خود تقویتی راگبی جهان در مورد ضربه مغزی مشکلی برای این ورزش است | ضربه مغزی در ورزش

آهفته دیگر، کنفرانسی دیگر. این یکی توسط راگبی جهانی برگزار شد و مانند آخرین که توسط گروه Concussion in Sport برگزار شد، در آمستردام برگزار شد. دکتر Éanna Falvey، مدیر ارشد پزشکی راگبی جهانی، توضیح داد که هدف “ارزیابی آخرین تحقیقات و تمرکز بر جایی است که ممکن است نیاز به تمرکز بودجه برای ادامه پر کردن شکاف‌های دانش جمعی خود داشته باشیم.” موارد زیادی در دستور کار بود: یک جلسه در مورد محافظ های دهان، یک کارگاه آموزشی در مورد قوانین و رفاه بازیکنان، و اول صبح، یک سری صحبت در مورد سلامت مغز و آنسفالوپاتی تروماتیک مزمن.

راگبی جهانی هر سه را با پخش زنده در دسترس قرار داد. این یک گام مثبت به جلو است که جلسات باز است و هر کسی که علاقه مند است تشویق می شود که تماشا کند. این برخی از چیزهایی است که آنها هنگام ورود به سیستم دیدند که این نگرانی است. در این جلسه سه سخنران در مورد سلامت مغز حضور داشتند. اول دکتر رودی کاستلانی، متخصص آسیب شناسی اعصاب، که استاد آسیب شناسی دانشکده پزشکی فاینبرگ دانشگاه نورث وسترن است، و نفر دوم دکتر کن کواری، متخصص اپیدمیولوژی آسیب های راگبی و دانشمند ارشد راگبی نیوزیلند بود.

کاستلانی قبلاً خود را به عنوان یک “انکار بی شرمانه” برخی از تحقیقات پشت سر CTE توصیف کرده است. او قبلاً به عنوان شاهد کارشناس برای لیگ ملی هاکی در یک دعوی حقوقی دسته جمعی که ادعا می کرد لیگ خطرات ضربه مغزی و مسائل طولانی مدت را پنهان کرده بود، خدمت کرد. در کنفرانس جهانی راگبی، او توضیح داد که، در میان سایر موارد، او معتقد است که شواهد کافی برای توصیف CTE به عنوان یک بیماری “تخریب کننده عصبی” وجود ندارد. همچنین نظر او این است که در دستورالعمل اخیر صادر شده توسط مؤسسه ملی بهداشت ایالات متحده، که ارتباط علت و معلولی بین CTE و ضربه به سر را تایید می کند، “عدم دقت” وجود دارد.

با توجه به اینکه NIH بزرگترین سرمایه گذار عمومی تحقیقات زیست پزشکی در جهان است، این یک موقعیت حاشیه ای است.

کواری همچنین در مورد تردید خود در مورد CTE و به ویژه نتایج بالینی مرتبط با آن صحبت می کند. او در وبلاگی اخیراً نوشت: «علیرغم ادعاهای قوی در مورد عوامل ایجاد CTE، چگونگی ایجاد آن و نتایج بالینی آن، واقعیت این است که علم CTE بسیار جوان است. واقعا وجود دارد است در مورد تعدادی از مسائل تردید زیادی وجود دارد!» آنها شامل اینکه آیا واقعاً “یک بیماری تخریب کننده عصبی اولیه و پیشرونده” است، “علت(های) پاتولوژی”، “شیوع پاتولوژی” و “سوالات عمده در مورد رابطه بین پاتولوژی CTE در مغز و هر پیامد بالینی داده شده».

