طرفداران پولی و گروه انگلیسی نمایش همه در جام جهانی قطر برای فروش است | جام جهانی 2022

آرفریاد زدن انسان برای فروش ما نیروی کار شما را می خریم. ما شادی شما را هم خواهیم خرید. ما بوق پاپینگ شما، آهنگ های پیروزمندانه شما را می خریم. اجازه دهید این را روشن کنیم، احساسات شما را می خریم. پس برای ما برقص اشتیاق خود را برای پروژه نشان دهید (یا امتیازات مرتبط با آن را از دست بدهید). زیرا اشتباه نکنید: آن احساسات لطیف، میل به احساس و ابراز لذت، تعامل با مناظر، اکنون متعلق به کشور قطر است.

این داستان واقعاً شگفت‌انگیز است که 40 طرفدار انگلیس – از جمله اعضای گروه انگلیسی – و 40 طرفدار ولز برای شرکت در جام جهانی فوتبال این ماه از قطر پول می‌گیرند. حسی که در چند سال اخیر رایج بود، از اینکه واقعیت در لبه ها شروع به از بین رفتن کرده است.

بر اساس گزارش تایمز و داستان مشابهی در هلند این هفته، هواداران انگلیس و ولز به همراه هواداران 30 کشور دیگر آیین نامه ای را امضا کرده اند که از آنها می خواهد پیام های مثبتی در مورد حضور در قطر ارائه کنند و آواز بخوانند. آهنگ‌هایی که کارگردانی شده‌اند و شاید ناراحت‌کننده‌ترین آنها برای پاسخ به پست‌های رسانه‌های اجتماعی در انتقاد از جام جهانی قطر باشد.

در عوض گروه انگلیسی و رهبران طرفداران آنها پرواز، بلیط، محل اقامت و 60 پوند در روز هزینه دریافت خواهند کرد. در راهنمای قطر آمده است: «از شما انتظار می‌رود که بلند شوید، آهنگ/سرود بخوانید، پرچم‌هایتان را به اهتزاز درآورید» و با حروف قرمز اضافه می‌کند: «با پیراهن، پرچم‌ها و روسری‌های خود آماده باشید تا شادی کنید و فریاد بزنید.» فقط برای روشن شدن، این فریاد است. نه گریه کنی، نه جیغ بزنی، نه در انبوهی از مالیخولیا فرو نشینی.

رمانی در دوران رکود بزرگ وجود دارد به نام آنها به اسب ها شلیک می کنند، اینطور نیست؟، حول یک مسابقه ماراتن رقص در اسکله ای در سانتا مونیکا می گذرد. در این کتاب به گروهی از جوانان بی پول در ازای دریافت غذا و جایزه نقدی برای آخرین زوجی که سرپا مانده اند، پول می دهند تا بی وقفه در ملاء عام برقصند. در همین حال، مشتریانی که پول پرداخت می‌کنند، می‌توانند در حین چرخیدن روی زمین، رنج و خستگی رقصندگان، شادی اجباری و بحران‌های وجودی مرگبارشان را تماشا کنند.

می‌توان امیدوار بود که سرنوشت مشابهی در انتظار گروه انگلیسی نباشد، آن‌جا که در فهرست ست‌های دایره‌ای خود می‌چرخند، دست‌های تاول‌زده و خون‌آلود در حالی که اجرای دیگری از The Great Escape را به صدا در می‌آورند، و در رویای طاق‌کشی از حصارهای سیم خاردار خود، ترومپت هستند. نازل ها به آرامی پر از اشک و عرق و پوزه می شوند، در حالی که دوربین ها برای یک موج گرفتگی دیگر حرکت می کنند. کارگران شادی مهاجر ما را ببینید، اینجا هستند تا نمایش امپراتوری را با شادی خود تزئین کنند.

البته خندیدن به گروه انگلیسی بسیار آسان است. و با این حال، من فکر می کنم که ما هنوز باید به گروه انگلیسی بخندیم، حتی اگر فقط به این دلیل که خنده یک واکنش انسانی غیراجباری مناسب است.

و واقعاً، شما تعجب می کنید که چگونه این در عمل انجام می شود. آیا ماساژورهای تصویر قطر نسخه به روز شده لیست پخش معمولی را پیشنهاد می کنند؟ شاید تسلیم در برابر هژمونی جهانی صهیونیسم نباشد. گروه کر پیش از مسابقه از ده بمب افکن تایفون اسکادران مشترک RAF ساخت بریتانیا. لطفا مرا به خانه نبرید، چون پاسپورت مرا مصادره کرده اید. به علاوه البته ساوت گیت کلاسیک You’re The One, You Still Turn Me On (اما نه، تکرار نه، به روش همجنس گرایان).

