لیورپول تعادل و اعتماد به نفس خود را از دست داده است. بازیابی هر دو آسان نیست | لیورپول

منهرگز فقط یک چیز نیست فوتبال، هر چه کلیشه ای ممکن است بگوید، یک بازی ساده نیست. یک تیم یک ارگانیسم بسیار پیچیده است: یک نقص در یک منطقه می تواند عواقب عمیقی در جای دیگر داشته باشد. همه چیز متصل و ممکن است; هیچ چیز مستقل نیست یورگن کلوپ باید در این لحظه احساس کند که درگیر یک بازی Whac-A-Mole است، با مشکلات اینجا و آنجا برخورد می کند، و در عین حال می داند که این خال ها به هم مرتبط هستند، که یک خال در گوشه ای در حال پرورش خال در جای دیگری است.

اما بیایید با بدیهی ترین موضوع، جنگ فرهنگی بزرگ زمان ما شروع کنیم: معمای ترنت الکساندر-آرنولد. در حال حاضر این یکی از آن موضوعاتی است که بحث کردن به درستی تقریباً غیرممکن شده است، در حالی که همه به سمت مواضع عمیقا تثبیت شده هجوم می آورند، استدلال ها به فرابرهان تسلیم می شوند.

الکساندر-آرنولد یک نابغه نسلی است و گرت ساوتگیت باید به دلیل امتناع او از انتخاب او برای انگلستان به برج فرستاده شود. الکساندر-آرنولد یک کلاهبردار است.

جایی بین افراطی ها واقعیت است، و مطمئناً این همان چیزی است که کلوپ با احساس خشم هفته گذشته توضیح داد. الکساندر آرنولد یک مدافع کناری هجومی درخشان، یکی از بهترین مهاجمان توپ در لیگ برتر است، اما از نظر دفاعی، زمانی که یک مهاجم به سمت او می دود، مثلاً، یا در محافظت از تیرک عقب، تا حدودی از توانایی ها کم می کند. به عنوان مثال، ریس جیمز یا کایل واکر.

لیورپول با بازی کردن با آن ویژگی های هجومی بهترین نتیجه را از او گرفته است و او را تشویق می کند که بیشتر وقت خود را در نیمه های حریف بگذراند، کاری که به دلیل شدت و دقت پرس خود می توانند انجام دهند. زمانی که این پرس به اشتباه می افتد، همانطور که در فصل 2020-21 رخ داد و مانند این فصل، الکساندر-آرنولد در برابر توپ هایی که در فضای پشت سر او پخش می شود آسیب پذیر می شود. کلوپ می‌تواند با دفاع عمیق‌تر الکساندر-آرنولد در برابر آن محافظت کند، اما انجام این کار به این معنی است که او روی جنبه‌های ضعیف‌تر بازی‌اش تمرکز کند و به ضرر بازیکنان قوی‌تر باشد. و همچنین به همین دلیل است که ساوتگیت با داشتن تجملات فراوانی از مدافعان راست با استعداد و دانستن زمان محدود در دسترس به این معنی است که مطبوعات انگلیس هرگز نمی توانند به لیورپول نزدیک شوند، گزینه های دیگر را ترجیح می دهد.

از آنجایی که مطبوعات شکست خورده اند و الکساندر-آرنولد تحت نظارت فزاینده ای قرار گرفته است، و از آنجایی که مخالفان شروع به هدف قرار دادن چیزی کرده اند که اکنون یک آسیب پذیری آشکار است، به نظر می رسد اعتماد به نفس او کاهش یافته است و مشکل روز یکشنبه این بود.

گل دوم آرسنال از نظر لیورپول یک شکست بود. بسیاری از تفکرات تاکتیکی مدرن برای تنظیم یک تیم برای مقابله با انتقال حمله به دفاع طراحی شده است، به طوری که در صورت از دست دادن مالکیت، ساختاری برای دفاع در برابر ضد حریف داشته باشند. زمانی که آرسنال دوباره مالکیت توپ را به دست آورد، یک وقت استراحت سه بر سه رخ داد. این در حال حاضر غیر ایده آل است، به ویژه با توجه به اینکه گابریل مارتینلی سریع در جوردن هندرسون می دوید.

