اگر دموکرات ها مجلس نمایندگان را از دست بدهند، ممکن است نیویورک را مقصر بدانند

از آنجایی که دموکرات ها به دنبال حفظ اکثریت محدود خود در مجلس نمایندگان در انتخابات میان دوره ای امسال بودند، روی نیویورک به عنوان یک سنگر حیاتی حساب کردند. در عوض، از آنجایی که حزب سه شنبه شب بیشتر از پیش‌بینی‌های وحشتناک در سراسر کشور بهتر عمل کرد، یکی از لیبرال‌ترین ایالت‌های کشور شاید به قوی‌ترین قدرت خود تبدیل شد.

جمهوری خواهان با ایجاد اضطراب در مورد جنایات و تورم مداوم، تقریباً در رقابت‌های کنگره نیویورک به‌طور کامل در رقابت‌های کناره‌گیری کنگره شرکت کردند. در حالی که حزب آنها در ایالت‌های نوسانی مانند ویرجینیا و میشیگان دست و پنجه نرم می‌کرد، نامزدهای جمهوری‌خواه به اعماق حومه‌های لانگ آیلند و دره هادسون، و حتی بروکلین و کوئینز، جایی که پرزیدنت بایدن به راحتی پیروز شده بود، نفوذ کردند.

هنگامی که آنها به پایان رسیدند، جمهوری خواهان بیش از هر ایالت دیگر، چهار کرسی دموکرات در مجلس نمایندگان را از دست داده بودند و جایزه خیره کننده ای را به دست آورده بودند: شکست نماینده شان پاتریک مالونی، رئیس ستاد انتخاباتی دموکرات های مجلس نمایندگان که مسئول حفاظت از قدرت حزبش در کنگره بود.

افزایش قدرت جمهوری خواهان در نیویورک، که تسلط دموکرات ها در رقابت های ایالتی را نیز تحت تأثیر قرار داد، منجر به ناراحتی در رقابت برای فرمانداری نشد. اما پیروزی پنج امتیازی فرماندار کتی هوچول بر نماینده لی زلدین، نماینده جمهوری خواه مورد حمایت ترامپ، به طور متناقضی برای جمهوری خواهان که در مناطقی که آقای زلدین عملکرد خوبی داشت، به پیروزی رسیدند.

هاوارد ولفسون، یک استراتژیست برجسته ملی دموکرات، در جمع بندی ناامیدی حزبش گفت: «شب وحشتناکی در نیویورک بود. خشم‌آور است که شبی به خوبی که برای دموکرات‌ها بود در اینجا با غرور و بی‌کفایتی از بین می‌رود.»

از سوی دیگر، جمهوری خواهان خوشحال بودند. آنها استدلال کردند که احیای مجدد آنها نه تنها زمینه را برای اکثریت جمهوریخواه جدید در کنگره فراهم کرد، بلکه مسیری را برای پس گرفتن سنگرهای قدیمی در ناسائو کانتی و بخش های کارگری نیویورک سیتی در خارج از منهتن برای سال های آینده نشان داد – اگر هنوز یک مسیر نیست. برای برنده شدن در سراسر ایالت

الیز استفانیک، نماینده عالی رتبه جمهوری‌خواه نیویورک در واشنگتن، که پیش‌بینی کرد که حزب همچنین از آنچه که به عنوان یک تلقی می‌شود دفاع می‌کند، گفت: «اگر ایالت نیویورک نبود، جمهوری‌خواهان مجلس اکثریت را نداشتند.» فرصت برتر پیکاپ دموکرات در سیراکوز. “در مورد آن کنایه چطور؟”

اگرچه رقابت برای کنترل مجلس هنوز خیلی نزدیک بود که بتوان آن را در سطح ملی برگزار کرد، حزب خانم استفانیک برای برنده شدن در مجلس نیاز به کسب تنها پنج کرسی در سراسر کشور داشت، رقمی که به نظر می رسید در دسترس باشد.

