به گزارش دپارتمان اخبار اقتصادی پایگاه خبری آبان نیوز ،
Elle Young*، 29 ساله، که در زمینه بودجه هنری کار می کند، در یک اجاره فرعی غیرقانونی در لندن زندگی می کند تا اجاره اش را مقرون به صرفه تر کند. او یکی از پنج نفری است که در یک ملک سه خوابه زندگی می کنند. در همه اتاق ها کپک و رطوبت وجود دارد و شیشه های پنجره پوسیده شده اند. در آشپزخانه، پوسیدگی باعث ریزش شیشه شده است، یعنی هوای سرد به داخل نفوذ می کند.
نامی از یانگ در قرارداد ذکر نشده است، بنابراین او قادر به تماس با صاحبخانه نیست. وقتی هم خانه او در قرارداد اجاره با صاحبخانه تماس گرفت، به آنها گفته شد که او “هیچ بودجه ای برای انجام تعمیرات در سال جاری ندارد”. یانگ می ترسد که اگر مدام درخواست تعمیر کنند، اخطاریه بخش 21 برایشان صادر می شود که به مالکان خصوصی اجازه می دهد مستاجران را در انگلیس و ولز بدون نیاز به اثبات تقصیرشان بیرون کنند. او می ترسد که اگر مجبور به نقل مکان شود، به دلیل افزایش هزینه های اجاره، جایی برای زندگی نخواهد داشت.
من اتاقهایی را دیدهام که در خانههایم بین ۸۵۰ تا ۱۲۰۰ پوند قیمت دارند. من نمی توانم آن را بپردازم،» او می گوید. ما اجازه حضور در اینجا را نداریم و من نیز هیچ حفاظتی ندارم اما چاره ای ندارم.
در سال 2018، او پس از اینکه دائماً از صاحبخانهاش در اجارهای قبلی خواسته بود یک پنجره شکسته را تعمیر کند، بی خانمان شد. “این واقعاً مهم نیست که به دلیل بند 21 قرارداد دارید یا نه، صاحبخانه شما فقط می تواند شما را بیرون کند.”
اگر او خانه خود را از دست بدهد، با افزایش تقاضای اجاره روبرو خواهد شد و احتمالاً چاره ای جز زندگی در ملک ناامن دیگری نخواهد داشت، مگر اینکه بتواند ماهانه 400 پوند دیگر تهیه کند. او میگوید در شرایط بحران هزینه زندگی، با افزایش قیمت مواد غذایی و قبوض انرژی، این امر غیرممکن به نظر میرسد.
مانند یانگ، هزاران مستأجر در فضای عدم اطمینان زندگی می کنند و خود را در موقعیت های مسکن نامطمئن می بینند زیرا هیچ جایگزینی ندارند. اجاره دهندگان خصوصی بیش از 30 درصد از درآمد خود را صرف اجاره می کنند. بر اساس تجزیه و تحلیل وزارت سطحسازی، مسکن و جوامع، بیش از 1.6 میلیون نفر در خانههایی با کیفیت پایین زندگی میکنند که گرفتار سرما، رطوبت و کپک هستند – و بدون حمام یا آشپزخانه کارآمد. در بازار بیش از حد گرم، اجارهکنندگان چارهای جز برداشتن آنچه میتوانند دارند، ندارند.
آنی کولوم، مسئول سیاست اتحادیه اجتماعی آکورن، که با مسکن سروکار دارد، میگوید که اجارهکنندگان خصوصی به دلیل فقدان مقررات برای حمایت از حقوق مستاجران مجبور به خانههای ناامن میشوند در حالی که قیمتها «خیلی دور از دسترس» افزایش مییابد. “صاحب خانه ها و نمایندگان اجازه می دهند قیمت ها را افزایش دهند زیرا می دانند که گزینه های مردم در حال اتمام است. مسکن به قدری نیاز اساسی است که مردم هزینه آن را پرداخت می کنند، حتی اگر به معنای زیان در سایر زمینه های زندگی آنها باشد.»
طبق دادههای دفتر آمار ملی (ONS)، قیمتهای اجاره خصوصی در بریتانیا در 12 ماه منتهی به سپتامبر 2022 به میزان 3.6 درصد افزایش یافت، که بیشترین افزایش قیمتها از اولین بار در سال 2016 بوده است.