الکساندر-آرنولد که احتمالاً به دنبال محافظت از کاپیتان خود بود، موقعیتی را که در مرکز سه بازیکن لیورپول داشت ترک کرد تا مارتینلی را نیز ببندد، اما این به معنای رها کردن گابریل ژسوس بود و بنابراین کنستانتینوس تسیمیکاس مجبور شد بوکایو ساکا را ترک کند تا مرکز را بگیرد. -رو به جلو. شاید اگر تیاگو آلکانتارا برای اضافه کردن پوشش به عقب برمی‌گشت، این موضوع اهمیتی نداشت، اما او به حدی حرکت کرد که تا زمانی که مارتینلی به عقب برگشت و به تیرک عقب رفت تا ساکا گلزنی کند، هم مارتین اودگارد و هم داروین نونیز از آن گذشته بودند. تیاگو داخل جعبه وقتی کلوپ بعداً گفت که او شکست را نه «سیستم» بلکه «نگرانی‌های عمیق‌تر» را مقصر می‌داند، شاید این عدم فوریت ظاهری چیزی بود که او در مورد آن صحبت می‌کرد.

اما دردسرهای الکساندر-آرنولد فقط مربوط به مطبوعات، کاهش اعتماد به نفس یا تصمیم گیری های درهم و برهم او نیست. تمام طرف راست مانند نیمه اول فصل گذشته شلیک نمی کند. هندرسون، شاید تا حدی به دلیل مصدومیت، در اوج خود نیست. اما در مورد محمد صلاح که از زمان بازگشت از جام ملت های آفریقا در ماه فوریه، تنها 6 گل لیگ را از بازی آزاد به ثمر رسانده است، باید سوالات اساسی نیز وجود داشته باشد.

مانند الکساندر-آرنولد، فرم در میان مسائل ساختاری کاهش یافته است. امضای قرارداد با لوئیز دیاز به معنای حرکت سادیو مانه به وسط بود و او برای ایجاد فضا مانند روبرتو فیرمینو یا دیوگو جوتا عمق نمی‌یابد، که به این معنی بود که صلاح باید بازتر بماند. آمدن نونیز آن را تغییر نداده است.

صلاح قبل از اینکه فصل گذشته به جام ملت ها برود، میانگین 3.9 شوت در هر بازی داشت. او در این فصل میانگین 2.9 دارد. او به سادگی به اندازه یک بار وارد جعبه نمی شود. یک سال پیش، حرکت صلاح از جناحین در حالی که الکساندر-آرنولد به بیرون او می‌رفت، حرکتی مشخص برای لیورپول بود. این نه ممکن است و نه عملی با مانه یا نونیز در راه است. او در میان تنها 27 ضربه مقابل آرسنال فقط یک شوت زد و بعد از 69 دقیقه کنار رفت – کلوپ گفت زیرا نگران حجم کاری خود با توجه به تغییر دفاعی که قرار داده بود (نه اینکه منجر به تکل یا مهار شود) شده بود.

اما کلوپ چه کار می تواند بکند؟ این لزوماً بازتابی از ویژگی‌های دیاز نیست، که او هم اکنون مصدوم است، یا نونیز که به این نکته اشاره می‌کند که تغییرات در خط حمله، کارایی تهاجمی کل سمت راست را کاهش داده و بازیکنی را که در پنج لیگ 118 گل به ثمر رسانده بود، متحول کرده است. فصل به چهره پراکنده ای که تا کنون تنها دو بازی را در هشت بازی انجام داده است.

خط رو به جلو، سمت راست، پشت خط میانی، فاصله 14 امتیازی تا بالا – همه جا، خال ها جمع می شوند.