در نیویورک، جمهوری خواهان پس از از دست دادن یک کرسی به تقسیم مجدد، قرار بود سه کرسی به دست آورند. تنها ایالت دیگری که تاکنون بیش از یک مورد را در آن تغییر داده اند، فلوریدا است، اگرچه آریزونا نیز ممکن است از این روند پیروی کند.

انصراف، به ویژه در نقشه مجلس، پس از اینکه فرآیند تقسیم مجدد نیویورک که یک دهه در یک دهه یک بار به هم ریخته بود، کاملاً غیرقابل پیش بینی نبود. دموکرات‌ها در آلبانی سال را با امیدواری آغاز کردند که بتوانند خطوط جدیدی را ترسیم کنند که از مدیران فعلی آنها محافظت کند و برای جمهوری‌خواهان تا چهار کرسی در این ایالت هزینه داشته باشد تا دستاوردهای جمهوری‌خواهان در جاهای دیگر را جبران کند.

اما عالی‌ترین دادگاه نیویورک، در پاسخ به شکایت جمهوری‌خواهان، این نقشه‌ها را به‌عنوان یک عامل خلاف قانون اساسی کنار گذاشت و جایگزین‌های رقابتی‌تری را جایگزین آنها کرد. در تعداد معدودی از ایالت‌های دیگر، دادگاه‌ها حکم دادند که جمهوری‌خواهان نقشه‌های نادرست را تنظیم کرده‌اند، اما آن احکام را اجرا نکردند، اما در نیویورک، قضات اصرار داشتند که این خطوط در سال جاری دوباره ترسیم شود – و فوراً ایالت را به یک میدان نبرد مهم، اگر بعید، مجلس نمایندگان تبدیل کرد.

با این حال، حتی با توجه به تغییر شرایط، به نظر می رسد بسیاری از نامزدهای دموکرات مجلس نمایندگان در نیویورک در مقایسه با همتایان خود در سایر ایالت ها عملکرد ضعیفی داشته اند.

برای دلالان قدرت محلی دموکرات، که چشم‌های بی‌رحمانه‌ای داشتند، این نتیجه آتش بر دشمنی‌های قدیمی و اختلافات طولانی‌مدت بین جناح‌های چپ‌گرا و میانه‌روتر حزب ریخت.

در سمت چپ، جایی که ترقی‌خواهان برجسته مرتبط با حزب خانواده‌های کارگری اختلافات را کنار گذاشتند تا به خانم هوچول کمک کنند تا از خط پایان عبور کند، الکساندریا اوکاسیو کورتز نماینده رهبری خواستار استعفای رئیس حزب ایالتی، جی جاکوبز، که رهبری حزب را نیز بر عهده دارد، شد. حزب دموکراتیک شهرستان ناسائو

خانم اوکاسیو-کورتز گفت: “این راز نیست که حجم عظیمی از رهبری حزب در ایالت نیویورک بر اساس پول کلان و سیاست‌های قدیمی و ماشینی آهکی استوار است که یک پایگاه رای بسیار ضعیف ایجاد می‌کند که از مشارکت و بی‌حقوقی محروم است.” در مصاحبه ای افزود که او در مورد نیاز به بازسازی دستگاه حزب از پایین به بالا “روشن” شده است.

اگرچه بسیاری از مترقی‌ها نام خانم هوچول را نبردند، اما از این که نامزدهای متعدد نتوانسته‌اند دستور کار جسورانه‌تری را که الهام‌بخش 6.5 میلیون دموکرات ایالت باشد و سرمایه‌گذاری در سازمان‌دهی بادوام‌تر در محل، به جای تلاش برای ایجاد انگیزه در رأی‌دهندگان، شکست خورده‌اند، ناکام مانده‌اند، ابراز تأسف کردند. از ترس آقای زلدین.

مایکل جیاناریس، معاون رهبر اکثریت در مجلس سنای ایالت، گفت: «اگر برای چیزی ایستادگی کنید و برای آن مبارزه کنید و رأی دهندگان بر این باورند که شما فقط سعی نمی کنید نسخه سبک تری از رقیب جمهوری خواه خود باشید، آنها بیرون می آیند و رأی می دهند.

