در NBA، 20 ثانیه می تواند 20 دقیقه در زمان واقعی طول بکشد. که باید تغییر کند | NBA

تیدر اینجا 21.7 ثانیه از ساعت باقی مانده است. مرکز تیم A یک ریباند می گیرد و تیمش با دو امتیاز بالا می رود، و فوراً توسط تیم B خطا می شود. نوزده پرتاب آزاد، هشت خطا، و حدود 20 دقیقه در زمان واقعی بعد، زنگ پایانی به صدا در می آید.

مرکز؟ آندره دراموند. تیم های A و B؟ بروکلین نتز و میلواکی باکس ماه گذشته. هیجان هواداران پس از یک بازی فوق العاده بسکتبال؟ متلاشی شد.

پایان بازی کلیپرز و لیکرز در روز قبل خیلی بهتر نبود، در حالی که 25 ثانیه پایانی بازی در دنیای واقعی نزدیک به 20 دقیقه طول می کشد.

مانند یک ارکستر بیزارو که به طرز چشمگیری قبل از شکست در کرسندو ساخته می شود، جریان بازی های NBA در وضعیت وخیمی قرار دارد. به نظر می رسد لیگ اکنون مملو از اقدامات بی امان، سریع و تمام عیار است که به طور معمول با توقف های سختی که به عنوان پادزهر ناخوشایندی برای هیجان عمل می کند، قطع می شود. خطاهای عمدی، بررسی های طولانی، تایم اوت های بیش از حد، و پرتاب های آزاد قدرت محصول NBA را در زمانی که انفجار گزینه های سرگرمی در سراسر اینترنت، طرفداران وفادار را به کالایی گرانبها تبدیل می کند، کاهش می دهند.

با این حال، وقفه های مداوم با کاهش زمان قابل حل است. شاید مهم ترین مشکل خطاهای عمدی باشد. توضیح مختصری برای طرفداران غیر بسکتبال: تیمی که در اواخر بازی عقب می نشیند، اغلب مرتکب خطا می شود تا اینکه به حریف خود اجازه دهد ساعت را پایین بیاورد. امید این است که تیم یک پرتاب آزاد بعدی را از دست بدهد و به تیم عقبی فرصتی برای تصاحب مالکیت و گلزنی بدهد. این تاکتیکی است که به ندرت جواب می دهد، اما تقریباً همیشه بازی ها را گسترش می دهد و سرعت بازی را کاهش می دهد. هیئت حاکمه جهانی بسکتبال، فیبا، چند سال پیش تلاش کرد تا این موضوع را حل کند و تفسیر “خطا غیرورزشی” را اصلاح کرد. قوانین رسمی سازمان اکنون بین بازی های بسکتبال و غیر بسکتبال تمایز قائل می شود، به عنوان مثال: گرفتن بازیکن و تلاش واقعی برای سرقت توپ. اگر داور قضاوت کند که این تلاش چیزی بیش از یک خطای عمدی نبوده است، تیمی که خطا شده دو پرتاب آزاد دریافت می کند. و مالکیت توپ پس از آن این امر باعث از بین رفتن تلاش تیمی می شود که در ثانیه های پایانی از حریف خود عقب می نشیند تا بازی را تمدید کند.

به نظر می‌رسد که بسیاری از طرفداران NBA نسبت به تصویب قانون فیبا در لیگ باز هستند. در طول المپیک سال گذشته، بسیاری از هواداران از سرعت انجام بازی‌ها در توکیو 2020 در مقایسه با NBA ابراز خوشحالی کردند.

اگرچه فقط خطاها مشکل ساز نیستند. در NBA، هر تیم مجاز به هفت تایم اوت در هر بازی است. این 14 توقف در یک بازی است که در آن خطاها و بازی های خارج از محدوده از قبل وارد عمل شده است.

با اجازه دادن به تیم ها برای توقف مداوم و تنظیم مجدد، از دیدن بازیکنان مبتکری که در زمان واقعی مشکلات را برای خود حل می کنند، محروم می شویم. به عنوان مثال، ضربه سه امتیازی معروف استف کری را در نظر بگیرید تا اوکلاهاما سیتی تاندر را در ثانیه آخر وقت اضافه در سال 2016 شکست دهد. واریرز یک تایم اوت برای استفاده داشت اما در عوض به کری اجازه داده شد به مهارت و غرایز خود اعتماد کند. او با این جریان پیش رفت و منجر به یکی از بهترین لحظات تاریخ فصل عادی NBA شد.

برخی از نویسندگان خواستار آن شده اند حذف تایم اوت ها به طور کلی. این خیلی زیاد است: برای مسابقه شطرنج مربیان که رفت و آمد می‌کنند، باید چیزی گفت. اما ما به راحتی می‌توانیم تعداد تایم‌اوت‌ها را کاهش دهیم و مسئولیت را به عهده خود بازیکنان بگذاریم – بالاخره آنها کسانی هستند که طرفداران برای تماشای آن پول پرداخت می‌کنند نه یک مرد با کت و شلوار در کنار زمین. این تأثیر مربیگری را از بین نمی برد، در واقع اهمیت بیشتری به زمان گرفتن تایم اوت می دهد.

NBA آدام سیلور به پیشرفت بازی در زمین افتخار می کند. ساعت 14 ثانیه‌ای و تطبیق این فصل با گرایش‌های معیوب‌کننده به خوبی مورد استقبال قرار گرفته است. حتی بازی ستاره‌ها نیز شاهد تغییر قوانینی بوده است که مسابقه را بسیار جذاب‌تر کرده است: اکنون اولین تیمی که به یک امتیاز از پیش تعیین‌شده می‌رسد برنده می‌شود. در حالی که این یک حرکت بسیار افراطی برای NBA مناسب است – برای شروع بازی‌های بی‌صدا خیلی هیجان‌انگیزتر از آن هستند که از دست بدهند، لیگ مکان بهتری خواهد بود اگر از بت‌سازی مدیریت ساعت دور شود.

همانطور که NBA هفتاد و پنجمین سالگرد خود را در این فصل جشن می گیرد، باید به آنچه که به آن کمک کرده است امتحان زمان را پشت سر بگذارد: انعطاف پذیری آن. NBA امروز با NBA 25 سال پیش بسیار متفاوت است و در آینده حتی متفاوت تر به نظر می رسد. بنابراین تعدیل در نحوه پایان بازی ها رویاهای ساده ای نیستند. این لیگی است که دائماً خود را بازسازی کرده است و باید در زمان بلوغ به این کار ادامه دهد.

آیا NBA برای رفع مشکلات خود به یک انقلاب عظیم نیاز دارد؟ تقریباً مطمئناً نه. در حالی که برخی از این پیشنهادات بلندپروازانه و احتمالاً تفرقه‌انگیز هستند، تنظیم قوانین در مورد خطاهای عمدی می‌تواند تأثیر گلوله برفی بر روی مسائل متعدد درون بازی داشته باشد. NBA خود را به عنوان یک لیگ مترقی در داخل و خارج از زمین قرار داده است، و چند تغییر کوچک می تواند جریان بازی ها را با رسیدن به اوج خود به طور گسترده ای بهبود بخشد.

با انجام این کار، فقط باید برنامه فصل عادی را 20 بازی کاهش دهیم و سقوط را برای مدینه فاضله بسکتبال اضافه کنیم…