تاریخ شگفت انگیز مدیران موقت موفق در فوتبال | فوتبال

نبسیاری از افراد فراتر از کارکنان استون ویلا قبل از اینکه او هفته گذشته جانشین استیون جرارد شود، نام آرون دانکس را شنیده بودند. پس از شکست غم انگیز 3-0 مقابل فولام، دانکس به عنوان سرمربی انتخاب شد و تنها دو روز فرصت داشت تا برای دیدار با دیگر تیم غربی لندن آماده شود. پیروزی 4-0 ویا در برابر برنتفورد یکی از بارزترین نمونه های جهش سرمربی جدید در چند وقت اخیر بود.

دانکس به سختی توانست خوشحالی خود را در کنفرانس مطبوعاتی پس از بازی اش حفظ کند. او گفت: “این یک تجربه واقعا هیجان انگیز بود.” من اکنون کاملاً متلاشی و خسته هستم زیرا سه روز واقعاً سخت بوده است. دوران مدیریتی او روز بعد به پایان رسید زیرا اونای امری به عنوان مدیر دائمی ویلا پارک منصوب شد. دانکس می تواند با سر بالا، با یک رکورد چشمگیر، هرچند کوتاه، راه برود.

شاید دانکس از یکی دیگر از سرپرستان ویلا الهام گرفته باشد که در سال 1982 زمانی که ران ساندرز با کشتی به رقبای محلی بیرمنگام سیتی رفت، باشگاه را بر عهده گرفت. از آنجایی که ساندرز فصل قبل از جدایی وی ویا را به عنوان قهرمانی دسته اول هدایت کرده بود، شوک لرزه‌ای برای باشگاه بود. پیشاهنگ ارشد ویلا، تونی بارتون، روی صندلی داغ مدیریتی پرت شد. مانند دانکس، بارتون وارث تیمی شد که به تازگی شکست سنگینی را متحمل شده بود، 4-1 از منچستریونایتد.

زمانی که بارتون کار خود را به عنوان سرمربی آغاز کرد، قهرمانان در جایگاه پانزدهم قرار گرفتند، یعنی نزدیک‌تر به مکان‌های سقوط تا چالشی برای اروپا. بارتون آنها را در یک عملکرد مناسب هدایت کرد که شامل بردن آنها به نیمه نهایی جام ملت های اروپا بود. هنگامی که آنها به اولین نیمه نهایی خود در یک رقابت اروپایی رسیدند، بارتون با یک قرارداد دائمی پاداش گرفت و ویا به فینال رفت، جایی که با گل پیتر ویته بایرن مونیخ را 1-0 شکست داد.

سرمربی موقت دیگری که به افتخار اروپا دست یافت، روبرتو دی ماتئو بود که پس از اخراج آندره ویلاس بوآس در مارس 2012 به عنوان سرمربی موقت در چلسی انتخاب شد. دو جام قابل توجه، شکست دادن لیورپول در فینال جام حذفی و کسب اولین جام اروپایی باشگاه با غلبه بر بایرن مونیخ در فینال در ضربات پنالتی. قراردادی دو ساله به دی متئو داده شد اما تا ماه نوامبر ادامه داشت و پس از شکست مقابل یوونتوس در لیگ قهرمانان اروپا از کار برکنار شد.

دوره کوتاه دانکس در ویلا به این معنی بود که حداقل برای چند روز، سه سرپرست تیم های لیگ برتر را بر عهده داشتند. گری اونیل این وظیفه غیرقابل رشک برانگیز را بر عهده داشت تا تیم بورنموثی را که پس از باخت 9-0 در آنفیلد در اواخر آگوست، افتضاح شکست بی سابقه لیگ برتر را متحمل شده بود، ببرد. بورنموث قبل از دو باخت اخیر خود مقابل ساوتهمپتون و وستهم، در شش بازی بدون شکست با دو برد و چهار تساوی که این باشگاه را به نیمه بالای جدول رسانده بود.

