پروژه دیجیتال بنین دوباره برنزهای غارت شده توسط سربازان انگلیسی را متحد می کند | بنین

این دو پلنگ برنزی در حالی که در کنار هم ایستاده‌اند، با شادی نیش‌های باشکوه خود را به هم می‌زنند و به سفری که به همان اندازه پرماجرا و بی‌رحمانه بود، نگاه می‌کنند.

در سال 1897 توسط سربازان بریتانیایی در یک سفر تنبیهی به پادشاهی بنین در غرب آفریقا غارت شد، این برنزها به بریتانیا فرستاده شد، جایی که آنها مدتی را صرف محافظت از شومینه کاپیتان ارتش جورج ویلیام نویل در ویبریج کردند. آنها بعداً در موما در نیویورک به نمایش گذاشته شدند و توسط یک کلکسیونر هنری فرانسوی خریداری شدند – که در نهایت آنها را در سال 1952 با افزایش قابل توجهی به دولت استعماری در لاگوس فروخت.

را باز کنیا فیگورهای پلنگ، دو مورد از 5240 شی هستند که پس از غارت بریتانیا در موزه‌های اروپا و آمریکای شمالی پراکنده شدند، اما اکنون برای اولین بار در یک فضای دیجیتالی دوباره گرد هم آمده‌اند.

دیجیتال بنین، حاصل یک پروژه تحقیقاتی بین المللی دو ساله 1.5 میلیون یورویی (1.3 میلیون پوندی) با بودجه بنیاد هنری ارنست فون زیمنس، اولین پایگاه داده جامع از آثار باستانی است که در مجموع به عنوان برنزهای بنین شناخته می شود.

با پیوند دادن حدود 12000 تصویر و اطلاعات ارائه شده توسط 131 موزه در 20 کشور، پایگاه داده نه تنها منشأ اغلب پیچ در پیچی را که دارندگان اروپایی و آمریکایی اشیاء در گذشته نسبت به انتشار عمومی تمایل داشتند، ترسیم می کند.

همچنین آثار باستانی را در زمینه بنیانگذاران امپراتوری بنین ارائه می کند و آنها را بر اساس اهمیت و عملکرد تشریفاتی در فرهنگ ادو دسته بندی می کند.

اوزایسونور گادفری اخاتور اوبوگی، مورخ و سرپرست تحقیقات پروژه در مراسمی که روز چهارشنبه در برلین برگزار شد، گفت: “من همیشه این اشتیاق را داشتم که فرهنگ مردمم را بیاموزم.” هر پلاک برنزی که اینجا می بینید، صفحه ای از تاریخ بنین بود.

در حالی که دیجیتال بنین هنوز برخی از برنزهای نگهداری شده در مجموعه های خصوصی را شامل نمی شود، سازمان دهندگان پروژه گفتند پایگاه داده آنها جامع است. باربارا پلانکنشتاینر، محقق اصلی پروژه و مدیر موزه هامبورگ am Rothenbaum، گفت: “ما احتمالاً 100٪ را ضبط نکرده ایم، اما من مطمئن هستم که 99٪ است.”

شرکت‌کنندگان در این پروژه شامل مؤسساتی هستند که اخیراً برنزهای بنین را به نیجریه بازگردانده‌اند یا قول داده‌اند در آینده نزدیک این کار را انجام دهند – از جمله موزه قوم‌شناسی برلین، مؤسسه اسمیتسونیان واشنگتن و دانشگاه‌های آکسفورد و کمبریج – و همچنین مؤسساتی که در برابر ادعاهای بازپرداخت مقاومت می‌کنند.

موزه بریتانیا که دارای بیشترین تعداد قطعه از بنین است، طبق قانون بریتانیا در سال 1963 از حذف دائمی اشیا از مجموعه خود منع شده است.

پلانکنشتاینر گفت: «این پلتفرم یک انجمن تولید دانش است و نه ابزاری برای جبران. اما اهمیت محلی اشیاء، اهمیت این اشیاء در گذشته و نقشی که هنوز در فرهنگ تشریفاتی دارند را نشان می دهد.

دیجیتال بنین با ترسیم عینی تاریخچه منشأ، به طور غیرمستقیم سؤالاتی را در مورد اینکه این اشیاء باید به کجا تعلق داشته باشند، مطرح می کند. یک جفت پلنگ دیگر، ساخته شده از عاج با لکه‌هایی از مس خاتم‌کاری شده بازیافت شده از کلاه‌های کوبه‌ای تفنگ، به عنوان هدیه به ملکه ویکتوریا توسط دریابان هری راوسون، که رهبری حمله به شهر بنین در 18 فوریه 1897 را بر عهده داشت و بر آتش زدن رئیس مجاور نظارت داشت، اهدا شد. مجتمع ها و روستاها

در فرهنگ ادو فقط اوبا [king] فلیسیتی بودنشتاین، مورخ هنر در دانشگاه سوربن پاریس گفت: اجازه پوشیدن عاج را داشت، بنابراین ادعای آن به عنوان یک جایزه توسط بریتانیایی ها نشانگر انتقال قدرت بود. این دو پلنگ به صورت امانت بلندمدت به موزه بریتانیا باقی مانده اند و مالکیت آن ها پادشاه چارلز سوم است.

در حالی که مسیرهایی که برنزهای بنین از طریق آن به مجموعه موزه های اروپا یا آمریکای شمالی رسیدند به ندرت ساده بود، پلانکنشتاینر گفت که می توان گفت که تقریباً 5000 شی فهرست شده در پایگاه داده غارت شده اند. منشأ حدود 400 شیء شناسایی نشده است.

جاناتان فاین، مدیر موزه Weltmuseum در وین، گفت: “این یک پروژه بذری است که به ما در تحقیق در مورد شبکه های جمع آوری، بلکه غارت و قاچاق کمک می کند.”

پایگاه داده دیجیتال بودجه ای دارد تا با سوابق بایگانی و عکس ها و تغییرات مالکیت بیشتر برای یک سال دیگر به روز شود، پس از آن سازمان دهندگان گفتند که امیدوارند آن را به یک موسسه مناسب در نیجریه تحویل دهند.