جان از کار افتاده است، اما نمی تواند به حقوق بازنشستگی خود دسترسی داشته باشد. چرا؟ لانگ کووید در لیست نیست | لیدیا ریچاردز

Oیکی از اعضای ما در اتحادیه دانشگاه و کالج (UCU)، جان*، قبلاً از مسابقات مرد آهنی لذت می برد، اما اکنون راه رفتن به سمت حمام خودش یک شاهکار اراده است. ضربان قلب او در حالت استراحت 40 ضربان در دقیقه (bpm) قابل توجه بود، اما اکنون در حالت نشستن به 220 ضربه در دقیقه رسیده است. او از کووید طولانی مدت رنج می برد و زندگی اش بیش از حد تغییر کرده است. شریک زندگی او اکنون مراقب اوست. او دیگر نمی تواند کار کند.

جان معلول است. اما کارفرما و طرح بازنشستگی او نمی دانند چگونه با او برخورد کنند. او که برای کار بسیار بیمار است، با این وجود از دسترسی زودهنگام به حقوق بازنشستگی خود محروم شده است – چیزی که برای بسیاری از بیماری ها و شرایط بهداشتی دیگر ارائه می شود.

وقتی کووید ظاهر شد، وقتم را صرف کمک به اعضا و کارفرمایان خود کردم تا با خیال راحت به کار خود ادامه دهند. اکنون، کووید طولانی خط مقدم نبرد جدیدی با کارفرمایان بی‌تخیل، طرح‌های بازنشستگی ریسک‌گریز و بخش‌های «مردم» است. افراد مبتلا به کووید طولانی مدت به وضوح یک بیماری جدی و غیرقابل پیش بینی دارند که آنها را از کار کردن مانند گذشته باز می دارد. اما آنها اغلب از استثنائات و توانایی مذاکره در مورد شرایط جدید که به آنها اجازه ادامه کار را می دهد محروم می شوند.

این مشکل با یک جمله در وب سایت NHS نشان داده می شود که می گوید: “کووید طولانی مدت یک بیماری جدید است که هنوز در حال مطالعه است.” کووید طولانی تا اوایل سال 2020 وجود نداشت. پزشکان به سادگی نمی‌دانند چه مدت طول می‌کشد – هیچ مطالعه طولانی‌مدتی وجود ندارد زیرا زمان کافی وجود نداشته است. در مورد جان، مانند بسیاری دیگر، به همین دلیل است که طرح بازنشستگی از پذیرش ادعای او برای بازنشستگی بیماری امتناع می ورزد.

بیشتر کارفرمایان هنوز تاثیر طولانی مدت کووید را درک نکرده اند. آنها انتظار دارند کارکنان مانند هر بیماری دیگری رفتار کنند – بیمار شوند، بهتر شوند، به سر کار بازگردند. ممکن است یک بازگشت تدریجی دریافت کند، اما تقریباً در همه موارد من، کارفرمایان چهار هفته می‌شمارند و تاریخی را مشخص می‌کنند که انتظار دارند مردم به ساعات و الگوهای کاری عادی برگردند.

اما برای بسیاری از کارگران، کووید طولانی مدت بسیار فراتر از تأثیر بیماری اولیه ضربه ی ناک اوتی وارد کرده است. همه موارد یکسان نیستند، اما علائم می تواند از خستگی گاه به گاه و مه مغزی گرفته تا تپش قلب شدید ناتوان کننده و ناتوانی در انجام حتی ساده ترین کارها بدون تلاش قابل توجه و محدود باشد. برای بسیاری، علائم می آیند و می روند، بدون قافیه یا دلیل در نوسان هستند و هیچ توانایی برای برنامه ریزی باقی نمی گذارند.

همانطور که همه گیری پیشرفت کرد و متوجه شدیم که از بین نمی رود، توجه ما در UCU معطوف به نحوه زندگی اعضا و کارفرمایان ما با آن شد. کووید روش کار بسیاری از ما را تغییر داد، اکنون می‌دانیم که مردم می‌توانند حداقل به همان اندازه به روش‌های غیر سنتی و انعطاف‌پذیر کار کنند.

کار از خانه امکان پذیر است. زمان، هزینه و استرس رفت و آمد را از بین ببرید، از فناوری به طور موثر استفاده کنید و می توانیم رفتن به یک محل کار را هدفمند کنیم. کار انجام می شود، مردم زمان بیشتری را با خانواده خود می گذرانند و بهره وری آنها افزایش می یابد. این برای همه مشاغل و همه افراد صدق نمی کند، اما برای افراد کافی صادق است که انتخاب باید برای نحوه کار ما محوریت بیشتری داشته باشد.

