جی دی ونس همان چیزی را که برایش آمده بود در اوهایو به دست می آورد، بدون نیاز به مرثیه

کلمبوس، اوهایو – تقریباً صبح چهارشنبه بود، مدت‌ها پس از آن که کراستینی گوشت گاو کمی رنگ پریده به نظر می‌رسید، مرد جوانی با پاپیون قرمز به خود اجازه داد تا کمی برقصد. “Takin’ Care of Business” تا آن زمان، 12 بار بدون توجه به تجارت پخش شده بود.

یکی دیگر از مهمانداران جمهوری خواه قبل از اینکه در بالای صفحه فاکس نیوز، اتاق رقص هتل را برای جشن جدی جشن بگیرد، یک سیگار روشن را جوید و کمی آه کشید. شخصی خود را در یک پرچم مبارزات انتخاباتی، شنل مانند، با شعارهای “JD” در حال احوالپرسی به پسر آپالاشیا و جنوب غربی اوهایو پوشانده بود، در حالی که او سرانجام به لحظه بعدی خود قدم گذاشت.

جی دی ونس به جمعیت گفت: «خب،» و خود را «آخرین چیزی که بین آن‌ها و یک مهمانی غول‌پیکر ایستاده است»، «حتی بعد از شبی مثل امشب چه می‌توانید بگویید؟»

پیشنهاداتی داشتند.

“سناتور!” یکی از مهمانان پس از اتمام کار، فریاد زد و آقای ونس را برای در آغوش گرفتن در حالی که او برای عکاسی ژست گرفت، به داخل کشید.

یکی دیگر در مورد شب گفت: «به هر اندازه که خوب شود.

زنی با خوشحالی گفت: باشه. “من می روم سیگار بکشم.”

در روز سه‌شنبه آن‌طور که جمهوری‌خواهان امیدوار بودند، پیش نرفت. موج قرمز پاشید. ناراحتی های بزرگ در ایالت های آبی عمیق هرگز به وجود نیامدند.

اما این اتاق، حداقل، تصویری از کارآمدی یک طرح بود، یک بازی با پاداش – پیروزی جاه‌طلبی و تنظیم مجدد و محصورسازی منظمی از انگیزه‌های سیاسی که نوع خاصی از قانون‌گذاران جمهوری‌خواه را به واشنگتن نیرو می‌دهد.

آقای ونس، پرفروش‌ترین خاطرات‌نویس و سرمایه‌دار «هیلبیلی مرثیه» که زمانی دونالد جی ترامپ را «هروئین فرهنگی» توصیف کرد، می‌خواست سناتور شود و در موضع‌گیری خود تجدیدنظر کرد. آقای ترامپ، که چیزی بیشتر از جلب نظر منتقدان یک بار لذت نمی‌برد، به موقع از آقای ونس حمایت کرد تا پیروزی اولیه جمهوری‌خواه نامزد در بهار را تضمین کند. بقیه ریاضیات سرد در حالتی بود که رئیس جمهور سابق دو بار با هشت امتیاز به آن دست یافت و سه شنبه شب به آقای ونس یک پیروزی راحت را بر نماینده تیم رایان داد.

وقتی داشتیم اینجا قدم می زدیم، عمه ام به عمویم گفت: «خوشحال نیستی که او پیروز شد؟ آقای ونس به شرکت کنندگان به شوخی گفت. “این چیزی است که ما اینجا در خانواده ونس فکر می کنیم.”

به این ترتیب، حتی با وجود اینکه برخی از حامیان با چشمان خشمگین با خوشحالی در اوایل صبح روز چهارشنبه به مرکز شهر کلمبوس سرازیر شدند، جلسات اغلب بیشتر کارآمد بود تا کاملاً غوغا کند.

سناتور راب پورتمن، که آقای ونس موفق خواهد شد، اوایل شب از میکروفون گفت: «این حزب در هر انتخابات یک حزب پیروزی نامیده می‌شود.» «امشب، نام بسیار خوبی خواهد بود».

علیرغم قدرت رأی گیری مداوم آقای رایان با نزدیک شدن به پایان مبارزات انتخاباتی، وظیفه آقای ونس همیشه بسیار ساده تر بود: متقاعد کردن یک ایالت قرمز برای انجام کارهای قرمز خود در سالی که قرار بود سال قرمز باشد.

“لعنتی من اینجا چه کار می کنم؟” آقای ترامپ در یک گردهمایی در خارج از دیتون در روز دوشنبه از آقای ونس پرسید که نشان می‌دهد رقابت از قبل برگزار شده است. “شب بخیر، همه. ما می‌توانیم این یکی را واقعاً کوتاه کنیم، JD» (او 96 دقیقه دیگر به آن ادامه داد.)

