چرا از نفرت داور دست بردارید و سعی نکنید قوانین فوتبال را یاد بگیرید؟ | فوتبال

تیدر اینجا هر شانسی وجود دارد که آیس تی وقتی در سال 1999 نوشت «از بازیکن متنفر نباش، از بازی متنفر باش» در مورد فوتبال صحبت نکرده باشد. بیست و سه سال بعد هنوز هیچ نشانی از ادامه‌ی مورد انتظار او، «دان» وجود ندارد. “از داور متنفر باشید، از قانون متنفر باشید”، اما اگر کسی آن را بنویسد مفید خواهد بود.

برای نفرت از قوانین فوتبال، باید بدانید که آنها چیست و به نظر می رسد تعداد فزاینده ای از افرادی که برای صحبت در مورد بازی پول می گیرند، نمی پذیرند و نمی توانند آن را بپذیرند. خطای فیکایو توموری روی میسون مانت و کارت قرمز در سن سیرو در روز سه‌شنبه نمونه‌ای عالی بود.

علیرغم چندین دهه فریاد زدن همان کارشناسان از بازیکنان که روی پای خود بمانند، با انجام این کار دقیقاً Mount بسیاری را گیج کرد و فکر کردند که کشیدن توموری روی شانه‌اش یک تخلف کافی نیست. هنگامی که داور به درستی آن را خطا تشخیص داد، آنگاه کارت قرمز است. توموری سعی نمی کند توپ را بازی کند.

فقط به این دلیل که این یک عمل خشونت آمیز شدید نیست، به این معنی نیست که خطا نیست. خطا می تواند نرم باشد و همچنان خطا باشد. زمانی که توموری می‌توانست از پشت ماونت عبور کند، بازیکن و توپ را بگیرد، خطرناک‌تر باشد و احتمالاً کارت زرد به او نشان داده شود، این یک قانون انحرافی است. از داور متنفر نباش، از قانون متنفر باش.

بنابراین اغلب شما مزخرف می شنوید: “هیچ قصدی وجود نداشت – قوانین چک، هنوز هم ممکن است خطا باشد. “تماس وجود داشت” – قوانین را بررسی می کند، لازم نیست خطا باشد. در اینجا چیز خارق العاده ای در مورد قوانین فوتبال وجود دارد. آنها به صورت رایگان برای خواندن در دسترس هستند. در صورت تمایل می توانید پی دی اف را از سایت آیفاب تهیه کنید. این یک صفحه برگردان نیست، “هر ذره ای به خوبی گریشام” نیست. لی چایلد و ریچارد عثمان راحت باشند.

در صفحه اول می‌گوید: «از آنجایی که بسیاری از موقعیت‌ها ذهنی هستند و مسئولان مسابقه انسانی هستند، برخی از تصمیم‌ها ناگزیر اشتباه خواهند بود یا باعث بحث و گفتگو می‌شوند». برای برخی از افراد، این بحث بخشی از لذت و جذابیت بازی است، اما چه تصمیمات درست یا نادرست باشند، «روح» بازی ایجاب می کند که تصمیمات داوران همیشه باید مورد احترام قرار گیرد.

یک سوال واقعی در مورد اینکه آیا بحث در مورد تصمیمات بحث برانگیز “بخشی از لذت بازی است” وجود دارد. آیا طرفداران واقعاً از تماشای تصادفات در حالت فوق‌العاده آهسته لذت می‌برند یا از گوش دادن به برنامه‌های رادیویی و پادکست‌های دیوانه‌وار سعی می‌کنند بفهمند شانه به کجا ختم می‌شود و بازو از کجا شروع می‌شود؟ زمان محدودی برای تجزیه و تحلیل یک مسابقه فوتبال وجود دارد و هر چه زمان بیشتری برای آن صرف شود، زمان کمتری برای شکستن تاکتیک‌ها، توضیح اینکه چرا آن بازیکن در پست دور آزاد است یا به سادگی از یک پاس زیبا، چرخش یا رگبار لذت می‌برد، کمتر می‌شود.

تماشای یک تصمیم، مخالفت با آن و فریاد زدن “این لیگ برتر است که در مورد آن صحبت می کنیم، کاری باید انجام شود” آسان تر از توضیح دفاع کناری معکوس پپ است. حتی بیرون انداختن یک داور سابق در یک ساختمان قابل حمل از پشت و عبور از آنها برای توضیح به نظر نمی رسد چیزی را روشن کند.