بی‌تردید ترکیبی قوی از مسائل در بازی وجود داشت: نظرسنجی‌ها حاکی از آن بود که رای‌دهندگانی که در حومه شهر نیویورک زندگی می‌کردند، و در مناطق تحت پوشش یهودیان ارتدوکس و آسیایی، به‌طور غیرمعمول انگیزه‌ی افزایش جرم و جنایت داشتند. رکورد مخارج بیرونی امواج رادیویی را درنوردید و جمهوری خواهان دسته دسته جمع شدند. خانم هوچول نتوانست شور و نشاط قابل توجهی در بالای جدول ایجاد کند و حزب او با بادهای مخالف معمول میان دوره ای برای هر حزبی در قدرت مواجه شد.

و پس از آن شکست دوباره تقسیم‌بندی بود که بسیاری از لیبرال‌ها آن را به گردن آقای جیکوبز و حامی سابقش، فرماندار سابق اندرو ام. کومو می‌اندازند. در سخنان خود، آقای کومو یک دهه پیش با جمهوری خواهان سنا معامله فاسدی انجام داد تا یک روند ناقص تقسیم بندی مجدد را به اجرا بگذارد و قضات محافظه کار را منصوب کرد که خطوط را زیر پا گذاشتند.

هنگامی که حزب پس از آن پاییز گذشته پیشنهادی برای رای دادن به رای دهندگان ارائه داد تا آن را اصلاح کند، این اقدام شکست خورد و برخی از جمله آقای جیاناریس آقای جیکوبز را متهم کردند که پولی برای ترویج این اقدام علیه یورش محافظه‌کاران خرج نکرده است.

در مصاحبه ای، آقای جیکوبز گفت که او را به خاطر کاری که هرگز از او خواسته نشده بود «زیر اتوبوس انداختند». او از سرپرستی خود دفاع کرد و گفت که در پاییز امسال میلیون ها دلار برای عملیات مشارکت در سراسر ایالت جمع آوری کرده و خرج کرده است. و او به آقای جیاناریس، که بر روند نقشه برداری در آلبانی نظارت داشت، برای تصاحب چنان آشکار کرسی های مجلس که دادگاه ها نتوانستند کمکی برای مداخله کنند، سرزنش کرد.

آقای جیکوبز گفت: “مردم چیزهایی می گویند، اما نمی دانند در مورد چه چیزی صحبت می کنند.”

با این حال، بحث بین جناح‌های رقیب گسترده‌تر است، زیرا بیشتر آن بر یک بحث سال‌ها در مورد جنایت و تغییراتی است که قانونگذار در قانون وثیقه ایالتی در سال 2019 انجام داد. نظام عدالت کیفری را عادلانه تر کند.

خانم اوکاسیو کورتز، که نماینده بخش‌هایی از کوئینز و برانکس است، گفت که او معتقد است که تعداد زیادی از نامزدهای دموکرات روز سه‌شنبه با «تکیه به روایت‌های جمهوری‌خواه در مورد جنایت و ایمنی» به جای اینکه فعالانه‌تر آنها را برای صحبت درباره اسلحه بازخوانی کنند، به اهداف خود آسیب می‌رسانند. خشونت و ریشه های آن

اما دموکرات‌های معتدل‌تری مانند آقای ولفسون استدلال می‌کردند که رأی‌دهندگان بارها به دموکرات‌ها نشانه‌های روشنی مبنی بر اینکه آنها باید فعالانه به «جنایت و بی‌نظمی» رسیدگی کنند، داده‌اند و اینکه، عادلانه یا غیرعادی، تغییرات وثیقه به‌طور نامتناسبی برای افزایش جرم مقصر شناخته می‌شوند.

جمهوری خواهان در لانگ آیلند با موفقیت از این موضوع به عنوان گوه ای برای کمک به انتخابات کانتی ناسائو در سال 2021 استفاده کردند و امسال، آقای زلدین و متحدانش بالا و پایین در رای گیری، آن را به محوریت کمپین خود تبدیل کردند.