این یک برنامه مناسب بود – ظاهر ترامپ، تمرکز سرگردان، موفقیت جمهوری خواهان صرف نظر از آن. بخش اعظم این مسابقه به پرسش‌های مربوط به اصالت و استقلال تبدیل شده بود: چه کسی اوهایو-نیستی ضروری‌تر را بیرون داد؟ چه کسی به رهبران غالباً مورد اهانت احزاب ملی خود بدهی بیشتری دارد؟

حامیان آقای رایان – که گاهی به نظر می رسید منحصراً در لباس روز بازی ایالت اوهایو باکیز با آبجوی محلی دم کرده کمپین تبلیغاتی می کرد – اصرار داشتند که پاسخ ها روشن است: او یک ستاره فوتبال دبیرستانی از دره ماهونینگ بود که بزرگ شده بود. در بحبوحه بحران فولاد برجسته ترین نوبت او به عنوان نماینده کنگره احتمالاً رقابت با نانسی پلوسی برای رهبری دموکرات مجلس نمایندگان بود. (جمهوری خواهان به راحتی اشاره کردند که سابقه رای آقای رایان در دوران ریاست جمهوری بایدن کاملاً مطابق با دستور کار دموکرات ها بود.)

دموکرات ها اذعان داشتند که آقای ونس به عنوان یک نویسنده محلی بود، اما بقیه چطور؟ دره سیلیکون در کنار پیتر تیل، میلیاردر فناوری جناح راست قرار دارد؟ وفاداری شلاق به آقای ترامپ؟

آقای رایان با استناد به اظهارات آقای ترامپ مبنی بر اینکه آقای ونس برای جلب لطف “الاغ من” را می بوسد، از خاطره انگیزترین مناظره مسابقه خارج شد. آقای رایان گفت: «اوهایو به یک الاغ‌زن نیاز دارد، نه یک بوسه‌زن.»

اوهایو بی حرکت بود. و اجماع دو حزبی پس از رای گیری بی دریغ بود: احتمالاً هرگز اهمیت چندانی نداشت که آقای رایان در مورد چیزی چه می گوید، حتی اگر اغلب آن را به خوبی بیان می کرد.

آرون پیکرل، یک عامل کهنه کار دموکرات در ایالت، گفت: «تیم نامزد بهتری بود. (این می تواند فرماندار مایک دی واین باشد، شخصیت معتدل تری که در روز سه شنبه در حالی که خیلی جلوتر از آقای ونس بود، مجدداً انتخاب شد.)

مایکل هارتلی، یک استراتژیست قدیمی جمهوری خواه در این ایالت، در مورد آقای رایان گفت: «نامزد هلووا»، اوهایو را «اکنون یک ایالت قرمز جامد» خواند.

بن دومنک، مفسر فاکس نیوز، در پخش این شبکه گفت: تیم رایان یک نامزد با کیفیت است.

پس از یک کمپین که اغلب با شرارت متقابل در هفته های پایانی مشخص می شد، حتی آقای ونس نیز به نظر می رسید که در نهایت تا حدی خود را در زمره تحسین کنندگان آقای رایان قرار می دهد. فراخوان های امتیاز (و برنده شدن همراه) تمایل به نرم کردن شخص دارد.

آقای ونس در مورد حریف خود با تشویق های ملایم گفت: «این مرد ایالت اوهایو را دوست دارد. “من از تماس تلفنی مهربانانه، قدردان تلاشی که کمپین او انجام داد، قدردانی می کنم.”

همانطور که او صحبت می کرد، شانه هایش کمی افتادند، نیمه سفتی که همراه با برخی از سخنرانی های کنده گذشته بود، به نظر می رسید حداقل به طور موقت بدنش را ترک می کند. حامیان گوشی های خود را بالا نگه داشتند تا آن را ضبط کنند.

آقای ونس با سخنی در مورد مادربزرگ بزرگش، «ماماو» سرسختش که در «مرثیه هیلبیلی» به شهرت رسید، پایان داد.

آقای ونس گفت: «ما به شوخی گفتیم که اگر بتوانیم او را امروز اینجا بیاوریم، احتمالاً حدود پنج بمب اف اف را در تلویزیون ملی خواهد انداخت.

او از خانواده‌اش، کارکنانش، جمهوری‌خواهانی که رای را با او به اشتراک گذاشتند، تشکر کرد. او متعهد شد که هرگز فراموش نکند از کجا آمده است.

دریک راس، یک جمهوری خواه محلی، گفت: «من جنبه متفاوتی از او دیدم. “مثل “فو”.”

اما اگر فکرش را بکنید، چند مهمان بعد از آن متوجه شدند – از لابی پر از لباس های MAGA بیرون آمدند – مردی بود که از ذکر او غافل شد.