استیو دیویس از زمانی که به جای برونو لاج رفت، تاثیر مثبتی بر وولوز نداشته است. اما پس از اینکه چندین مدیر، از جمله جولن لوپتگی و مایکل بیل، فرصت را برای تصدی این سمت رد کردند، دیویس و دستیارش جیمز کالینز توسط رئیس وولوز، جف شی، رای اعتماد گرفتند. رئیس گفت: “ما به توانایی و رهبری آنها برای ادامه نقش آنها در تعطیلات جام جهانی و سال جدید ایمان کامل داریم.”

ماریو زاگالو بدون شک موفق ترین سرمربی موقت تاریخ فوتبال است. در مارس 1970، کنفدراسیون فوتبال برزیل تصمیم گرفت تا سرمربی خود، ژائو سالدانها را جایگزین کند، تنها چند ماه قبل از شروع جام جهانی در مکزیک. سالدانا برزیل را به آسانی از طریق مقدماتی هدایت کرده بود – آنها هر شش بازی را بردند در حالی که 23 گل زدند و فقط دو گل دریافت کردند – بنابراین این کمتر به فوتبال مربوط می شد و بیشتر به سیاست و درگیری شخصیتی مربوط می شد.

سالدانها بعد از دوران بازیگری روزنامه نگار شده بود و از دشمنی با همکاران سابقش نمی ترسید. او در یک مقطع زمانی با اسلحه پر به دنبال حل و فصل مشاجره با یکی از همکاران روزنامه نگار سابق خود بود. کنفدراسیون برزیل فرض کرده است که انتصاب یک روزنامه نگار باعث می شود سایر نویسندگان کمتر از تیم انتقاد کنند اما این فقط تا حدی جواب داد.

اعتقادات کمونیستی سالدانها با دیکتاتور نظامی دست راستی امیلیو گاراستازو مدیچی، که می خواست از فوتبال برای برانگیختن غرور ملی استفاده کند، خوشایند نبود. سرمربی همچنین با دستیار خود – که گفت کار با او غیرممکن است – اختلاف پیدا کرد و جرأت کرد پله را از تیمش کنار بگذارد به دلیل این ادعای ساختگی مبنی بر اینکه بینایی بازیکن رو به زوال است.

زاگالو که به عنوان بازیکن در سال های 1958 و 1962 در کنار پله قهرمان جام جهانی شده بود، اولین گزینه برای جایگزینی سالدانا نبود اما در نهایت به این سمت رسید. زاگالو از سال 1966 سرمربی تیم باشگاهی بوتافوگو بود و اگرچه او به عنوان مربی بارها و بارها به تیم ملی کمک می کرد، اما تجربه کمی از فوتبال بین المللی داشت.

او در بازگرداندن هم تیمی سابقش پله به بازی دریغ نکرد و همچنین از آرایش 4-2-4 سالدانها تغییر کرد و 4-5-1 روان تر را انتخاب کرد که به بازیکنان کمی آزادی بیشتری می داد. توستائو، گرسون و ژایرزینیو از شکل جدید خود لذت بردند و تیم برزیل 1970 به طور گسترده به عنوان بهترین تیم جام جهانی در نظر گرفته می شود. پیروزی 4-1 آنها بر ایتالیا در فینال هنوز به عنوان پیروزی نهایی در صحنه بین المللی تلقی می شود. این موفقیت در گل چهارم به اوج خود رسید که کارلوس آلبرتو یک ضربه پیکانی را به گوشه ای دورتر تمام کرد.

سومین قهرمانی برزیل در چهار تورنمنت، جام ژول ریمه را برای همیشه تضمین کرد و با تبدیل شدن به اولین مردی که هم به عنوان بازیکن و هم سرمربی جام جهانی را برد، زاگالو به عنوان سرمربی دائمی انتخاب شد. با توجه به اینکه دانکس پس از یک مسابقه در راس آن تیم رفته است، باید دید دیویس یا اونیل چقدر دوام خواهند آورد. بعید است که آنها به اندازه پیشینیان برجسته خود به موفقیت برسند، اما گاهی اوقات تنها چیزی است که یک رئیس جدید به آن نیاز دارد.