به گزارش دپارتمان اخبار اقتصادی پایگاه خبری آبان نیوز ،
بر اساس یک مطالعه، امواج گرمایی ناشی از فروپاشی آب و هوایی ناشی از انسان، از دهه 1990 حدود 16 تریلیون دلار برای اقتصاد جهانی هزینه داشته است.
این تحقیق تاثیر مالی گرمای شدید بر زیرساختها، کشاورزی، بهرهوری، سلامت انسان و سایر زمینهها را محاسبه میکند.
جاستین مانکین، استادیار جغرافیا در کالج دارتموث و نویسنده ارشد کتاب، میگوید: «ما هزینههای واقعی اقتصادی را که تاکنون به دلیل گرمایش جهانی متحمل شدهایم دستکم میگیریم و احتمالاً هزینههای آینده را دستکم میگیریم». این مطالعه در مجله Science Advances منتشر شده است.
علیرغم داشتن کمترین میزان انتشار کربن، این مناطق استوایی و جنوب جهانی هستند که تقریباً تمام بار اقتصادی گرمای شدید را تحمل می کنند. این به این دلیل است که آنها گرمتر هستند و بنابراین شدیدتر تحت تأثیر امواج گرما قرار می گیرند، و همچنین به این دلیل است که آنها از نظر اقتصادی آسیب پذیرتر هستند و بنابراین بیشتر در معرض رکود اقتصادی و هزینه های سازگاری با بحران آب و هوا هستند.
محققان با استفاده از دادههایی که حدود 66 درصد از جمعیت جهان را پوشش میدهند، اندازهگیریهای دما را از گرمترین دورههای پنج روزه سالهای بین سالهای 1992 تا 2013 بررسی کردند و آنها را با دادههای اقتصاد ملی مربوط به همان دوره، تقسیمبندی شده برای مناطق، مقایسه کردند.
کریستوفر کالاهان، محقق کالج دارتموث و نویسنده اصلی این مطالعه گفت: گرمای شدید طیف وسیعی از اثرات بر مردم و اقتصاد داشت. ما می دانیم که امواج گرما محصولات را از بین می برد و باعث بیماری هایی مانند گرمازدگی می شود، اما اثرات دیگری مانند افزایش پرخاشگری بین فردی، افزایش میزان آسیب در محل کار و کاهش عملکرد ذهنی نیز دارد.
به گفته دکتر لئونی ونز، معاون بخش تحقیقات علوم پیچیدگی در مؤسسه تحقیقات تأثیرات آب و هوایی پوتسدام، تا همین اواخر، بیشتر مطالعات در مورد این موضوع بر اساس میانگینها انجام میشدند، اما اینها میتوانند اثرات رویدادهای محلی و موقت را پنهان کنند. که در مطالعه شرکت نداشت.
“آنها به طور کامل نشان نمی دهند که ما به عنوان انسان چگونه دما را تجربه می کنیم. آنچه واقعاً برای ما مهم است، آنچه بر رفاه، بهره وری و تصمیمات ما تأثیر می گذارد، افراط و نوسانات از یک روز یا هفته به بعد است.
این مطالعه نشان داد که ثروتمندترین مناطق جهان، مانند مناطقی از اروپا و آمریکای شمالی، به دلیل گرمای شدید سالانه به طور متوسط 1.5 درصد از تولید ناخالص داخلی سرانه را از دست می دهند. در مقایسه، مناطق کم درآمد – مانند هند و اندونزی – سالانه 6.7 درصد از تولید ناخالص داخلی سرانه را از دست می دهند.
مانکین گفت که این لایحه عمدتاً توسط کشورهایی که از صنعتی شدن سودی نبرده بودند پرداخت کرده بودند و یک چرخه معیوب ایجاد کرد.
او گفت: «از کشورهای کم درآمد خواسته شده است که در یک اقتصاد جهانی که از نظر استراتژیک به ضرر آنهاست، توسعه یافته و صنعتی شوند. و آنها این کار را انجام می دهند در حالی که تحت تأثیر تأثیرات گرمایش جهانی که توسط شمال جهانی ایجاد شده است، تحت تأثیر قرار می گیرند. این یک جور ضربه مضاعف است.»
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.