اگرچه خانم هوچول در بهار امسال تغییراتی را انجام داد که قانون را سخت‌تر می‌کرد، اما به طور کلی تا هفته‌های پایانی مسابقه، از تبدیل امنیت عمومی به عنوان پیام اصلی کمپین پرهیز کرد. او همچنین برخی از هموطنان دموکرات را عصبانی کرد، زمانی که در برخی مواقع به نظر می رسید که میزان تهدید را کم اهمیت جلوه می دهد. (خانم هوچول برای بحث در مورد نتایج در روز چهارشنبه هیچ حضور علنی نداشت.)

آقای ولفسون گفت: «ما یک سیستم هشدار اولیه داشتیم که قرمز چشمک می‌زد، و مردم آن را نادیده گرفتند.

جمهوری‌خواهان میلیون‌ها دلار را برای به دست آوردن هر چهار کرسی مجلس نمایندگان و چندین کرسی سنای ایالتی در لانگ‌آیلند، خرج کردند تا مخالفان خود را برای امنیت عمومی، و ناامیدی از تنگنای استطاعت مالی ایالت به دست آورند.

در ساحل جنوبی شهرستان ناسائو، آنتونی دیسپوزیتو، یک افسر پلیس بازنشسته و یک مقام محلی جمهوری خواه، برنده منطقه ای شد که آقای بایدن با 14 درصد برنده شده بود. جمهوری خواهان به نوسان مشابهی در شمال دست یافتند، جایی که جورج سانتوس، یک نامزد راست افراطی، هشت امتیاز از رقیب دموکرات خود پیشی گرفت.

نماینده مجلس، مایک لاولر، مخالف آقای مالونی، از حملات مشابهی برای شکست دادن رئیس ستاد انتخاباتی در حومه شهرستان های وستچستر و راکلند در شمال شهر نیویورک استفاده کرد. آقای مالونی اشتباهات دیگری نیز مرتکب شد – از جمله نامزدی در یک منطقه جدید – اما آقای لاولر و حزب جمهوری خواه سوپر PAC میلیون ها دلار را برای برجسته کردن حمایت قبلی او از اصلاحات وثیقه خرج کردند.

آمارها حاکی از آن است که بسیاری از ادعاهای جمهوری خواهان در مورد وثیقه بیش از حد ساده انگارانه است، اما دموکرات های میانه رو گفتند که بحث بر سر این نکات ظریف به سادگی کارساز نبود.

نماینده توماس آر گفت: «نادیده گرفتن نگرانی‌های ایمنی رأی‌دهندگان هم سیاست‌های عمومی بد و هم سیاست‌های بدی است که منجر به زیان‌های متعدد قابل اجتناب می‌شود که تأثیر بسیار منفی نه تنها بر نیویورک، بلکه همانطور که مشخص است، توازن قوای کشور نیز خواهد داشت». Suozzi، یک دموکرات بازنشسته که در انتخابات مقدماتی دموکرات امسال با خانم هوچول رقابت کرد.

آقای سوزی گفت که دموکرات ها برای یافتن “راه حل های واقعی که منصفانه و منصفانه هستند” نیازی به به خطر انداختن ارزش های خود ندارند.

مطمئناً هنوز نقاط روشن تری برای دموکرات ها وجود داشت، از جمله حفظ اکثریت مجلس سنا و مجلس. در دره هادسون، نماینده پت رایان، که در انتخابات ویژه ماه اوت پیروز شد، جلوتر از خانم هوچول شرکت کرد و آماده بود تا یک بار دیگر در یک مسابقه رقیب پیروز شود.

در مصاحبه ای، آقای رایان از اظهار نظر مستقیم در مورد رقابت های دیگر نامزدها خودداری کرد، اما توصیه های کلی را ارائه کرد.

او گفت: “مردم باید از درون خود بدانند که شما واقعاً می خواهید بجنگید.” زمانی که این مشت‌ها را می‌کشید، خلأ ایجاد می‌کنید، و فکر می‌کنم این فضا را برای حریف باقی می‌گذارد که وارد شود و دروغ بگوید.»