسی را دستگیر کرده و آنها را تحت فشار قرار دادهاند. -درمان در بازداشت شامل شش مورد «کتک زدن شدید و مکرر و پنج مورد آزار جنسی در بازداشتگاه پلیس بین سالهای 2019 تا 2022». به عنوان یک الزام برای آزادی آنها، نیروهای امنیتی موظف شدند که زنان تراجنسیتی زندانی در جلسات تبدیل درمانی در یک مرکز دولتی شرکت کنند. به گفته مقامات، با این حال، هیچ مرکز “تبدیل” همجنسگرایان در قطر وجود ندارد.
مجازات احتمالی حبس بر اساس ماده 296 ق.م.قطر برای «هدایت، تحریک یا اغوای مرد به هر نحوی برای ارتکاب لواط یا اختلاس» و «تعریف یا اغوای مرد به هر نحوی به ارتکاب اعمال غیرقانونی یا غیراخلاقی».
مبلغی که عفو بینالملل و دیگران بر این باورند که فیفا باید برای کمک به غرامت کارگران مهاجری که در قطر جان باختهاند یا آسیب دیدهاند کمک کند. این مبلغ معادل جایزه جام جهانی است. با این حال، وزیر کار قطر چنین پیشنهادهایی را رد کرده و مدعی است که انتقاد از دولت “نژادپرستانه” محسوب می شود. وزیر، علی بن سمیخ المری، به خبرگزاری فرانسه گفت «هیچ معیاری برای ایجاد این بودجه وجود ندارد» و پرسید: «قربانیان کجا هستند؟ آیا نام قربانیان را دارید؟ چگونه می توانید این اعداد را بدست آورید؟”
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.