آبرامز دوباره در جورجیا استیج با اشتیاق برای جلب توجه ملی

آتلانتا – چهار روز قبل از روز انتخابات، استیسی آبرامز با کمپین انتخاباتی خود برای فرمانداری در یک برنامه رادیویی صبحگاهی با پیامی – نه برای رای دهندگان، بلکه برای مجری برنامه- تماس گرفت.

او به تندی خطاب به رشاد ریچی، شخصیت محبوب رادیویی آتلانتا، گفت: «برای من خیلی ناراحت کننده بود که می شنوم که می گویید من با سیاه پوستان جورجیا صحبت نمی کنم. “من می خواهم به آن بپردازم.”

آقای ریچی که از هواداران پرشور آبرامز غافلگیر شده بود، شروع به درگیر شدن با خانم آبرامز – به صورت زنده در امواج رادیویی AM آتلانتا – در مورد اینکه آیا او دعوت های او را برای حضور در برنامه خود نادیده گرفته است، آغاز کرد. او گفت: “من نمی دانم چرا تصمیم گرفتید این کار را انجام دهید.”

بعد از چند دقیقه، خانم آبرامز تصمیم گرفت که به اندازه کافی غذا بخورد.

او گفت: «اگر می‌خواهید این کار را ادامه دهید، ترجیح می‌دهم همین الان متوقف شویم.

سپس او تلفن را قطع کرد.

صحبت از مصاحبه خانم آبرامز در کلاس سیاسی آتلانتا پخش شد، جایی که متحدان متحیر نگران بودند، نه برای اولین بار، که چگونه اظهارات ناخوشایند نامزد ممکن است مورد توجه رای دهندگان قرار گیرد.

اگر اولین مبارزات انتخاباتی خانم آبرامز برای فرمانداری جورجیا در سال 2018 باعث شهرت او به عنوان یک تاکتیک دان سیاسی خشن شد – استراتژیست که سیاست ایالت را تغییر داد و به انتخاب رئیس جمهور بایدن و واگذاری کنترل سنا به دموکرات ها کمک کرد – دومین کمپین او محدودیت های او را آشکار کرد. مهارت به عنوان یک نامزد سیاسی، به ویژه در محیط شدید رقابتی و خواستار گرجستان.

در مصاحبه‌ها، رهبران جامعه، دستیاران مبارزات انتخاباتی، قانون‌گذاران ایالتی و سایر متحدان، خانم آبرامز 48 ساله را به‌عنوان فردی رویایی توصیف می‌کنند که گاه به خاطر جاه‌طلبی‌های آشکار ملی‌اش حواسش پرت می‌شود و شخصیتی که بیشتر در خانه توضیح می‌دهد که سیاست‌های پیچیده را توضیح می‌دهد تا درگیر شدن در شادی و طناب زدن. آغوش خط

پرتره ای که آنها ترسیم می کنند به پاسخ به این سوال کمک می کند: چگونه یک سیاستمدار که چند سال پیش به عنوان یک ستاره یک بار در یک نسل توصیف می شد و تبدیل به یک سرمایه گذار و عزیز لیبرال رکوردشکنی شده است، در ایالت او؟

کمپین آبرامز اغلب به‌عنوان غیرقانونی توصیف می‌شد و تمایلی به مشاوره نداشت. در هفته های آخر، پول نقد به طرز خیره کننده ای تنگ بود. کمپین آبرامز و دو کمیته وابسته به آن حداقل 131 میلیون دلار جمع آوری کردند. بر اساس داده‌های AdImpact، یک سرویس ردیابی رسانه، پس از صرف حداقل 2.2 میلیون دلار در هفته برای تبلیغات تلویزیونی برای بیش از یک ماه، هزینه‌های کمپین در هفته آخر به شدت کاهش یافت و به 313000 دلار رسید.

کمپین آبرامز از اظهار نظر درباره این مقاله خودداری کرد.

مبارزات انتخاباتی خانم آبرامز در سال 2022 همیشه دشوارتر از رقابت های انتخاباتی او در سال 2018 بود، زمانی که او با 54000 رای مغلوب برایان کمپ شد. عدم محبوبیت آقای بایدن همراه با صحبت های جمهوری خواهان در مورد تورم، قیمت بالای بنزین و جنایت، همگی به نفع آقای کمپ بود. فرماندار دو سال را بر توزیع میلیون‌ها دلار کمک همه‌گیر به گرجستان گذراند و با سرپیچی از خواسته‌های دونالد جی. ترامپ برای لغو نتیجه انتخابات 2020، اعتبار را در میان رای‌دهندگان نوسان به دست آورد.

