نمای گاردین در بازی Sunak v Starmer: زمان واقعی شدن | سرمقاله

افاورجت تایسون فیوری و دیونتای وایلدر – وست مینستر برای مبارزه حماسی خود آماده می شود: “مرد عجیب و غریب” در مقابل “پدر مرکزگرا”. دست‌کم، مشاوران سر کیر استارمر می‌خواهند آن را اینگونه توصیف کنند: نخست‌وزیر جدید فوق‌ثروتمند و به‌طور طبیعی جوان در مقابل رهبر قابل اعتمادشان که بالغ شده است.

اگر سؤالات روز چهارشنبه نخست وزیر راهنما باشد، وزرای کار باید حملات خود را عمیق تر و گسترده تر کنند. این به این معنا نیست که آنها فاقد موادی هستند که رهبر اپوزیسیون به شیوه ای قابل اعتماد برای بزرگسالان ارائه می کند. از همسر غیردامنی ریشی سوناک گرفته تا انتصاب مجدد سوئلا براورمن تا همان سمتی که هفته گذشته با شرمندگی از کار کناره گیری کرد، همه وجود داشتند و درست بودند. در اینجا می توان نطفه بحث سیاسی زمستان را – و دو مشکل بزرگ آن را دید.

آقای سوناک نه تنها نگهبانش را داشت، بلکه خانه‌های خودش را هم آورده بود. از نظر نخست وزیر جدید، رقیب او یک ساکن شمال لندن است که جرمی کوربین را می پرستد. این حقیقت که اکثریت قاطع رای دهندگان از فشار بدی بر استانداردهای زندگی خود رنج می برند، از این دینگ-دونگ خسته بین سر فورنزیک و یک دانش آموز بوریس جانسون غافلگیر شده بود.

در همین حال، میخانه ها و کلیساها خود را به عنوان کانون های گرم معرفی می کنند تا مردمی که توانایی تامین هزینه های گرمایش خانه های خود را ندارند زمستان امسال یخ نزنند. بیمارستان‌های لستر بانک‌های غذایی را برای کارگران خود راه‌اندازی کرده‌اند. نه تنها حلقه پانتومیم پارلمانی در این زمستان وحشیانه پوک است، بلکه پویایی صلاحیت کارگری پس از سال 2020 در برابر جنگ فرهنگی محافظه کار به پایان رسیده است. برای تکرار یک قانون قدیمی سیاست: این بحران اقتصادی است، احمقانه. و نه آقای سوناک و نه سر کیر آماده نیستند.

انصافاً به نخست وزیر جدید، او یک چیز را درست گفته است. او با به تعویق انداختن بودجه بعدی به اواسط نوامبر، به دولت خود فضای تنفس و تفکر داده است تا برنامه های مالی جدی تری انجام دهد. خبر بد این است که او یک دور فاجعه بار دیگر ریاضت اقتصادی را برنامه ریزی می کند. مهم ترین چالش روز چهارشنبه از سوی رهبر SNP در وست مینستر، ایان بلکفورد، مطرح شد، که خواستار تضمینی شد که مزایا مطابق با تورم افزایش می یابد – تضمینی که نخست وزیر از دادن آن خودداری کرد. این امر برخی از بریتانیایی‌های کم‌درآمد را به تهیدستی می‌کشاند، همانطور که صدراعظم محافظه‌کاران به رسمیت شناخته شد که چند ماه پیش قسم خورده بود که مزایای آن با تورم مرتبط است. آن صدراعظم کسی جز آقای سوناک نبود.

البته گزینه مورد علاقه برای نخست وزیری بعدی، سر کیر است و طبیعی است که بیشتر و بیشتر از او پرسیده می شود که چه کاری متفاوت انجام می دهد. تا اینجا، پاسخ صادقانه این است: ما نمی دانیم. کارگر دارای یک بسته سرمایه گذاری سبز 28 میلیارد پوندی در سال و تعهدی برای از بین بردن شکاف مالیاتی غیر خانگی است. اما باید بیشتر روی مالیات بر ثروت انجام دهد و باید استدلال کند که کاهش هزینه ها در بحبوحه رکود دیوانگی است. به مراتب بهتر است از مزایا و دستمزد کارمندان دولتی محافظت کنیم و برای رشد اقتصاد برنامه ریزی کنیم. با توجه به افزایش قیمت‌های فست فود، باید وعده‌های غذایی را برای دانش‌آموزان مدرسه – در دوره و خارج از ترم – تضمین کند.

اغلب گفته می شود که مخالفان در انتخابات پیروز نمی شوند. دولت ها آنها را از دست می دهند. از بوریس جانسون تا لیز تراس، از طریق احزاب و رسوایی های لابی و بودجه های احمقانه، این دولت تمام تلاش خود را برای شکست در انتخابات بعدی انجام داده است. اکنون این وظیفه حزب کارگر است که ثابت کند چرا باید برنده شود.