آرچی روچ و روبی هانتر با مجسمه در فیتزروی تجلیل می شوند بومیان استرالیا

آرچی روچ و روبی هانتر خواننده و ترانه سرای فقید که در زندگی و موسیقی شریک هستند، قرار است سال آینده با مجسمه ای در فیتزروی تجلیل شود.

این مجسمه که هنوز سفارش و طراحی نشده است، توسط اعضای خانواده روچ و هانتر، شورای بومی میراث فرهنگی Wurundjeri Woi-wurrung و شورای شهر یارا نظارت خواهد شد.

دولت ویکتوریا 287000 دلار برای این مجسمه که در سال 2023 رونمایی خواهد شد کمک خواهد کرد.

روچ، یک مرد Gunditjmara و Bundjalung، اوایل سال جاری در سن 66 سالگی درگذشت، که سال ها با بیماری مزمن انسدادی ریه زندگی می کرد. هانتر، از کشورهای نگارینجری، کوکاتا و پیتجانتاجارا، در سال 2010 در سن 54 سالگی درگذشت.

روچ و هانتر هر دو از اعضای نسل دزدیده شده بودند. آنها اولین بار در نوجوانی در آدلاید ملاقات کردند، زمانی که هر دو در جستجوی اطلاعات در مورد خانواده خود بودند، و تمام زندگی خود را با هم ماندند.

روچ با آهنگ سال 1990 او به نام «کودکان را برد» به یکی از محبوب‌ترین و مورد احترام‌ترین موسیقیدانان استرالیا تبدیل شد که به یک قصیده سرود برای نسل‌های دزدیده شده تبدیل شد. هانتر اولین هنرمند زن اولین ملل بود که آلبوم انفرادی به نام Thoughts Within در سال 1994 منتشر کرد.

هر دو سابقه طولانی با فیتزروی داشتند. اولین آلبوم روچ، Charcoal Lane، به خاطر خانه فیتزروی سرویس بهداشت بومیان ویکتوریا نامگذاری شد، که اولین بار در خیابان گرترود در سال 1973 تأسیس شد. که در خیابان‌های مجاور زندگی می‌کردند، بسیاری از آنها به داخل شهر ملبورن رفته بودند تا پس از سال‌ها گذراندن در ذخیره‌گاه‌ها و مأموریت‌ها، خانواده‌های خود را ردیابی کنند.

هانتر از آدلاید برای اتحاد مجدد با روچ سفر کرد و این زوج سال ها در خیابان های ملبورن زندگی کردند. Down City Streets، آهنگی در اولین آلبوم روچ، توسط هانتر در مورد آن زمان نوشته شد.

در سال 2020، روچ به عنوان ویکتوریایی سال انتخاب شد. در آگوست امسال، دسته تشییع جنازه روچ از کالینگوود و فیتزروی در راه رفتن به کشور Gunditjmara برای یک مراسم خصوصی گذشت.

من لحظات خوبی را با برادر عزیزم آرچی در فیتزروی و کالینگوود و روبی درست در کنار او به یاد دارم. میرتل ایوانز، خواهر روچ، گفت: ما لحظات خوبی را در اینجا با هم به عنوان یک خانواده به اشتراک گذاشتیم. بازگشت به اینجا مرا به یاد آن دوران می اندازد. الان دلم برای اون زمان ها تنگ شده باشد که روح آرچی و روبی عزیز همیشه اینجا باشد.

عمو کالین هانتر، بزرگتر ووروندجری، گفت که امیدوار است این مجسمه “این دو افسانه بومی را به جایگاه واقعی آنها در تاریخ موسیقی استرالیا، درست در بالا، ارتقا دهد.”

«علاقه عمو آرچی و عمه روبی به مردمشان الهام بخش این ترانه سرایان با استعداد بود. آنها اشعاری را تولید کردند که نه تنها قلب میلیون ها نفر را تحت تأثیر قرار داد، بلکه یک ملت را در مورد نسل های دزدیده شده آموزش داد.

استیو دیموپولوس، وزیر صنایع خلاق ویکتوریا، گفت: «آهنگ‌های آن‌ها ماندگار خواهند بود، و کار اجتماعی و مهربانی‌شان زندگی‌ها را تغییر داد – از طریق این مجسمه، ما تضمین می‌کنیم که میراث برای نسل‌ها باقی بماند».