نظرسنجی عمومی و خصوصی از هر دو حزب هرگز نشان نداد که خانم آبرامز جلوتر است.

شکست خانم آبرامز، که با عملکرد بهتر از حد انتظار دموکرات‌ها در روز سه‌شنبه، قابل‌توجه‌تر شد، یکی دیگر از شکست‌های بزرگ برای حزبی است که به نظر می‌رسد مشهورترین چهره‌های آن هرگز نمی‌آیند. (همچنین در روز سه‌شنبه، بتو اورورک و تیم رایان، نامزدهای ریاست‌جمهوری 2020 شکست خوردند.) خانم آبرامز از سال 2017، آخرین باری که برای مجلس ایالت جورجیا انتخاب شد، در رقابتی پیروز نشده است.

خانم آبرامز که در ایالتی شرکت می کند که هرگز یک مدیر اجرایی سیاهپوست و نه کمتر یک زن سیاهپوست انتخاب نکرده است، همچنین با تعصبات عمیقی مبارزه می کرد. طرفداران خانم آبرامز نژادپرستی و تبعیض جنسی را در بازی می دیدند. آنها استدلال می کنند که دیگر سیاستمداران کمتر مورد بررسی قرار می گرفتند و آزادی عمل بیشتری داشتند.

“اگر ما معتقدیم که رای دهندگان سوگیری دارند، آیا شما فردی را که قربانی این تعصب است به خاطر انجام ندادن کار متفاوت یا بهتر سرزنش می کنید؟” استیو فیلیپس، یکی از حامیان اولیه آبرامز و کمک کننده دموکرات مترقی از سانفرانسیسکو، گفت. آقای فیلیپس استدلال کرد که خانم آبرامز در مقایسه با سایر ستارگان دموکرات، از جمله سایر نامزدهای ریاست جمهوری سابق، دست کم گرفته شده است.

“مردم خواهد گفت، “اوه، خوب، این دویدن خوبی بود، استیسی.” اما او از نظر انتخاباتی موفق‌تر است و تأثیر بیشتری بر سیاست کشور نسبت به پیت بوتیجیگ داشته است.»

قبل از شروع؟

ممکن است سرنوشت خانم آبرامز قبل از شروع مبارزات انتخاباتی خود در دسامبر گذشته مشخص شده باشد.

در آن زمان، آقای کمپ از نظر سیاسی – و شاید خطرناک – حرکتی را انجام داده بود تا جورجیا را به اولین ایالتی تبدیل کند که به طور کامل در طول همه‌گیری بازگشایی می‌شود، موضعی که با گذشت زمان محبوب‌تر شد. آقای کمپ قبلاً خانم آبرامز را به جناح چپ حزبش گره زده بود، به ویژه اینکه او را به تصمیم لیگ برتر بیسبال مبنی بر انتقال بازی ستاره های سال 2021 خود به خارج از آتلانتا در اعتراض به قوانین رای گیری که آقای کمپ در سال گذشته امضا کرد، متصل کرده بود.

آقای کمپ اکتبر گذشته گفت: «استیسی آبرامز و MLB بازی ستاره‌ها را از گرجی‌های سخت‌کوش ربودند».

خانم آبرامز سعی کرد کمی از فعالان چپ فاصله بگیرد. (به گفته یکی از مقامات لیگ که در تصمیم گیری دخیل بوده است، او هرگز در لیگ اصلی بیسبال برای جابجایی بازی لابی نکرده است.)

اما او پس از سال 2018 از کانون توجه ملی فاصله چندانی نداشت. او پاسخ حزبش را به سخنرانی آقای ترامپ در سال 2019 ارائه کرد، به طور علنی برای نامزدی آقای بایدن در سال 2020 لابی کرد و به مجریان برنامه The View گفت. که او دوست دارد روزی رئیس جمهور شود.

