خوابیدن با نور روشن با خطر بیشتر بیماری قلبی و دیابت مرتبط است | خواب

تحقیقات نشان می دهد که خوابیدن با روشنایی ممکن است هیولاهای زیر تخت را بترساند، اما می تواند با افزایش خطر بیماری قلبی و دیابت مرتبط باشد.

نور سیگنال مهمی است که به وسیله آن ساعت داخلی بدن، که مجموعه ای از فرآیندهای بیولوژیکی از دما تا ترشح هورمون را کنترل می کند، با چرخه بیرونی روز و شب هماهنگ می شود.

با این حال، تعدادی از مطالعات نشان داده اند که روشن نگه داشتن چراغ ها در شب می تواند مشکل ساز باشد. در میان آنها، تحقیقات نشان داده است که با چاقی در زنان و دیابت نوع 2 در میان افراد مسن مرتبط است، در حالی که مطالعه اخیر محققان هلندی نشان می دهد که نور روشن در روز و نور کم در شب می تواند به افراد مبتلا به پیش دیابت کمک کند تا قند خون خود را کنترل کنند. سطوح

اکنون محققان آمریکایی می گویند که دریافته اند افرادی که در شب در معرض نور مصنوعی قرار می گیرند در مقایسه با افرادی که در تاریکی خوابیده اند، گلوکز و تنظیم قلبی عروقی بدتری نشان می دهند، چیزی که به گفته آنها به هوشیاری بیشتر بدن مربوط می شود.

ما آن نور را پیدا کردیم – حتی [a] دکتر فیلیس زی، یکی از نویسندگان این مطالعه از دانشکده پزشکی فاینبرگ دانشگاه نورث وسترن، گفت: مقدار کم – فعال شدن سیستم عصبی خودمختار را افزایش می دهد، که طبق فرض ما افزایش ضربان قلب و کاهش حساسیت به انسولین است.

زی و همکارانش در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم گزارش کردند که چگونه تحمل گلوکز و ضربان قلب 20 نفر را طی دو شب مطالعه کردند، 10 نفر از آنها هر دو شب را در نور کم خوابیدند، در حالی که 10 نفر دیگر یک شب را در نور کم خوابیدند. اتاقی با نور کم و شب بعد در اتاقی با نور بالای 100 لوکس که تقریباً معادل یک روز ابری است.

نتایج حاکی از آن است که در حالی که سطوح ملاتونین – هورمونی که در بدن تولید می‌شود – در هر دو گروه مشابه بود، گروهی که یک شب را با چراغ‌ها روشن گذراندند، مقاومت به انسولین در صبح، ضربان قلب بالاتر و قلب کمتری داشتند. تغییر نرخ

زی گفت: «از آنجایی که ما فقط یک شب و در یک گروه سالم مطالعه کردیم، نمی‌توانیم بگوییم که آیا این موارد از نظر بالینی مهم هستند یا خیر. با این حال، تغییر در انسولین یک تغییر فیزیولوژیکی قابل توجه است که ممکن است به خطر ابتلا به بیماری تبدیل شود.

پروفسور جاناتان سدرنایس از دانشگاه اوپسالا در سوئد، که در این تحقیق شرکت نداشت، گفت: تعجب آور نیست که نور در خواب می تواند چنین اثراتی داشته باشد، اگرچه او هشدار داد که مطالعه جدید کوچک است و در سایر گروه ها و شرایط دیگر تأیید می شود.

او گفت: «نور قوی‌ترین سیگنال برای ضربان‌ساز شبانه‌روزی ما است که ریتم‌ها را در فیزیولوژی و رفتار، از جمله در متابولیسم، کنترل می‌کند.

Cedernaes گفت: مردم باید سعی کنند محیطی برای خواب تا حد امکان تاریک داشته باشند – به ویژه برای کسانی که کار شیفتی انجام می دهند.

پروفسور راسل فاستر، مدیر انستیتوی علوم اعصاب و اعصاب سر ژول تورن در دانشگاه آکسفورد نیز گفت که این یافته ها توصیه هایی را تقویت می کند که تاریکی در هنگام خواب مهم است.

این یک مطالعه بسیار جالب است، و اگرچه اعداد نسبتاً کوچک هستند و مکانیسم‌های آن به طور کامل شناخته نشده است، یافته‌ها با مشاهدات قبلی مطابقت دارد که نور در شب می‌تواند هوشیاری فیزیولوژیکی را افزایش دهد، خواب عمیق را کاهش دهد و ترشح هورمون‌های استرس را از طریق سیستم عصبی سمپاتیک اینها با هم برای افزایش مقاومت به انسولین عمل می کنند.

فاستر اضافه کرد که این مطالعه راه را برای آزمایشات در مقیاس بزرگتر در چندین شب نشان می دهد، همچنین جالب است که ببینیم آیا نتایج در افراد مسن تر وجود دارد یا خیر.

او گفت: “جالب است که ببینیم آیا این یک اثر حاد یک شب قرار گرفتن در معرض نور است یا اینکه اثرات متابولیک در طول زمان انباشته می شود یا کاهش می یابد.” “شاید برخی از افراد حتی ممکن است در طول زمان خود را با قرار گرفتن در معرض نور شبانه سازگار کنند.”