ممکن است متناقض به نظر برسد، اما بریتانیا باید راه خود را برای خروج از رکود صرف کند | پولی توینبی

Lبانک انگلستان بدون درسی، تکرار همان شکست بارها و بارها با انتظار یک نتیجه معجزه آسا بهتر، ممکن است به همان اندازه از بازگشت به استاندارد طلا حمایت کند. افزایش نرخ‌های بهره در حالی که بریتانیا با طولانی‌ترین رکود خود از زمان شروع رکوردها مواجه است، راهی برای ترمیم آسیب‌های وارد شده توسط ترسونومیکس و اثر طولانی‌تر ریاضت‌های فلج‌کننده جورج آزبورن نیست، و راهی برای دمیدن به اقتصاد رکودی نیست.

افزایش 0.75 درصدی – از 2.25٪ به 3٪ – شدیدترین افزایش از سال 1989 است. میلیون ها نفر از پرداخت کنندگان وام مسکن و اجاره به طور یکسان آسیب جدی خواهند دید، علاوه بر کاهش دستمزدهای واقعی و افزایش هزینه های همه چیز. یک نظرسنجی ایپسوس برای اسکای نیوز نشان می دهد که بیش از یک چهارم بزرگسالان شروع به استفاده از کارت های اعتباری برای خرید غذا کرده اند – و یک پنجم برای تطبیق با افزایش قیمت ها در سال جاری پول قرض کرده اند. تورم به بالاترین حد خود در 40 سال اخیر رسیده است.

تا دو هفته دیگر، ریشی سوناک و صدراعظم او، جرمی هانت، با کاهش هزینه ها و افزایش مالیات، پول و زندگی را از اقتصاد حذف خواهند کرد. این افزایش نرخ و ریاضت‌های اضافی آینده، انتخاب‌هایی است که توسط کسانی انجام می‌شود که اقتصاد را نادرست مدیریت کرده‌اند تا ما را با کشوری فقیرتر و با چشم‌انداز تیره‌تری نسبت به زمانی که این دولت‌سازان کوچک‌تر در سال 2010 به قدرت رسیدند، رها کنند. کووید و جنگ در اوکراین، بدون هیچ توضیحی در مورد اینکه چرا بریتانیا تنها کشور G7 با اقتصاد کوچک‌تر از ابتدای سال 2020 است. آنها استانداردهای زندگی را برای «نداشتن‌ها» کاهش داده‌اند، در حالی که افزایش ارزش سهام و دارایی‌ها متورم شده است. دارایی های “داراها”. حقوق بالا افزایش یافته است، بیشتر دستمزدها راکد شده است.

فرستاده سازمان ملل متحد برای فقر، اولیویه دو شوتر، به دولت هشدار می دهد که بیش از این به فقرا فشار نیاورد. اما حتی اگر مزایا با تورم افزایش یابد، کاهش از سال 2010 باعث می‌شود که 22 درصد از مردم در فقر باشند و بریتانیا نابرابرترین کشور اروپا باشد.

اکنون همه چیز در حال کند شدن است – مانند ساخت و ساز و خدمات. این نمادین است که دولت از نجات کارخانه باتری خودروهای برقی بریتیش ولت در بلیت، نورثامبرلند خودداری کرده است و آینده بخش خودرو را تهدید می کند. CBI به سختی چپ گرایانه نسبت به حلقه نابودی کاهش خدمات و افزایش مالیات هشدار می دهد.

وقایع نگاری از وضعیت خدمات عمومی و ویرانی سرمایه آنها بدترین قرائت را خواهد داشت. اگر از NHS به عنوان “محافظت شده” یاد می شود، در حالی که سایر بخش ها ضربه های سخت تری را متحمل می شوند، فریب نخورید: بودجه فعلی آن به علاوه “صرفه جویی در بهره وری” تورم و پرداخت را پوشش نمی دهد، بنابراین عقب ماندگی آن کاهش نخواهد یافت. مدیر عامل NHS انگلستان، آماندا پریچارد، می گوید وضعیت بدتر از روزهای اولیه کووید است.

مخارج واقعی مدرسه به ازای هر دانش آموز و حقوق معلمان تا انتخابات بعدی بسیار کمتر از سطح سال 2010 باقی خواهد ماند. سارا مک‌کلینتون، رئیس انجمن مدیران خدمات اجتماعی بزرگسالان، می‌گوید که مراقبت‌های اجتماعی «هیچ‌وقت آنقدر بد نبوده است»، با 160000 جای خالی پرسنل برای پر کردن، زیرا مردم حاضر نیستند برای این همه سخت کار کنند. دولت و بانک انگلستان از پیش‌بینی‌های افزایش بیکاری استقبال خواهند کرد و به «مارپیچ دستمزد-قیمت- دستمزد» پایان خواهند داد و امیدوارند که مردم با دستمزد کمتر از سطح معیشتی به مشاغلی سوق داده شوند. اداره حفاظت از محیط زیست می گوید در بریتانیای کثیف، اهداف آلودگی آب و هوا نادیده گرفته می شود.

گویی جان مینارد کینز هرگز آسیب های بیهوده ناشی از برش در دوران رکود را اثبات نکرده است و باعث یک رکود طولانی مدت می شود. انتظار زبان دروغین بیشتری را در امتداد این جمله داشته باشید که “ما کارت اعتباری خود را به حداکثر رسانده ایم”. آیا مردم دوباره فریب خواهند خورد که بدهی ملی را همان بدهی یک خانوار بدانند؟ کینز سیاست خود را «پارادوکس صرفه‌جویی» نامید، زیرا این سیاست در تضاد با تمام غریزه‌های درونی برای صرف راه خروج از رکود است.

برای حزب کارگر دشوار است که سیاستی را بیان کند که ریاضت اقتصادی را به چالش بکشد، اما صدراعظم در سایه، راشل ریوز، روز پنجشنبه تلاش خوبی انجام داد وقتی وعده داد که «برنامه واقعی حزبش برای رشد به این معنی است که ما می‌توانیم پیشرفت کنیم – نه فقط از دست دادن. بحران توری به بحران». طرح شکوفایی سبز کارگر برای سرمایه گذاری در انرژی های تجدید پذیر، عایق ها – و بله، کارخانه های باتری – پاسخ کینزی است.

بیایید امیدوار باشیم که دکتر دووم اغراق کند، اما کتاب تهدیدات بزرگ نوریل روبینی که این هفته منتشر شد، درباره یک رکود بزرگ جهانی جدید هشدار می دهد که بدتر از گذشته است. او نام مستعار خود را به عنوان تنها اقتصاددانی که سقوط بزرگ بانک در سال 2008 را پیش‌بینی می‌کند، به دست آورد. . امید و خوش بینی در حال حاضر کمیاب است، اما حزب کارگر باید با شور و اشتیاق آنها را در بوق و کرنا کند.