مارتا زولر، مجری محافظه کار رادیویی در جورجیا و دستیار سابق آقای کمپ، خاطرنشان کرد که تور کتاب خانم آبرامز در سال 2021 شامل توقف در گرجستان نمی شد. این تصور که خانم آبرامز به جاه‌طلبی‌های دیگر توجه داشت، در ماه می تقویت شد، زمانی که او جورجیا را «بدترین ایالت برای زندگی در کشور» توصیف کرد، در حالی که به رتبه‌بندی پایین این ایالت در کیفیت زندگی اشاره کرد.

خانم زولر گفت: «او چندین بار به پای خود شلیک کرد. و این سوال در بسیاری از محافل پرسیده شد: اگر واقعاً در مورد گرجستان به این اعتقاد دارید، چرا می خواهید فرماندار شوید؟

“استیسی باید مالک برخی از این باشد”

طولی نکشید که برخی از دموکرات‌ها شروع به شکایت کردند که خانم آبرامز از افرادی که به ظهور او کمک می‌کردند غفلت می‌کرد.

دیوید برند، یک استراتژیست کهنه کار دموکرات آتلانتا، گفت که در ماه دسامبر به کمپین آبرامز برای ایجاد شبکه خود با صاحبان مشاغل محلی سیاه پوست و سازمان های مدنی کمک کرد. با توجه به اینکه نامزد آنها هنوز تحت اقدامات احتیاطی همه گیر فعالیت می کند، تجمعات مجازی و کوتاه مدت بودند.

آقای برند گفت: «او در حال برگزاری جلسات زوم با تاجران سیاه پوست است. “برایان کمپ با آنها کوکتل می خورد.”

دریک جکسون، نماینده ایالتی در منطقه آتلانتا، گفت که او تقریباً در همان زمان به کمپین خانم آبرامز با یک هشدار برخورد کرد: بیشتر با انجمن‌های برادری سیاه‌پوستان و انجمن‌های همخوانی ارتباط برقرار کنید یا خطر بیگانگی یک حوزه مهم را داشته باشید – حوزه‌ای که می‌تواند برای کمک به بسیج و حضور در انتخابات بسیار مهم باشد. رای دهندگان سیاه پوست

آقای جکسون، که یکی از اعضای آلفا فی آلفا، یک برادر سیاهپوست است، گفت که گروهش و چندین نفر دیگر او را به گردهمایی های خود در بهار امسال دعوت کردند. او گفت که او در آنها شرکت نکرد و کمپین او به خاطر مشغله کاری او بود. ده ماه بعد، پس از آنکه نظرسنجی‌ها نشان داد که حمایت رای دهندگان سیاهپوست از او لغزشی دارد، خانم آبرامز میزبان یک رویداد شهرداری با سازمان‌ها بود.

آقای جکسون، نایب رئیس انجمن قانونگذاری سیاه پوستان، گفت: «استیسی باید دارای بخشی از این باشد. “اگر شما در حال اجرای یک مسابقه در سراسر ایالت هستید، اگر جرات کنید و آن را ملی کنید، مشکل ساز است.”

این مشخصات ملی به خانم آبرامز کمک کرد تا ده‌ها میلیون دلار جمع‌آوری کند – به اندازه‌ای که بتواند از آقای کمپ بیشتر خرج کند، که برای یک رقیب در انتخابات فرمانداری که از خود بودجه کمپین خود را تامین نمی‌کند، امری نادر است. این توسط اهداکنندگان در ایالت های بزرگتر و با گرایش دموکرات تقویت شد، جایی که خانم آبرامز وقت خود را برای جمع آوری کمک مالی در طول مبارزات انتخاباتی صرف کرد. برای مثال، یک روز پس از پیروزی بدون مخالفت در انتخابات مقدماتی خود در ماه مه، او برای جمع آوری کمک مالی به نیویورک پرواز کرد.

جیسون کارتر، یکی از همکاران سابق مجلس جورجیا که نامزد فرمانداری حزب دموکرات در سال 2014 بود، گفت: «او زمان زیادی را صرف یک شخصیت ملی در مسائل بسیار مهم کرده بود. این وجهه ملی واقعاً مهم است و ارزش زیادی دارد، اما پیامدهایی نیز دارد.»