در سال 2019، حزب محافظه کار متعهد به لایحه اصلاح اجارهنشینان شد که طبق بند 21 قانون مسکن 1988، اخراجها را لغو میکرد، که به این معنی بود که صاحبخانهها فقط باید دو ماه به مستاجرین اخطار بدهند تا خانهشان را ترک کنند. محرومیت از حق داشتن مسکن قابل سکونت و ایمن عوارض زیادی را به همراه دارد و بسیاری از مستاجران می گویند که برای مقابله با این مشکل دست و پنجه نرم می کنند زیرا می ترسند خانه خود را در میان افزایش هزینه های زندگی از دست بدهند.
ماه گذشته، دولت اسکاتلند برای کمک به مردم در گذر از بحران، توقف اجاره و ممنوعیت اخراج تا آوریل 2023 را اعلام کرد. کالوم از دولت وست مینستر خواست تا اقدامات مشابهی را در سایر نقاط بریتانیا انجام دهد: «دولت نشان داده است که میتواند در طول همهگیری اقدامات اضطراری انجام دهد. بحران هزینه های زندگی نیز یک تهدید بزرگ برای رفاه مردم است، بنابراین آنها باید اقدامات اضطراری را از هم اکنون برای مسدود کردن اجاره بهای مردم انجام دهند.
جورجینا کلمنس، 48 ساله، به بخش 21 خدمات داده شد و دو ماه مهلت داده شد تا از آپارتمانی در لندن که به مدت 5 سال با دخترش زندگی می کرد، نقل مکان کند، زیرا صاحبخانه ملک را می فروخت. او ماهها به دنبال یک آپارتمان جدید بود و از آنجایی که قیمتهای اجاره افزایش یافته است، اکنون ماهیانه 250 پوند بیشتر میپردازد – دو سوم دستمزد او که به خانه میرود.
«افزایش هزینه غذا همراه با افزایش اجاره بهای من واقعاً بر من فشار وارد می کند. احساس می کنم پول فقط از انگشتانم می ریزد.» او می گوید. من در محل کار مشکل دارم. من برای تمرکز در مکالمه با مردم تلاش می کنم زیرا این موضوع وجود دارد و مدام در پشت ذهنم زمزمه می کند. من فقط نمی دانم چگونه می توانم ادامه دهم. انگار هر دقیقه از روز دارم به پول فکر می کنم. بی امان است.»
فلیسیا اودامتن، از اندیشکده بنیاد رزولوشن، که یکی از نویسندگان گزارش چشم انداز مسکن سه ماهه سوم سال 2022 بود، می گوید که لایحه اصلاحات اجاره نشینان به رفع بسیاری از اجاره نشینی های ناامن که مردم مجبور به موافقت با آنها هستند کمک خواهد کرد. اگر بند 21 لغو شود، به مردم کمک می کند که احساس ثبات کنند، زیرا خانواده هایی در بخش اجاره ای خصوصی زندگی می کنند و اگر بخواهید با خانواده خود در فاصله دو تا سه ماهه نقل مکان کنید، واقعاً دشوار است. اجاره شما در حال پایان است.»
اما برای یانگ، تا زمانی که کنترلهای اجاره برای کمک به هزینهها وجود نداشته باشد، او همچنان مجبور به اجارههای ناامن خواهد شد. او میگوید: «هرگز فکر نمیکردم 30 را فشار بدهم و همچنان در یک خانه باشم… نمیدانم که چگونه میتوانم به دلیل نحوه تنظیم وامهای مسکن اکنون صاحب خانه شوم».
«وقتی بی خانمان بودم مجبور بودم در موقعیتهای نه چندان عالی بخوابم، مثل روی زمین مردم. من در ترس زندگی می کنم که دوباره آن را پشت سر بگذارم. من با خانواده ام در تماس نیستم بنابراین نتوانستم به خانه بروم. این خانه من است.”
این مقاله در 19 اکتبر 2022 اصلاح شد تا جزئیاتی از توقف اجاره و ممنوعیت اخراج توسط دولت اسکاتلند اضافه شود.
* نام همه مستاجران برای محافظت از آنها تغییر کرده است هویت
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.