شورشی سابق لیبریایی متهم به جنایات جنگی در انتظار محاکمه پاریس | لیبریا

یک فرمانده سابق شورشیان لیبریایی روز دوشنبه در پاریس به اتهام اعمال وحشیانه از جمله شکنجه، آدم خواری، کار اجباری و مشارکت در جنایات علیه بشریت در جریان اولین جنگ داخلی این کشور در بیش از 25 سال پیش محاکمه می شود.

از زمان تشکیل دادگاه ویژه جنایات علیه بشریت در پاریس در سال 2012، این اولین محاکمه یک مظنون غیررواندایی متهم به جنایات دوران جنگ در فرانسه است.

کونتی کامارا، معروف به کونتی ک، یک شهروند هلندی تابعیت، رئیس یک واحد شبه نظامی شورشی در شمال کشور غرب آفریقا بود که توسط دو جنگ داخلی بین سال‌های 1989 و 2003 ویران شد که در آن حدود 250000 نفر کشته شدند.

جنایات جنگی ادعایی در طول اولین جنگ داخلی لیبریا، بین سال های 1989 و 1996، در شهرستان لوفا، منطقه ای استراتژیک در شمال غربی لیبریا، رخ داد.

کامارا توسط شاهدان متهم به کاهش جمعیت روستای فویا به بردگی و انجام “اقدامات وحشیانه مخصوصاً شکنجه” شده است. گفته می شود در یکی از این اقدامات، کامارا به سربازان خود دستور داده است که بدن قربانی را با تبر برش داده و قلب را که سپس خورده شده است، خارج کنند.

وی همچنین متهم به مشارکت در “جنایت علیه بشریت” در “عملکرد گسترده و سیستماتیک شکنجه یا اعمال غیرانسانی” شده است.

وکیل کامارا، تارک کورایتم، به آبان نیوز گفت که موکلش همه اتهامات را رد کرده است.

“این یک رسوایی است. در اینجا ما ماجرایی داریم که در آن، دهه‌ها پس از وقایع، یک سرباز گمنام یک جناح شورشی لیبریایی متهم به جنایات نفرت انگیز در کشوری که هیچ ارتباطی با لیبریا ندارد، قضاوت می‌کنیم.

«این عدالت نیست، یک نمایش تئاتر است. هر کس [of the charges] نادرست است او همه چیز را انکار می کند. او در طول جنگ داخلی چند مرد را در خط مقدم تحت کنترل خود داشت. او مسئول هیچ چیز نیست.»

کامارا ابتدا در سال 2018 در فرانسه دستگیر شد، سپس به دلیل یک اشتباه رویه ای آزاد شد اما تحت تحقیقات قرار گرفت. او در سال 2020 مجدداً دستگیر شد که در تلاش بود کشور را ترک کند.

این پرونده در فرانسه بر اساس اصل صلاحیت جهانی مطرح شده است، که به کشورهای خاصی اجازه می دهد در مورد جنایات شناخته شده جهانی، بدون توجه به محل ارتکاب آنها، تابعیت متهم یا کشور محل سکونت، ادعای صلاحیت کیفری بر یک متهم کنند. ماده 689 قانون آیین دادرسی کیفری فرانسه بیان می‌کند که جرایم ادعایی – از جمله شکنجه، تروریسم، قاچاق هسته‌ای، دزدی دریایی و هواپیماربایی – در فرانسه قابل قضاوت هستند، حتی اگر در خارج از خاک فرانسه توسط خارجی‌ها ارتکاب یافته باشند.

کامارا، 47 ساله، متولد دسامبر 1974 در لیبریا، اعتراف کرده است که یک فرمانده محلی در جنبش متحد آزادی‌بخش لیبریا برای دموکراسی (Ulimo) بوده است، یکی از سه شبه‌نظامی شورشی علیه جبهه ملی میهنی لیبریا (NPFL) چارلز تیلور در طول اولین جنگ جنگ داخلی لیبریا تیلور در سال 1997 رئیس جمهور شد و تا سال 2003 در سمت خود باقی ماند.

