انگلیس به «جوش بازنده‌های شجاع» رضایت داد زیرا شکست ایرلند تردیدها را برانگیخت | تیم اتحادیه راگبی انگلیس

منn روان ورزش ملی انگلیس جایگاه ویژه ای برای بازنده های شجاع دارد. در مواقعی می‌تواند کمی دمدمی‌شده، لمسی لذت بخش باشد. کتک خوردن اما تسلیم نشدن یک تصور عاشقانه است، هرچند که می تواند نشان دهنده نجابت خاصی باشد، وقتی که واقعیت های سرد و سخت به شکستی قطعی اشاره می کنند.

با ترک توئیکنهام متزلزل در اواخر شنبه شب، نمی‌توانی از خود بپرسی که آیا ماهیت قهرمانانه چنین شکستی بیش از حد غرق شده است یا اینکه ستایش‌هایی که در مسیر انگلیس قرار دارند، پس از مقاومت طولانی مدت ایرلند با 14 مرد، قبل از دو تلاش دیرهنگام، روحیه آنها را شکسته است، توجیه می‌شوند. . شاید الیس گنج در هنگام نوشتن در رسانه‌های اجتماعی آن را به بهترین شکل خلاصه کرد: «از طرفداران جو بازنده‌های شجاع قدیمی نیستم، اما فکر می‌کنم شرایط احتمالاً این را تضمین می‌کند.»

بخشی از مشکل این است که قرار بود این یک مسابقه تعیین کننده برای پروژه نیوانگلند ادی جونز باشد. پیروزی آنها را در شکار عنوان شش ملت نگه می داشت، شکست آنها را از رقابت خارج می کرد و غوغاها برای رفتن جونز دوباره ظاهر می شد. این یکی از هوس‌بازی‌های ورزشی است که انگلیس تحت هدایت جونز سنگین‌ترین شکست تاریخ توئیکنهام را متحمل شد و بزرگ‌ترین شکست خود را از ایرلند در خانه متحمل شد، اما با اعتبار قابل توجهی از آن خارج شد.

بسیاری از این اعتبار تضمین شده است، اما انگلیس چیزهای زیادی را که قبلاً نمی دانستیم به ما نشان نداد. آنها شخصیت، انعطاف پذیری و قلب خود را در حد سطل نشان دادند، اما آیا نباید در این سطح پیش نیاز باشند؟ مارو ایتوجه و گنگه سینوس ها را سفت کردند و خون را جمع کردند، اما اولی وارد هر تیم آزمایشی در جهان می شد و دومی به آرامی اما مطمئناً به یکی از ثابت ترین بازیکنان انگلیس در این فصل تبدیل شده است. واضح است که این طرف با هم یکپارچگی دارد اما مدتی است که مشهود است.

همچنین لازم به ذکر است که در حالی که کارت قرمز چارلی ایولز از نظر زودهنگام بی سابقه بود – و جدایی زودهنگام تام کوری و کایل سینکلر به دلیل مصدومیت، بازی ها توسط تیم هایی که قبلاً 14 نفره بودند برنده شده بودند. تنها سال گذشته ایرلند پیتر اوماهونی را پس از تنها 14 دقیقه در کاردیف با کارت قرمز از دست داد، یک امتیاز پاداش باخت را از دست داد و ولز را در مرگ نگه داشت. با این حال انگلیس هرگز به نظر نمی رسید که تلاش کند. آنها در 4 بازی تنها 7 بازی را به دست آورده اند و مارکوس اسمیت در دو مسابقه با تمام امتیازات خود به پایان رسیده است.

جونز پس از آن پیشنهاد کرد که عملکرد تیمش نوید خوبی برای جام جهانی سال آینده خواهد بود، اما این احتمال وجود دارد که انگلیس دوباره شش ملت را در جایگاه پنجم به پایان برساند. تکرار نمایش آنها در پاریس مطمئنا کمک می کند، اما رسیدن به شدت احساسی مانند آن در هفته های متوالی کار ساده ای نیست و همانطور که جونز پس از آن اذعان کرد: “اگر معجون مخفی برای آن داشتیم، همیشه از آن استفاده می کردیم.” وقتی روحیه خوبی داشته باشید، می توانید آن را پیدا کنید. هیچ‌کس محدودیت‌های تلاش انسان را نمی‌داند، بنابراین ما قصد داریم آن را پیدا کنیم.»

شکست در برابر فرانسوی های تعقیب گرند اسلم به این معنی است که انگلیس دوباره مسابقات را تنها با دو پیروزی به پایان می رساند، که یکی از آنها در برابر ایتالیا بود، و دفتر کل شخصیت یا مقاومت آنها را در روز شنبه ثبت نخواهد کرد – کتاب های تاریخ فقط 17 امتیاز را ثبت می کنند. شکست در خانه جونز اصرار داشت: “ما گام های بزرگی به جلو برداشته ایم.” من نمی توانم ببینم که چگونه آنطور که می خواهیم پیشرفت نکرده ایم. بدیهی است که هدف ما کسب عنوان قهرمانی بود.

ما ناامید هستیم که قهرمانی را نبرده ایم، اما گاهی اوقات شرایط به این معنی است که شاید نتایج عملکرد را تقلید نمی کند. اما مطمئناً نتیجه می دهد – نتایج به دست می آید.

همان‌قدر که جونز از پیشرفت صحبت می‌کند، او این را نیمه‌نهایی می‌داند و از این صحبت می‌کند که چگونه ایرلند با موجی از جسمانی روبرو می‌شود که قبلاً ندیده بودند. شاید ایولز در نتیجه کمی بیش از حد عصبانی شده بود. در 18 ماه دیگر، اگر شرایط مشابهی در بازی اتفاق بیفتد، آیا در 15 دقیقه آخر بازنده می‌شویم یا می‌توانیم آن را در 80 دقیقه پیش ببریم؟ ایتوجه تعجب کرد، اما دیدن چیزی جز شکست دیگری در انگلیس با توجه به اینکه آنها در روز شنبه عمیقاً بیهوده حفاری کردند دشوار است.

در نهایت، علامت‌های سوالی در اطراف این طرف باقی می‌ماند، این حس وجود دارد که پتانسیل وجود دارد، اما عدم اطمینان در مورد تحقق آن. تسلط اسکرام یک نکته مثبت آشکار است، اما جونز می‌گوید او می‌خواهد با یک تیم قدیمی انگلیس با یک حمله جدید ازدواج کند، و اگرچه شرایط کاهش‌دهنده وجود داشت، مطمئناً دومی در مقابل ایرلند نمایشی نداشت.

با این حال، شاید این یکی از آن موقعیت‌هایی بود که نیازی به توضیح آن نیست. توئیکنهام نوامبر گذشته زمانی که آفریقای جنوبی در شهر بود اما سقف آن روز شنبه بالا رفت، به اوج خود رسید. تعقیب و گریز Itoje و متعاقباً مسطح کردن جانی سکستون، بلندترین تشویق شب را ایجاد کرد، فقط نشان می دهد که این مسابقه معمولی نبود. قابل توجه به نظر می رسد که فکر کنیم، تنها 12 ماه پیش، این مسابقات در استادیوم های خالی برگزار می شد.

تحقیقات در مورد شش ملت بی جام دیگر برای انگلستان به مدت یک هفته متوقف شده است، اما آنها به تئاتر ورزشی در خالص ترین شکل آن کمک کردند. در حال حاضر، این چیزی برای جشن گرفتن است.