تبعیض علیه مدل موی دانش آموزان اقلیت های قومی اکنون بسیار سخت تر است | مدارس

روبی ویلیامز تنها در 15 سالگی خود را در مرکز یک نبرد حقوقی یافت که بعدها ثابت شد که نقطه عطفی برای نحوه اجرای قوانین برابری در سراسر بریتانیا در رابطه با بافت مو است.

ویلیامز به‌عنوان دانش‌آموز در مدرسه اورسویک در شرق لندن، بارها به دلیل موهای آفرو طبیعی‌اش به خانه فرستاده شد، که مدرسه مدعی شد این موی‌ها خط‌مشی خود را نقض می‌کند که «موهای سبک آفرو باید اندازه و طول معقولی داشته باشند».

ویلیامز پس از یک نبرد قانونی سه ساله، با حمایت پرونده خانواده‌اش توسط کمیسیون برابری و حقوق بشر (EHRC)، مبلغ ۸۵۰۰ پوند تسویه‌حساب خارج از دادگاه از مدرسه دریافت کرد، اگرچه مدرسه هیچ مسئولیتی را قبول نکرد.

مورد او از این جهت حائز اهمیت است که کاتالیزوری برای انتشار دستورالعمل‌های جدید توسط سازمان نظارت بر برابری بریتانیا شد، که بیان می‌کند که دانش‌آموزان نباید از پوشیدن موهای خود به سبک‌های طبیعی آفریقایی در مدرسه منع شوند.

این راهنمایی که از مشاهدات EHRC اطلاع داده شده است که تبعیض مو به طور نامتناسبی بر افرادی که دارای موهای آفرو یا مدل های محافظ هستند تأثیر می گذارد، همچنین بیان می کند که سیاست های لباس مدرسه که برخی از مدل موها را ممنوع می کند، بدون اینکه امکان استثنایی به دلایل نژادی وجود داشته باشد، احتمالاً غیرقانونی است.

کیت ویلیامز، مادر روبی، گفت که خانواده احساس می‌کردند که مدرسه در جریان نبرد حقوقی آن‌ها را گاز گرفته است، اما در مورد اعتبار پرونده‌شان از سوی EHRC حمایت می‌شود. در طول این فرآیند، ما اطمینان داشتیم [by the EHRC] این واقعیت که ما خیلی عصبانی بودیم منطقی بود.» «ما از خود مدرسه خیلی ناراحت بودیم که رفتارمان غیرمنطقی بود. من فکر می کنم که یک سازمان مانند [EHRC] درگیر شدن به ما نشان داد که غیرمنطقی نیستیم و به ما اعتماد به نفس لازم را داد.»

تجربه ویلیامز در مدرسه‌اش در شرق لندن تنها یکی از موارد متعدد تبعیض مو است که در مدارس، محل‌های کار و سایر مکان‌های عمومی در سراسر بریتانیا رخ می‌دهد.

این تجربیات به خوبی مستند شده است. بر اساس تحقیقات انجام شده توسط Dove، تقریباً نیمی از زنان سیاه‌پوست یا مختلط با موهای آفرو یا بافت‌دار، تبعیض‌های موی نژادی را تجربه کرده‌اند، در حالی که از هر چهار بزرگسال سیاه‌پوست یک نفر از محل کار به خانه فرستاده شده یا با مجازات انضباطی مواجه شده است. موهای طبیعی

همچنین در مورد اینکه تبعیض مو چیست و چگونه خود را نشان می دهد، آموزش کافی وجود ندارد. در اوایل سال جاری، یک نظرسنجی توسط کمپین روز جهانی آفریقا نشان داد که تنها 12 درصد از معلمان در سراسر بریتانیا گفته اند که آموزش های برابری و تنوع را دریافت کرده اند که شامل سیاست های مو می شود، و تعداد کمی از معلمان از این موضوع آگاه هستند که قانون برابری در مورد مو نیز اعمال می شود. سیاست مدرسه آنها در مورد مو.

دستورالعمل جدید EHRC در مورد تبعیض مو در مدارس نقطه عطفی است، زیرا وضوح بسیار مورد نیاز را برای نوعی تبعیض نژادی که در غیر این صورت بسیار مبهم تر و واضح تر از سایر اشکال تبعیض است، فراهم می کند.

از آنجایی که تبعیض مو نوعی تبعیض نژادی است، توسط قانون برابری 2010 محافظت می شود. اما بر خلاف نژاد، مذهب یا گرایش جنسی، بافت مو به صراحت یک ویژگی محافظت شده در این قانون نیست، که اشکالی از تبعیض را بر اساس بافت مو ایجاد می کند. بسیار فراگیرتر این بدان معنی است که موارد مشکوک تبعیض مو ممکن است به صورت دودویی کمتر دیده شوند و در مقایسه با اشکال دیگر اثبات آن دشوارتر باشد.

راهنمایی های EHRC مدت هاست که به تعویق افتاده است، و از این جهت محدود است که تنها به تبعیض مو در مدارس اشاره می کند، علیرغم گزارش هایی مبنی بر وقوع آن در محل کار و سایر مکان های عمومی. در اوایل سال جاری، یک نظرسنجی توسط موسسه مدیریت خبره نشان داد که در برخی موارد، کارگران سیاه‌پوست بر این باور بودند که برای فرصت‌های شغلی به دلیل مدل مویشان نادیده گرفته شده‌اند.

اما با وجود این، این راهنمایی اولین قدم برای اطمینان از اجرای قوانین برابری در رابطه با تبعیض بر اساس بافت مو است.

کیت ویلیامز از انتشار آن خوشحال است، زیرا به جلوگیری از تجربه بسیاری از کودکان دیگر با موهایی با بافت آفریقایی کمک می کند که دخترش با آن روبرو شده است. او می‌گوید: «من احساس آرامش می‌کنم، و احساس می‌کنم برای من میراثی برای درد او و همچنین سایر کودکانی که تجربیات مشابهی با او در مدرسه داشته‌اند، وجود دارد. من امیدوار هستم که دیگر این اتفاق برای کودکان دیگر تکرار نشود.»