فاصله لیورپول در صدر جدول زمانی که دیوگو جوتا و روبرتو فیرمینو آرسنال را غرق کردند | لیگ برتر

لیورپول از شانس خود استفاده کرد و با انجام این کار، به آرسنال نشان داد وقتی دقیقاً این کار را انجام ندهید چه اتفاقی می افتد. در حالی که روز دوشنبه درهای مسابقه قهرمانی برای آنها باز مانده بود، همیشه این دانش در ذهن یورگن کلوپ وجود داشت که پیروزی در امارات امروزه امری دشوار است.

این در نیمه اول مشهود بود، زمانی که آرسنال تیم بهتری بود، اما پس از اینکه مارتین اودگارد بهترین فرصت شب را برای میزبان از دست داد، بازی تغییر کرد. در عرض هشت دقیقه، دیوگو جوتا و روبرتو فیرمینو او را پشیمان کردند و میکل آرتتا به حواشی که همانطور که قبل از بازی هشدار داده بود، هنوز بین تیمش و آنهایی که در قله بودند، باقی مانده بود، فکر کرد. برای لیورپول که در بهترین حالت خود قرار نداشتند، فاصله یک امتیازی تا صدرنشینی به طرز خوشمزه ای قابل حل به نظر می رسد.

انرژی ای که باعث شد آرسنال از بسکتبال به چهار بازیکن برتر صعود کند، در دقیقه 20 خلاصه شد، زمانی که گابریل مارتینلی، که از پست تهاجمی عریض خود تا نقطه میانی در نیمه خود می‌دوید، برای جلوگیری از پیشرفت ترنت الکساندر-آرنولد به میدان رفت. محوطه جریمه میزبان آرسنال در اینجا شروع کننده سریع است و در باران شدیدی که فقط جو هیجان انگیزی را ایجاد می کرد، آنها دوباره با هدف شروع کردند.

می‌توانست این وسوسه را به‌عنوان یک ضربه آزاد در نظر بگیریم، با توجه به اینکه موقعیت آن‌ها بدون در نظر گرفتن مطلوب به نظر می‌رسد، اما این هرگز برای آرتتا حالت باورپذیری نبود. تیم او هنگام بازی با منچسترسیتی در روز سال نو نشان داد که، بدون احتساب اهانت‌های قدیمی که دوباره ظاهر شدند تا آنها را رد کنند، در نهایت می‌توانند با بهترین‌ها رقابت کنند. تبدیل این سطح از عملکرد به یک پیروزی می تواند به نقطه ای برسد که شتاب آنها در حال تبدیل شدن به غیرقابل مقاومت است.

مطبوعات آرسنال با خشونتی که کلوپ را تحسین می کرد و در نتیجه، لیورپول در بیشتر نیمه اول خفه شد. برای چند دقیقه به نظر نمی رسید که اینطور باشد: میهمانان می دانستند که جایزه چیست و در دو دقیقه اول سه کرنر را به دست آوردند، کرنر سوم پس از مهار کم ارتفاع آرون رمزدیل با ضربه سر آزاد ویرجیل فن دایک انجام شد. . محمد صلاح پس از مصدومیت از ناحیه پا در برایتون، از ابتدا در معرض خطر قرار نگرفت. این خبر خوبی برای آرسنال بود اما جانشین او، جوتا، از رویارویی با آنها لذت می برد و هر دو گل را در بازی برگشت نیمه نهایی جام کارابائو دو ماه پیش به ثمر رساند.

جوتا به عنوان آرسنال که توماس پارتی خستگی ناپذیر برای آن کار می کرد تا سطح کنترل معمول فابینیو را در این دیدار رد کند، در حاشیه بود، پس از آن هر گونه فشار معنی داری را به لیورپول رد کرد. این بازی تند و تیز بود که باید در گوش اندرو مادلی داور چهارم بی‌رحمانه بود، زیرا هر دو بخش فنی بر سر هر چالشی که از راه دور بحث‌برانگیز بود ناامید می‌شد. شاید آرسنال قبل از این فاصله هیچ موقعیت واضحی ایجاد نمی کرد اما می توانست احساس خوشحالی بیشتری کند. مارتینلی، که یک صنعت تار بود، نیمه باز شده در پست دور را خراشید و سپس دید که مرکز وز شده به سمت الکساندر لاکازت به طرز ناامیدی پاک شده است. بوکایو ساکا، اولین بندر مورد نیاز برای جستجوی توپ ها از خط میانی، ممکن بود در دروازه باشد اگر گرانیت ژاکا یک پاس را بیش از حد نمی پخت.

با این حال، لیورپول تنها یک ضربه قاطع است و سادیو مانه با آخرین ضربه در نیمه، می‌توانست ضربه‌ای را وارد کند که پس از کنترل یک پاس بلند، او را به سمت بالا برد.

آرسنال باید خیلی زود پس از شروع مجدد پیش می رفت، زمانی که لاکازت، با شکست دادن آلیسون به پاس پشت سر ناپخته تیاگو آلکانترا، اودگارد را خسته کرد. آخرین نقطه ضعف آشکار اودگارد در این روزها است و او به آلیسون اجازه داد تا بازیابی شود و منحرف شود.

آرتتا در امتداد خط تماس بالا و پایین می‌پرید. فرصت‌هایی از این دست به ندرت پیش می‌آیند و شاید او اتفاقات بعدی را پیش‌بینی کرده بود. مطمئناً، تیاگو در چند لحظه تصمیم خود را به دست آورد: این بار او جوتا را از کانال داخل-چپ عبور داد و در فضایی مبهوت کننده، مهاجم داخل تیر نزدیک رمزدیل را سوراخ کرد. لیورپول از بازی خارج شده بود اما جوتا را دریغ نکرد: صلاح قبلاً برای جایگزینی او مستقر شده بود و تعویض طبق برنامه پیش رفت.

تغییر دیگر لیورپول نیز همینطور بود. فیرمینو از لوئیس دیاز ساکت زمام امور را گرفت و درست بعد از یک ساعت، اوضاع را حل کرد. رابرتسون یک فاصله ساکا را پایین آورد و از نزدیک خط کناری در مرکز قرار گرفت. این بازیکن برزیلی بقیه کارها را با یک ضربه ناخوشایند انجام داد و آرتتا شاهد بیشتری از سطحی بود که بازیکنانش باید به آن برسند.

بازی تمام شد، همان‌طور که آرسنال در جستجوی راهی برای بازگشت بود. کلوپ، چهره ای مشهود در تمام شب، می تواند بوی بازگشت به برتری داخلی را حس کند.