ساکا و مارتینلی لیورپول را عذاب می‌دهند تا به تغییرات گسترده‌تر در اوج اشاره کنند | انبار مهمات

به نظر مناسب می‌رسید که آخرین اقدام مهم این بازی باید گابریل مارتینلی باشد که در گوشه سمت چپ زمین دور می‌چرخد و با آن انرژی دیوانه‌وار و دیوانه‌وار در پاهایش می‌چرخد، و همچنان با عصبانیت خط دفاع لیورپول را دور می‌زند.

او در ورزشگاه امارات بی امان بود، یک آفت، یک آفت، یک پرس خلاق دائمی، در یک بازی که نه تنها یک، بلکه دو مدافع راست لیورپول را شکنجه کرد، ترنت الکساندر-آرنولد پس از یک برخورد در وقت استراحت زمین را ترک کرد. در نیمه اول

در آن لحظه احساس رهایی رحمت آمیز در خروج او وجود داشت. مارتینلی مدافع راست لیورپول را مجبور کرده بود کارهای عجیبی انجام دهد، انتخاب های عجیب و غریب انجام دهد، تا حدی که دیدن یک بازیکن قهرمان نیمه اول را که اساساً در دایره دویدن می گذراند، ناراحت کننده بود. نیمی از شما انتظار داشتید الکساندر-آرنولد را در نیمه وقت ببینید که همچنان در حال چرخش به دنبال مکانی برای ایستادن است، مانند آخرین چمدان در چرخ و فلک چمدان.

داستان واقعی در اینجا آرسنال بود. آن‌ها در ماه اکتبر چهار مکان برتر یک نیمه‌فصل استاپ-شروع عجیب و غریب با یک ایستگاه بزرگ در وسط را نشان نمی‌دهند. این افسانه باستانی فوتبال است. اما دو اتفاق مهم در اینجا رخ داد. این تیم آرسنال یک پله صعود کرد.

اما این روشی بود که آن‌ها این کار را انجام دادند، حس تغییر نقش‌ها. این آرسنال در اینجا بود که مانند یک تیم سیستمی سخت پرس، مهی از حرکات کنترل شده بازی کرد. آرسنالی که مانند لیورپول بازی می‌کرد، لیورپول قبلی، آن لیورپول که بیشتر می‌دوید، روی نقاط ضعف شما کار می‌کند، که اینجا خشم ایجاد می‌کند. خب این بار نه در عوض، لیورپول مانند تیمی از لحظات و ستاره‌های غمگین به نظر می‌رسید، تیمی که زمانی آن‌ها را به عنوان یک خوراکی می‌خوردند.

تفاوت دیگر مارتینلی و بوکایو ساکا بود. این یکی از اخطارها در مورد این تیم آرسنال بوده است که با وجود تمام پتانسیل ها و وضوح سیستم، آنها در حال حاضر فاقد ستاره های آشکاری هستند که بتوانند با بازیکنانی که مثلاً منچسترسیتی یا لیورپول جمع شده اند، مطابقت داشته باشند. صدا زدن این لحظات دگرگونی همیشه وسوسه انگیز است. مارتینلی و ساکا پیش از این درخشان بوده اند. اما این لیورپول بود، با آن خط حمله چهار نفره پر از جام. و مارتینلی و ساکا فقط بازی را از آنها گرفتند.

کاملاً واضح به نظر می رسید که چیزی در سمت چپ آرسنال حل می شود. مارتینلی آن فضاهای بین‌المللی را دوست دارد، همان فضاهایی که یورگن کلوپ از آن‌ها رنج می‌برد و ترکیب خود را برای پوشش تغییر داده است. امارات در شروع بازی مکانی دوست داشتنی، نرم و آفتابی بود. اما 55 ثانیه طول کشید تا روز را از هم پاشید. و البته از آن طرف پایین آمد. آیا این یک حرکت آماده بود؟ وقتی ساکا از سمت راست عبور کرد و پاس را برای مارتین اودگارد که دو قدم برداشت و آن اشکال را در سمت چپ خود احساس کرد، مانند آن بود، یا حداقل مانند چیزی آموخته شده و شیاردار بود، مجموعه ای کامل از نقاط قوت و ضعف. در حال حرکت، دورها شروع به بالا رفتن کردند، سپس یک پاس زیبا به داخل الکساندر-آرنولد، که در داخل سرگردان بود، عبور داد و کانالی از فضا را ایجاد کرد. مارتینلی وارد آن فضا شد و تقریباً بی‌صبرانه کار را تمام کرد و در حالی که توپ به تور برخورد می‌کرد با تماشاگران جشن می‌گرفت.

لیورپول کنترل آن کانال ها را از دست داده است، فضاهایی که زمانی بزرگراه های هجومی وحشیانه خودشان بودند. و در بقیه نیمه، مارتینلی و ساکا در آنجا جستجو کردند، در حالی که لیورپول لکنت داشت. به نظر می رسد کلوپ قصد دارد سال طلایی مو صلاح در چلسی را بازسازی کند و او را به قدری گسترده بازی کند که صلاحیت اصلی او کاملاً کمرنگ شده است. در سمت راست گیر کرده بود و مانند یک چرخ دستی سوپرمارکت با چرخ گامی به اطراف چرخید.

یک پایان خوب از داروین نونیز بود که نتیجه را 1-1 کرد. اما در زمان اضافه شده قبل از استراحت، مارتینلی لحظه تعیین کننده بازی را تجسم کرد، از نیمه راه بالا رفت و سپس کاری عالی انجام داد، یک جابجایی پاها که باعث شد الکساندر-آرنولد به طرز عجیبی به سمت جاده هالووی سرگردان شود. سانتر برای ساکا عالی بود تا توپ را به خانه برگرداند.

میکل آرتتا روی خط تماس خود می‌چرخید و با مشت به هوا می‌کوبید، چهره‌ای تراشیده و جیوه‌ای در شلوارهای خاکستری و لباس بافتنی مدیران اجرایی. مارتینلی همان جایی را که در نیمه دوم متوقف کرد ادامه داد. روبرتو فیرمینو گل تساوی را به ثمر رساند، اما پنالتی برنده از سمت چپ زده شد و توسط ساکا به خاک سپرده شد که اکنون در 6 بازی قبلی خود در لیگ برتر سه گل و 4 پاس گل داده است.

اجتناب از دیدن اهمیت در این ماندگاری دشوار خواهد بود. برای مدت طولانی لیورپول یک میله اندازه گیری برای آرسنال در دوران امارات بوده است. لیورپول آرسنال خوب بود. آمریکایی‌ها، اما متعلق به آمریکایی‌های متعهد و عاقل هستند، آمریکایی‌هایی با نقشه، به جای بازی‌های براق و براق امیدوارکننده، درگیر چیزهای واقعی پول هستند.

اکنون آن پویا چگونه به نظر می رسد؟ در حالی که گرانیت ژاکا دقایق آخر را بدون وقفه کف زدن، دست‌ها بالای سرش مانند یک مرد در کنسرت بوسه سپری کرد، در حالی که آرسنال بازی را با بازی چیزی نزدیک به توپ ونگر، تمام تعویض‌های نرم و حرکات هوشمندانه به پایان رساند. یک برتری 14 امتیازی نسبت به لیورپول در ماه اکتبر به چشم می خورد، احساس نکردن حس تغییر چیزی سخت بود.