اشتباهات اتفاق می افتد و باید در مورد آنها بحث شود. هواداران فولام هنوز هم باید از رویدادهای یکشنبه گذشته در ورزشگاه لندن در هیجان باشند. اما در تمام خشم در مورد VAR زمانی که کامل نیست، هیچ کس به آن اشاره نمی کند زمانی که یک اشتباه را لغو می کند و به درستی استفاده می شود، که آمار نشان می دهد که در بیشتر مواقع چنین است.

کارشناسان و طرفداران را می توان به خاطر ندانستن همه قوانین بخشید – ویژگی “You Are The Ref” فقط اگر همه آنها را نمی دانستیم می توانست برای مدت طولانی دوام بیاورد. من مشکلی با اعتراف به اینکه قانون هندبال را نمی دانم ندارم. و من تازه خوندمش این تقصیر یک داور نیست – این مشکل ایفاب است. این یک بد بیاری است.

شاید ناتوانی در اعتراف به نادانی نتیجه ماهیت دوتایی رسانه‌های اجتماعی باشد که در آن نظر صریح و دقیق بر هر چیز دیگری تشویق می‌شود. “من در مورد آن مطمئن نیستم” هزاران بازتوییت دریافت نمی کند.

اگر وجود داشته باشد، تأثیر همه اینها چیست؟ حرفه‌ای‌های سابق قوانین را اشتباه می‌فهمند، به داوران می‌چسبند، سپس حساب‌های رسانه‌های اجتماعی که بهتر می‌دانند این دیدگاه‌ها را طوطی‌سازی می‌کنند و سؤالات بی‌معنی مانند: “آیا این آفساید بود؟” هرگونه احساس فزاینده بی عدالتی در مورد یک تصمیم، انواع تئوری های توطئه را ایجاد می کند. به وضوح یک دستور کار علیه وجود دارد [YOUR] باشگاه – چرا PGMOL زمانی که او کمی نزدیکتر به استادیوم آنها متولد شد، او را مسئول آن بازی کرده است؟

شاید همه اینها خوب باشد اگر با فریاد زدن طرفداران فوتبال اینترنتی پارانوئید به فضای خالی ختم شود، اما داوران برتر مورد سوء استفاده قرار می گیرند که فراتر از هر سطح قابل قبولی است. مایک دین سال گذشته پس از دریافت تهدیدهای آنلاین به مرگ از قضاوت یک مسابقه کنار گذاشته شد.

و در سطح مردم چطور؟ آیا گفتگوی استودیو تلویزیون از طریق رسانه های اجتماعی به نحوه برخورد با مقامات پایین هرم می پردازد؟ تعیین کمیت آن سخت است. اما هفته گذشته یک جوان 24 ساله به ظن حمله جدی یک داور پس از یک مسابقه آماتور در لنکاوی دستگیر شد. دیو برادشاو در حمله بازیکن پلات بریج در جریان بازی لیگ استان لنکاوی جنوبی مقابل ویگان رز “جراحت های قابل توجهی” متحمل شد.

فصل گذشته، 380 بازیکن و مربی به دلیل حمله یا تهدید به مسئولان مسابقات در فوتبال پایه انگلیس محروم شدند. این آخر هفته، لیگ فوتبال جوانان مرسی ساید پس از “حوادث متعدد رفتار نامناسب و تهدید آمیز” نسبت به مقامات، تمام مسابقات را لغو کرد. بدون داوری به معنای عدم وجود فوتبال است. اتحادیه فوتبال انگلیس قرار است استفاده از دوربین های بدنه برای داوران پایه را آزمایش کند تا از آنها محافظت کند. چقدر افسرده کننده هر چقدر هم که این پیوند مماس باشد، آن حوادث باید ذهن همه ما را که برای صحبت در مورد فوتبال پرداخته ایم متمرکز کند.

هیچ کس نباید بالاتر از انتقاد باشد، اما در حال حاضر تاکید کافی بر این واقعیت نیست که کار بسیار دشواری است، با فشار شدید، و اینکه همه ما گاهی اوقات به هم می‌خوریم و طبیعتاً داوران نیز چنین خواهند کرد، چه در اولدترافورد، چه در استاکلی. پارک یا در باتلاق هاکنی.

مهمتر از همه، اگر کسی را به اشتباه متهم می کنیم، احتمالاً باید قوانین را بررسی کنیم و مطمئن شویم که در وهله اول اشتباه بوده است.