پس از آن، سخنرانی سوم توسط دکتر گوردون فولر، متخصص علوم داده های سلامت از دانشگاه شفیلد انجام شد. این نقدی بود بر تحقیقات اخیر منتشر شده توسط تیمی در دانشگاه گلاسکو که نشان داد بازیکنان سابق راگبی در مقایسه با جمعیت عمومی در معرض خطر بیشتری برای بیماری‌های عصبی هستند. مقاله اصلی ارائه نشد و تیم پشت آن نیز نمایندگی نداشت. انتقاد بزرگ فولر در مورد کمبود اطلاعات در مورد عوامل مخدوش کننده، عمدتاً مصرف الکل، اما همچنین مصرف استروئیدها و افسردگی پس از بازنشستگی، در بین بازیکنان راگبی بود.

در مجموع، این سه گفتگو به 90 دقیقه (به عاریت از عبارت کاستلانی) شک و تردید بی شرمانه در مورد تحقیقات موجود در مورد پیامدهای سلامتی درازمدت ضربه های مکرر به سر اضافه شد. در مقاطع مختلف انتقادات صریحی از کار انجام شده توسط چندین متخصص برجسته جهان در این زمینه، از جمله دکتر آن مک کی، استاد برجسته نورولوژی و آسیب شناسی در دانشگاه بوستون، دکتر ویلی استوارت، متخصص نوروپاتولوژیست مشاور در دانشگاه گلاسکو، و کریس نوینسکی از بنیاد میراث ضربه مغزی. هیچکدام از این سه نفر برای رد کردن حضور نداشتند.

راگبی جهانی از دیگر سخنرانان از جمله نمایندگان دانشگاه گلاسکو و CLF دعوت کرد تا در رویداد پانل شرکت کنند. همه آنها را رد کردند، یکی به این دلیل که راگبی جهانی فقط هفت روز اخطار داده بود، زمانی که بقیه برنامه از قبل منتشر شده بود، دیگری به این دلیل که نمی خواستند یک پلت فرم را با یکی از سخنرانان به اشتراک بگذارند. نمایندگان CLF و دانشگاه گلاسکو به آبان نیوز گفتند که خوشحال خواهند شد که در جلسه دیگری با راگبی جهانی درباره تحقیقات خود صحبت کنند. در غیاب آنها، ناظم، دانشمند ورزش راس تاکر، تمام تلاش خود را به کار گرفت تا با تشویق به سؤالات انتقادی در پایان، تعادلی ایجاد کند.

علی‌رغم آن، اثر تجمعی این بود که هر کسی که جلسه را تماشا می‌کرد، می‌توانست به طور منطقی این تصور را داشته باشد که مسائل بیش از حد بزرگ شده‌اند، علم پشت آن‌ها نامشخص است، و اینکه راگبی جهانی با همه اینها مدیریت می‌کند. این آخرین نکته در واقع به اندازه کافی نزدیک به یکی از نتایج پانل بود (بسیاری از بقیه را می‌توان با خط خسته خلاصه کرد: تحقیقات بیشتری لازم است). در 90 دقیقه مطمئن نیستم که حتی یک نکته را شنیده باشم که مدیریت راگبی جهانی را به چالش بکشد، یا خواستار اعمال هر گونه تغییر در اجرای بازی باشد. تنها چیزی که از قلم افتاده بود، عنوان “این خوب است”.

چه با سخنرانان موافق باشید یا نه (و با توجه به اینکه بسیاری از این بحث ها از قبل حل شده است، اکثر آنها چنین نیستند) به راحتی می توان فهمید که چرا این نوع خودتقویت برای ورزش مشکل ساز است. اگر راگبی جهانی می‌خواهد «شکاف‌های دانش جمعی ما را پر کند» باید با پر کردن شکاف آشکار در اطلاعاتی که به عنوان بررسی به‌روز از آخرین تحقیقات به جامعه راگبی ارائه می‌کند، شروع کند. کنفرانس فقط بر یک طرف بحث متمرکز بود، همان طرف، اتفاقی که می افتد، که برای برگزارکنندگان آن بسیار اطمینان بخش است. کواری در یک مقطع در مورد اینکه چقدر این بحث دو قطبی شده است صحبت کرد. رویدادهایی مانند این هیچ کاری برای جبران آن انجام نمی دهند.