“جواهرات پنهان”: نامه های بریتانیا از جنگ جهانی اول به صورت آنلاین منتشر شد | جنگ جهانی اول

در 19 آوریل 1915، اتل اندروز، زن جوان اهل شربورن در دورست، به وزیر خارجه نامه نوشت تا در مورد برادرش سوال کند. او به سر ادوارد گری نوشت: پته گوردون گری در نبرد یپرس در 2 نوامبر دستگیر شده بود و به عنوان اسیر جنگی در اردوگاهی در شمال آلمان نگهداری می شد “و من برای مدت طولانی از او خبری نداشتم.”

من هر هفته یک بسته برای او می فرستم که هزینه آن 5 ثانیه و 4 روز است، و من خیلی دلم شکسته است، زیرا نشنیده ام که او بسته دریافت کرده است یا خیر. اگر لطف کنید کاری برای من انجام دهید، باید بیشتر از شما سپاسگزار باشم.»

چند ماه قبل، لرد کیچنر، وزیر امور خارجه در امور جنگ، نامه ای توسط هنری سی مک برایان از باکس در ویلتشایر فرستاده شده بود و در مورد پسرش، ستوان جان کرافورد ویلیام مک برایان، که او نیز اسیر جنگی در آلمان بود، سوال می کرد. پدرش نوشت: از نامه‌های سرباز به شدت سانسور شده، مشخص بود که “او از نظر روحی و جسمی رو به زوال است”.

“اکنون، پروردگار من، با بیشترین اکراه می نویسم که وقتی اینقدر کار شما زیاد است اذیتتان کنم، اما این کار را انجام می دهم زیرا به احساس عدالت عالی شما متکی هستم. می‌توانم بگویم که هر چهار پسرم را به خدمت کشور می‌سپارم.»

این نامه‌ها و دیگر نامه‌های قابل توجه، که در آرشیو ملی نگهداری می‌شوند، اکنون برای اولین بار به‌عنوان بخشی از اسناد و مدارک اداره اسیران جنگی و بیگانگان خارجی دولت بریتانیا در طول جنگ جهانی اول به صورت آنلاین منتشر می‌شوند.

در کنار صدها صفحه مکاتبات رسمی، حاوی ده‌ها نامه به همان اندازه دردناک از والدین، خواهران و همسران سربازان مفقود و زندانی است که یا درخواست اخبار مربوط به عزیزانشان را می‌دهند، و از شرایط اردوگاه‌هایی که قرار بود با زندانیان تحت درمان قرار می‌گرفتند شکایت می‌کردند. منصفانه، یا از مقامات دولتی درخواست می کنند که نامه ها و بسته های مراقبتی را که هرگز دریافت نکرده اند، ردیابی کنند.

پل نیکسون، کارشناس نظامی در وب‌سایت تاریخ خانواده Findmypast که این کتاب را منتشر کرده است، می‌گوید: «این مجموعه دارای برخی از جواهرات پنهان است که بیش از 100 سال در آرشیو ملی نگهداری می‌شوند و برای اولین بار به صورت آنلاین برای عموم منتشر شده‌اند. اسناد. این یک نگاه اجمالی منحصر به فرد به تجربیات این سربازان و خانواده های آنها در طول جنگ جهانی اول است. شما واقعاً می توانید احساس ضربه روحی، سردرگمی و وحشت سپیده دم کسانی که به دنبال پاسخ هستند و گزارش های تکه تکه ای از شرایط در اردوگاه های اسرا را دریافت می کنند، داشته باشید.

«این دوره جدیدی از درگیری بود. در آن زمان، این احساس قوی وجود داشت که جنگ با قوانین رفتاری سخت‌گیرانه اداره می‌شود، اما در سال 1915، زمانی که بسیاری از این نامه‌ها نوشته شد، خانواده‌ها در خانه از این ایده بیدار شدند که عزیزانشان سختی‌های عظیمی را متحمل می‌شوند.

برخی از این جزئیات از سانسورچیان آلمانی عبور کردند، از جمله روایتی دلخراش که Tpr SG Law در یک کارت پستال مخفی کرده بود و در شب کریسمس توسط مادرش دریافت شد.

او نوشت: «اینجا از گرسنگی می میریم. «ما فقط آب برنج و لوبیا می‌گیریم، غذای جامد نداریم، یک بار نان به مدت شش روز، چندین مرد با سرنیزه توسط نگهبان زیر گرفته شده‌اند و تعداد زیادی شلاق می‌خورند و به مدت شش ساعت به تیرک سیم خاردار می‌بندند. در حالی که انگشتان پاهایشان فقط زمین را لمس می کند، این کار را بدون هیچ دلیل موجهی انجام می دهند… بدتر از این است که در جهنم باشند.

در بسیاری از موارد، این مجموعه شامل اطلاعاتی در مورد نحوه رسیدگی وزارت خارجه به درخواست های کمک است. برای مثال، نامه ای به اتل اندروز ارسال شد که در آن به او اطمینان داده شد که به گفته سفیر ایالات متحده که در آن زمان هنوز بی طرف، اردوگاه های اسرای جنگی را زیر نظر داشت، بسته های ارسال شده برای زندانیان «به نظر می رسد به عنوان یک قاعده سالم و بدون تأخیر بی مورد می رسند». سوابق جداگانه نشان می دهد که برادرش تا پایان جنگ اسیر جنگی باقی ماند و برای زندگی با مادرش در شربورن بازگشت.

ستوان مک برایان نیز از جنگ جهانی اول جان سالم به در برد و به بریتانیا کمک کرد تا مدال طلای کریکت را در المپیک 1920 کسب کند. برادرانش اما چندان خوش شانس نبودند. یکی به نام ادوارد در سال 1916 در فرانسه در عملیاتی کشته شد، دومی به نام رجینالد مجروح شد و جرارد، جوان‌ترین آنها، پس از جنگ دچار مشکلات روانی جدی شد و “شروع به تیراندازی وحشیانه به تاریکی کرد”.

مشاهده مجموعه تا 14 نوامبر در Findmypast رایگان است.