پاتریک رابرت عکاس، که در لیبریا کار می‌کرد و شاهد این محاکمه است، به بازرسان گفت که در جریان درگیری اعضای بدن انسان، عمدتاً قلب، را دیده بود که از بدن جدا شده و خورده شده بود، اما نمی‌توانست مشخص کند که این کار توسط نیروهای اولیمو انجام شده است. سربازان هر دو طرف متهم به شکنجه، قتل عام و تجاوز به عنف بودند که اغلب تحت تأثیر مواد مخدر انجام می شد.

کامارا به بازرسان فرانسوی گفت که او رهبری گروهی از جنگجویان اولیمو را برعهده داشت اما اصرار داشت که هیچ یک از جنایاتی را که به آن متهم شده است مرتکب نشده است. او به قاضی تحقیق گفت که این اتهامات بر اساس “حسادت سیاسی” ساخته شده توسط “جنایتکاران لیبریایی که دور هم جمع شده اند تا دروغ بگویند زیرا آنچه آنها می خواهند این است که به اروپا بیایند” است.

در سال 2019، بازرسان فرانسوی و لیبریایی یک مأموریت حقیقت یاب را در شمال غربی لیبریا انجام دادند. بازرسان با ده ها لیبریایی صحبت کردند، که گفته می شود بسیاری از آنها کامارا را شناسایی کرده و او را به جنایات جنگی مرتبط کرده اند. کامارا در سال 2016 از هلند به فرانسه نقل مکان کرد و در آنجا آموزش دید و به عنوان برق کار کرد و تابعیت گرفت.

وکیل سابرینا دلاتر، که وکالت برخی از قربانیان ادعایی کامارا و سازمان غیردولتی سیویتاس ماکسیما مستقر در سوئیس است، که جنایات بین‌المللی را مستند می‌کند و یکی از طرفین مدنی در دادگاه است، به آبان نیوز گفت که محاکمه به کسانی که آسیب دیده‌اند «صدایی» می‌دهد.

قربانیان انتظارات زیادی دارند. در لیبریا جنایاتی در طول جنگ داخلی انجام شد که کشور را ویران کرد که هرگز مورد بررسی قرار نگرفت. حتی تعدادی از جنگ سالاران سابق هرگز مورد قضاوت قرار نگرفته اند. مصونیت کامل وجود داشته است.»

“برای قربانیان مهم است که صدای خود را داشته باشند. این در لیبریا امکان پذیر نخواهد بود. حتی پس از 30 سال، مردم هنوز به شدت آسیب دیده اند. زنانی که مورد تجاوز جنسی قرار گرفتند، زنانی که به بردگی تنزل یافتند، زنانی که با آنها مانند کالا رفتار می شد نه مردم، قربانیان شکنجه. بازسازي زندگيشان هنوز برايشان بسيار دشوار است.»

آلن ورنر، وکیل حقوق بشر و مدیر سیویتاس ماکسیما، گفت که این محاکمه نشان داد که برای قربانیان درگیری‌هایی که مدت‌ها فراموش شده بودند، پناهگاه قانونی وجود دارد.

لیبریا یک کشور فراموش شده است. بسیاری از مردم حتی نمی دانند کجاست و لوفا کشوری پنهان در کشور پنهان است، صدها کیلومتر از پایتخت مونروویا فاصله دارد. حتی در لیبریا، مردم اطلاعات کمی در مورد لوفا دارند. این محاکمه نشان می دهد که حتی با وجود جنایات پنهان در یک کشور پنهان، هیچ مخفیگاهی وجود ندارد.»

«این یک مورد مهم است زیرا دوباره در کانون توجه یک جنگ داخلی وحشیانه قرار می دهد که در آن قربانیان جنایات عمدتاً جمعیت غیرنظامی بودند.

“برای همه در جهان مهم است که درک کنند که اگر قربانی جنایت علیه بشریت یا نسل کشی شده اید که حتی اگر سازمان ملل هیچ کاری انجام ندهد، حتی اگر کشور شما هیچ کاری انجام ندهد، باز هم می توانید عدالت داشته باشید. می توان کاری کرد.»

دادگاه از دوشنبه 10 اکتبر آغاز می شود و قرار است تا 4 نوامبر ادامه یابد.