به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ،
وقتی کارول آدامز یکشنبه شب در خانهاش در شپارتون نورث به رختخواب رفت، مطمئن نبود که با سیلابهایی که به کیسههای شن در راهروی خانهاش نفوذ کرده بود، بیدار شود یا خیر.
او گفت: «تا ساعت 4 صبح نخوابیدم. “من نتوانستم جایی بروم، کجا می خواهم بروم؟ من یک سگ و چهار گربه و برادر شوهرم از پشت دارم.»
اوج رودخانه Goulburn درست کمتر از 12.2 متر پیش بینی شده بود و صبح روز دوشنبه به 12.06 متر رسید. این به این معنی بود که آب به گل رز آدامز می کوبید، اما نه به قدم های جلویش.
آدامز 20 سال است که در شپارتون زندگی می کند و می گوید که هرگز آب های سیلابی را به این شکل ندیده است. او گفت: “این دیوانه است، و بسیاری از آن از طریق فاضلاب وارد می شوند.”
«خوشبختانه یک گروه جوان از بچهها با ماشینها و تریلرهایشان در حال دویدن هستند [sandbags] برای شما… و در حال حاضر افرادی هستند که وضعیت بدتری دارند.”
بسیاری از مردم مجبور شدند یک شبه از راه آسیب نجات یابند، و سرویس اضطراری دولتی (SES) حدود 100 نجات را در ناحیه دره شپارتون-گولبرن تأیید کرد.
هزاران خانه آبگرفته یا قطع شده اند، اما اوج سیل کمتر از حد پیش بینی شده هزاران خانه دیگر را نجات داده است.
تیم ویبوش، رئیس SES ویکتوریا، صبح روز دوشنبه گفت: «این 15 سانتیمتر تفاوت قابلتوجهی در تعداد داراییهای جدا شده یا تحت تأثیر قرار میدهد.
ما معتقدیم حدود 4000 ملک در حال حاضر یا منزوی شده اند یا سطوحی از آبگرفتگی دارند. مجدداً، ارزیابی تأثیر در هفته آینده انجام خواهد شد و دلیل آن این است که رودخانه گولبرن همچنان برای چهار تا پنج روز دیگر در سطح سیلابی اصلی خواهد بود.
در پایینتر از خیابان آدامز، جنیفر کانن در ایوان جلویش با یک فنجان چای بود و از آفتاب و منظره جدیدش در کنار آب لذت میبرد.
کانن تقریباً پنج دهه در همان قطعه زمین زندگی کرده است و سیل سال 1974 را به یاد می آورد – بدترین سیل در تاریخ اخیر دره گولبرن.
او در آن زمان 20 سال داشت و گفت که کاری جز «نشستن و تماشای بالا آمدن آب» وجود ندارد. او گفت: «آن موقع مثل خیلی چیزها نمی ترسیدی». “تمام چیزی که می توانستید در رادیو و تلویزیون بدانید.”
در سال 1974 سیلاب به خانه آنها نفوذ کرد و حیاط را ویران کرد. چندین دهه بعد، آن را در زمین های مرتفع بازسازی کردند، مانند بسیاری از خانه ها در خیابان. او گفت: «الان بهتر است، آب نیست، چیزی نیست.
ذهن شین سالی، شهردار بزرگ شپارتون، در حال حاضر به سمت بهبودی می رود. او از روز جمعه به سختی از مرکز امداد اورژانس در نمایشگاه های شهر خارج شده است.
او صبح دوشنبه گفت: «شما متوجه نمی شوید که چه روزی است. با این حال، جامعه شگفت انگیز بوده است. از آنجایی که ما یک فراخوان گذاشتیم، آنها شروع به پر کردن کیسه های شن کردند. این یک پاسخ قاطع بوده است.»
صدها داوطلب و گروه های اجتماعی در چهار روز گذشته در این مرکز ریخته اند و تا ساعت 4 صبح با بیل زدن شن و ماسه و توزیع مواد غذایی و لوازم ضروری بین صدها نفر تخلیه شده اند.
نزدیک به 200000 کیسه شن توسط داوطلبان در کنار نیروی دفاعی استرالیا و یک تیم واکنش سریع قبل از اوج سیل بزرگ مورد انتظار در روز دوشنبه پر شد.
سالی گفت که از این که بدترین سناریو یک شبه به دست نیامده است، احساس آرامش می کند. اما با توجه به اینکه هزاران خانه در شپارتون بزرگ تحت تاثیر آبهای سیل قرار گرفتهاند و جادههای اصلی داخل و خارج شهر هنوز قطع شدهاند، کار هنوز به پایان نرسیده بود.
سالی گفت: «شب گذشته زمان بسیار عصبی بود و به سمت اوایل صبح امروز با افزایش مورد انتظار حرکت میکردیم.
“اما ما خوش شانس بودیم که با مقدار کمی از اخبار مثبت از خواب بیدار شدیم… امیدواریم که در طی یکی دو روز آینده، زمانی که بیش از هر زمان دیگری به حمایت جامعه نیاز خواهیم داشت، این خبر کاهش یابد.”
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.