این رویکرد می تواند برای کووید طولانی مدت نیز تطبیق داده شود. بیشتر مردم می‌خواهند کار کنند، به‌ویژه آن‌هایی که به دلیل بیماری بدون تقصیر خودشان مجبور به ترک کار شده‌اند. آن‌ها نمی‌خواهند عقب بمانند، زیرا کارفرمای آن‌ها به اندازه کافی پیچیده نبود که روش‌های مختلف کار برای نیازهای مختلف سلامت را بپذیرد.

با این حال، برداشتن محدودیت‌های کووید باعث شده است که بسیاری از کارفرمایان به حضور و نظارت بر مدیریت بازگشته و مزایای انعطاف‌پذیری را برای کارمند و کارفرما از بین ببرند. این برای کل نیروی کار مشکل ساز است، اما برای افراد مبتلا به کووید طولانی مدت ویرانگر است زیرا انعطاف پذیری ناشی از بیماری همه گیر راه نجات آنها برای دنیای کار بود.

چهار هفته کافی نیست و برخی از افراد هرگز نمی توانند به روش های قبلی کار خود بازگردند. این کار آنها را توجیه نمی کند – آنها می توانند کارمندان ارزشمند، آگاه و وفادار باقی بمانند، در حالی که فقط متفاوت کار می کنند.

برای بسیاری، بازگشت به الگوهای عادی ممکن است در صورتی امکان پذیر باشد که کارفرمایان دقت و انعطاف بیشتری از خود نشان دهند و به افراد اجازه دهند سرعت خود را کاهش دهند و استراحت کنند یا از خانه با استراحت های منظم کار کنند. به افراد اجازه دهید الگوهای کاری را امتحان کنند و ببینند چه کار می کند، متوجه شوید که ممکن است چند هفته با دیگران متفاوت باشد.

کشور و کارفرمایان نمی توانند با سخت گیری بیش از حد در این مورد، کارمندان خود را از دست بدهند. آموزش مدیریت باید راه های جدیدی را برای رسیدگی به این موارد در نظر بگیرد. کارفرمایان به سیاست هایی نیاز دارند که کووید طولانی مدت را مورد توجه قرار دهد و اطمینان حاصل کند که بخش های منابع انسانی قادر به حمایت از مدیران با موارد چالش برانگیز بازگشت به کار هستند. سیاست های بیماری نیاز به حمایت بیشتر از افرادی دارد که وضعیت مالی آنها ممکن است خیلی زود آنها را به عقب براند و وضعیت را برای کارفرما و کارمند تشدید کند.

و برای افرادی که به شدت بیمار هستند مانند جان تنها گزینه این است که به دلیل بیماری ناخوشایند بازنشسته شوند و امیدوار باشند که کسی در جایی، مدتی درمان پیدا کند. برای کسانی که هرگز به اندازه کافی خوب نخواهند شد تا به سر کار بازگردند، طرح های بازنشستگی باید درک کنند که مردم این تجمل را ندارند که پنج یا 10 سال برای تشخیص بیماری صبر کنند. کووید طولانی باعث علائم ناتوان کننده جان می شود – پزشک او به این واقعیت شهادت داده است. با این حال، هیچ آسیب عضوی خاصی وجود ندارد، هیچ چیزی که به پزشک اجازه می‌دهد به کارفرما قول دهد که بیمار درمانش را تمام کرده است و بهتر نمی‌شوند.

او از شکافی افتاده است که برای کار کردن بسیار بیمار است اما نمی تواند بازنشستگی ناخوشایند بگیرد، تصمیمی که ما در حال تجدید نظر هستیم. اگر جان را ملاقات می کردید، می دانستید که چرا ما پاسخ نه را قبول نمی کنیم، او و شریک زندگی‌اش قبلاً به خاطر این بیماری خیلی از دست داده‌اند، اما هر احتمالی وجود دارد که طرح بازنشستگی دوباره امتناع کند. ما به مبارزه برای جان ادامه می‌دهیم، و به طرح موضوع گسترده‌تر ادامه می‌دهیم: کووید برای مدت طولانی اینجاست که می‌ماند و کارفرمایان و برنامه‌های بازنشستگی باید اقدامات خود را انجام دهند.

* اسامی تغییر کرده است