در اینجا برنامه من برای رشد است، لیز تراس: دوباره به اتحادیه اروپا بپیوندید و به شهروندانش اجازه دهید اینجا کار کنند | ویلیام کیگان

افابتدا دوتایی پویا، لیز تراس و کواسی کوارتنگ، قرار بود “به زمین بزنند”. سپس ادعا کردند که زمینی را که قرار بود بزنند آماده نکرده بودند. آنچه ازدواج مقصر جهل و غرور آنها در واقع به دست آورد، چیزی بود که نه تنها توسط آنها، بلکه در سراسر جهان با حیرت استقبال شد: آنها ضربه زدند. پوند در حال اجرا

زمان زیادی طول کشید تا حزب محافظه کار از چهارشنبه سیاه 16 سپتامبر 1992 بهبود یابد، زمانی که پوند به طرز تحقیرآمیزی از مکانیسم نرخ ارز اروپا – ERM – که عضویت در آن به نقطه اتکای سیاست اقتصادی آنها تبدیل شده بود، خارج شد.

خوب، زمان زیادی طول می کشد تا آنچه از حزب محافظه کار قدیمی باقی مانده است تا از این بحران مالی خود تحمیلی بهبود یابد. بازارهای مالی با پای خود به سیاست‌های اقتصادی کارگر در دهه 1970 رأی دادند – دولت کالاگان را مجبور کرد در سال 1976 از صندوق بین‌المللی پول وام بگیرد. و اکنون با پای خود به سیاست های تراس و کوارتنگ رأی داده اند. دوران کارگری طول کشید تا پس از آن بهبود یابند.

تلاش دو نفره و امثال آنها برای نادیده گرفتن چرخش در طرح خود برای کاهش بالاترین نرخ مالیات به عنوان یک “حواس پرتی” خوب نبود. کاهش آن از 45% به 40% محور “برنامه رشد” آنها بود.

درست به تراکت 2012 برمی گردد، بریتانیا آزاد شده، که نویسندگان مشترک آن بودند. در یک لغزش شگفت انگیز فرویدی، کوارتنگ با شروع گفتن این که سیاست 10 ساله است، بازی را کنار گذاشت – سپس خود را اصلاح کرد و گفت 10 روزه است.

شکاف بین حمایت تراس در میان اعضای حزب محافظه کار که به او رای دادند و نمایندگان محافظه کار بیش از حد آشکار شده است. اما وقتی مردم به من می گویند “آیا از مخالفتت با جانسون پشیمان نیستی؟” من می دانم که آنها باید زبان به زبان صحبت کنند. هر چند تراس وحشتناک است، تعلیق پارلمان توسط جانسون و بی اعتنایی بی شرمانه به قوانین ملی و بین المللی به شهرت این کشور آسیب زیادی وارد کرد. او باید می رفت.

تیپ بازگرداندن بوریس باید سرها – و ارزش های آنها – بررسی شود. به هر حال، اکنون می دانیم که بوریس، آشنای قدیمی من، قبلاً وارد مدار سخنرانی در ایالات متحده شده است، جایی که درباره برگزیت می بالد، در حالی که در این سوی اقیانوس اطلس وسواس او برای انجام برگزیت به عنوان یک فاجعه درجه یک شناخته می شود. نظرسنجی اخیر YouGov نشان می دهد که 87 درصد از پاسخ دهندگان موافق هستند که اقتصاد پس از برگزیت آسیب دیده است، 38 درصد از رای دهندگان ترک و 37 درصد از رای دهندگان محافظه کار برگزیت را مقصر می دانند. همانطور که اندیشکده Nous (آینده جهانی سابق) اشاره می کند، پاسخ دهندگان از سیاستمداران می خواهند که «از این موضوع اجتناب کنند» – Keir Starmer لطفاً توجه داشته باشید!

که ما را به آن “طرح رشد” می رساند. طبق اطلاعات من و اکثر اقتصاددانان که به آنها احترام می گذارم، هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد کاهش نرخ های بالاتر مالیات برای تحریک رشد اقتصادی کاری انجام می دهد. علاوه بر این، مزایا “پایین نمی‌آیند”: آنها در بالا باقی می‌مانند. اقتصاددان آموس ویتزتوم به این موضوع اشاره می کند که باید توجه بیشتری به توزیع تولید ناخالص داخلی شود تا رشد آن.

با این حال، در یک پیشینه سیاسی که تراس تصمیم گرفته است که هیئت منصفه دیگر درباره روابط ما با فرانسه «خارج» نیست، و رئیس جمهور مکرون «یک دوست» است، من پیشنهادی برای تراس یا هر کسی که در صورت تصمیم همکاران پارلمانی جانشین او شود، دارم. حرفه سیاسی او قرار است، همانطور که بود، مورد اعتماد قرار گیرد.

دو راه برای بهبود نرخ رشد این کشور، پیوستن مجدد به بازار واحد و استقبال از شهروندان اتحادیه اروپا است که مایل به کار در اینجا هستند، و خدای من، بسیاری از کارفرمایان بریتانیایی از آنها استقبال خواهند کرد. نقطه مقابل افزایش رشد اقتصادی بریتانیا از عضویت در جامعه اقتصادی اروپا از سال 1973 با حذف احتمالی ما ناشی از برگزیت از برنامه علمی 95 میلیارد یورویی Horizon Europe مشخص می شود. بریتانیا برای استفاده حداکثری از برتری خود در نوآوری علمی، نیاز به هماهنگی با اتحادیه اروپا دارد.

همانطور که همکار روزنامه نگار من، فینتان اوتول در این مقاله اشاره کرد، جالب است که در چه زمینه ای توجه داشته باشیم آیریش تایمز، که در کار عجیبشان بریتانیا رها شده، تراس، کوارتنگ و همکاران عضویت آن زمان ما در اتحادیه اروپا را مشکل نمی دیدند!

کوارتنگ با ایجاد اختلال در بازارهای مالی کاملاً غیرضروری، همه شانس این را دارد که به عنوان مسئول یکی از بدترین تصمیمات سیاست اقتصادی بریتانیا از زمانی که وینستون چرچیل ما را به استاندارد طلا در سال 1925 بازگرداند، در تاریخ ثبت شود. ماهیت این تصمیم این بود که به دلایل غرور ملی، نرخ ارز انگلیس به سمت بالا ارزش گذاری شد تا جایی که صادرات ما به طور جدی غیررقابتی شد.

برگزیتی که جانسون به آن می بالد، دسترسی ما به بازار اصلی ما را کاهش داده و اثرات مخربی بر تجارت ما داشته است. تمایل کوارتنگ برای تشدید تاثیر ریاضت اقتصادی، برگزیت و بحران هزینه های زندگی به منظور کاهش مالیات برای ثروتمندان، بدون هیچ مدرکی که باعث تحریک رشد می شود، مختل شد.