کمپین آبرامز به طور گسترده ای به عنوان یک عملیات فشرده تلقی می شد که توسط خود خانم آبرامز و دو دستیار قدیمی اداره می شد. توانایی او در جمع آوری کمک های مالی به این معنا بود که خانم آبرامز کمتر به کمیته های حزبی یا گروه های بیرونی وابسته بود و از فشار سیاسی آنها عاری بود. موقعیت او به عنوان رهبر بلامنازع دموکرات های گرجستان به این معنی بود که جهان از صداهایی که مایل به زیر سوال بردن علنی انتخاب های او بودند، اندک بود.

آقای ریچی، مجری رادیو، یکی از معدود این افراد بود. پس از تبادل نظر با خانم آبرامز در مورد ارتباط با رای دهندگان سیاه پوست، او نتیجه گیری خود را به شنوندگان خود گفت: “من فقط می توانم فرض کنم که تیم این را در اولویت قرار نمی دهد.”

هیچ نشانه فوری مبنی بر اینکه خانم آبرامز حمایت فرسایشی قابل توجهی از سوی رأی دهندگان سیاه پوست دیده بود، وجود نداشت. بر اساس نظرسنجی‌های خروجی، آقای آبرامز اکثریت قریب به اتفاق رأی‌دهندگان سیاه‌پوست را در این ایالت به دست آورد، تقریباً همان سهمی که سایر دموکرات‌ها در رأی‌گیری، از جمله سناتور رافائل وارناک، که رقابتش با هرشل واکر، نامزد جمهوری‌خواهان، به دور دوم کشیده می‌شود. .

خانم آبرامز، فرزند واعظان، مدت‌هاست که به خاطر مهارت‌های تیز مناظره و تسلط بر سیاست شهرت دارد. به عنوان رهبر دموکرات ها در مجلس ایالتی – که در کنارش رمان های عاشقانه می نوشت – او به عنوان یک استراتژیست ماهر مورد ستایش قرار گرفت و در حال طراحی یک برنامه بلند مدت برای آوردن شهروندان سیاه پوست، اسپانیایی تبار و آسیایی آمریکایی به رای دهندگان بود.

اما افرادی که از نزدیک با او کار می کردند اذعان می کنند که او اغلب از افرادی که می خواست نمایندگی کند حذف می شد. رویدادهای مبارزات انتخاباتی او طولانی در حکایات و توضیحات مربوط به سیاست و کوتاه در لحظات نزدیک و شخصی بود. در سخنرانی امتیازی خود در روز سه شنبه، او حتی به سبک درونگرای خود اذعان کرد.

او گفت: “به همین دلیل است که من افتخار می کنم که در طول یک سال گذشته ما دست داده ایم و هزاران نفر را در آغوش گرفته ایم – و همه می دانید که من در مورد آغوش گرفتن چه احساسی دارم.”

پل گلیز، یکی از مقامات پروژه جورجیا جدید، سازمانی که خانم آبرامز شروع به ثبت نام رای دهندگان رنگین پوست در ایالت کرد، گفت: “او همیشه 100 درصد آماده و بی نقص است.” “دستیابی به افرادی که در این فرآیند از کار می افتند سخت است، اگر این ادراک را از خود دور نکنید یا به نظر نمی رسید که مایل به عصبانی کردن قدرت ها هستید.”

در پایان مبارزات انتخاباتی‌اش، خانم آبرامز با صراحت بیشتری درباره اینکه خود را یک فرد خارجی می‌دانست و می‌خواست ساختار قدرت را در کشوری با سابقه نژادپرستی طولانی به دست بگیرد، صحبت کرد.

او در اولین مناظره خود علیه آقای کمپ خاطرنشان کرد: “من این تجمل را ندارم که بخشی از یک باشگاه پسران خوب باشم.”

باید دید بعد از از دست دادن خانم آبرامز چه اتفاقی می افتد. جاه طلبی های سیاسی او به سختی از بین رفته است، و برخی از حامیان معتقدند که او می تواند – حداقل در انتخابات مقدماتی دموکرات – در مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری بهتر از گرجستان باشد.

مانند بسیاری دیگر از نامزدهای بازنده، خانم آبرامز از سخنرانی امتیازی خود در روز سه شنبه استفاده کرد تا اصرار کند که حرفه سیاسی او ادامه خواهد داشت و مبارزه او تمام نشده است.

ممکن است به خط پایان نرسیده باشیم اما در آن مسابقه دویدیم. و ما این مسیر را می دانیم. ما می دانیم که دویدن مهم است، ایستادن مهم است، دفاع مهم است.»