همچنین وسوسه انگیز است که دقیقاً تعجب کنیم که چهره های طرفداران قراردادی انگلیس چقدر مشتاق هستند تا در پارامترهای توافق شده باقی بمانند. قبل از اینکه گذرنامه سفرتان در مترو بوق ندهد، چقدر می‌توانید خوشحال شوید؟

به علاوه البته، این نکته واضح وجود دارد که رهبران هواداران انگلیس خود را به مبلغ ناامیدکننده‌ای کمی فروخته‌اند. دیوید بکهام 15 میلیون پوند برای روح خود دریافت کرد، اگرچه روح بکهام با 75 میلیون دنبال کننده در اینستاگرام، طیف وسیعی از کلاه های روستایی و ناامیدی خسته از هر کسی که وقتی روی جلد مجله Attitude فکر می کرد جالب است، می آید.

به طور عمده ما باید به قطر نیز بخندیم، زیرا خنده برعکس پاسخ طراحی شده است و ممکن است خرید احساسات انسانی در آینده را از بین ببرد. و همچنین به این دلیل که کل این فرآیند چنین سوءتفاهم عمیقی را از نحوه عملکرد روابط عمومی در عمل نشان می دهد.

یا این کار را می کند؟ کمی به عقب برگردید و اجتناب از پژواک روندی گسترده‌تر و آزاردهنده‌تر دشوار است. واقعیت این است که گروه و طرفداران قراردادی آنها نباید هدف نهایی تمسخر ما باشند. برای منصفانه بودن با رهبران هواداران، این ممکن است در آن زمان ایده خوبی به نظر برسد. بحران هزینه زندگی در جریان است. از هر نوع شغلی خوش آمدید. شاید مشخص نبود که این صدای بیرون از اتاقک پژواک خودشان چگونه به نظر می‌رسد.

در پایان، آنها اساساً همان کاری را انجام می‌دهند که بقیه در این جام جهانی و نسخه‌ای از جهانی که آن را نشان می‌دهد، مکانی که در آن افراد بسیار ثروتمند و قدرتمند آزادند تا تسلط و کنترل خود را بر فقرا و افراد فراوان کشف کنند.

بنابراین در سطح خرد، ما افرادی مانند بکهام را داریم که مبالغ هنگفتی را پرداخت کرده اند تا در بازار ادویه های مصنوعی مجذوب به نظر برسند، در حالی که مشخصات عمومی خود را به بالاترین پیشنهاد اجاره می دهند. به نظر می رسد که گروه های به حاشیه رانده شده ای که او قبلاً از آنها حمایت کرده است، نیستند.

سپس در انتها، پارلمان بریتانیا را داریم که سال گذشته را با بند لاستیکی ولکانیزه‌اش مانند قبل از قطر به رژه رفته است. هواداران را فراموش کنید اینجاست که تحقیر ما باید متمرکز شود.

هفته گذشته آبزرور فاش کرد که دولت قطر در 12 ماه منتهی به اکتبر 2022 هدایایی به ارزش 251208 پوند به اعضای پارلمان داده است، از جمله اقامت در هتل های مجلل با “استخرهای بزرگ”، سفر کلاس تجاری در هواپیمایی قطر و یک شام خصوصی با قطر. مسئولان جام جهانی بر حسب تصادف، برخی از این نمایندگان بعداً قطر را ستایش کردند یا از منافع آن در خانه عوام دفاع کردند. آبزرور خاطرنشان می کند: “هیچ پیشنهادی مبنی بر اینکه هیچ نماینده ای قوانین را زیر پا گذاشته است وجود ندارد.” باشه پس بنابراین، این دقیقاً چه چیزی در مورد قوانین به ما می گوید؟

و در نهایت این قطعه ناشیانه مدیریت صحنه جام جهانی احتمالاً به ما لطف می کند. داستان تایمز هواداران حقوق بگیر انگلیس را “جاسوس” نامید. آنها واقعا نیستند. آنها تشویق کننده هستند. اما اطلاعاتی هم به ما می دهند.

طرفداران پولی با جسورانه ترین عبارات ممکن در مورد نیروهای تراکنشی خشن در بازی در این جام جهانی به ما می گویند. ورزش بزرگ به ما می گوید که در نهایت همه اینجا برای فروش هستند، که انسان ها و احساسات آنها، توده جمعی 8 میلیارد نفری آنها، واحدهای تجاری هستند.

این تیزترین نقطه چیزی است که ما آن را «شستشوی ورزشی» می‌نامیم، انسان‌هایی که به معنای واقعی کلمه پول می‌گیرند تا برای دوربین‌ها در استادیوم تسخیر شده توسط ارواح کارگران مهاجر لبخند بزنند. همین روند در رسانه‌های پولی نیز اعمال می‌شود، جایی که برای بسیاری از رسانه‌ها مخالفت‌ها جریمه مالی در کلیک و مشترکین دارند. این نیز آنجاست، درست پایین تر از گروه، در وفاداری فوق العاده قبیله مانند برخی از هواداران فوتبال، که از رژیم مستبد همرنگ باشگاهی خود حمایت می کنند، هر کدام که ممکن است اتفاق بیفتد.

طبقه مالکیت این احساسات را اسلحه می کند، از استفاده به عنوان یک ابزار قدرت نرم گرفته تا برداشتن آخرین قطره پول نقد از آن وفاداری های شکست ناپذیر. و در حالی که گروه سزاوار تمسخر ما هستند، ما، تا حدی، همه به همان آهنگ وحشتناک راهپیمایی می کنیم.