به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ،
یک مطالعه سراسری در مورد سوگ در این بیماری همه گیر نشان می دهد که کووید-19 ده ها هزار نفر از مردم داغدار را در بریتانیا با عواقب جدی برای سلامت، تحصیل و چشم انداز اقتصادی خود روبرو کرده است زیرا آنها حمایت رسمی را از دست دادند.
بر اساس گزارش کمیسیون سوگواری بریتانیا، این ویروس حدود 750000 نفر بیشتر از حد معمول قربانی کرد و 40 درصد از کسانی که خواهان کمک رسمی بودند، آن را دریافت نکردند. این اثر دوره از دست دادن مراسم خاکسپاری، قرنطینههایی که خانوادهها را با هم سوگواری میکنند و تحصیل از راه دور که ممکن است کودکان داغدار را بدون کمک معلمان رها کرده باشد، بررسی کرد.
رئیس این گروه، دام سارا مولالی، اسقف لندن، گفت: “نقص های قابل توجهی در ارائه حمایت عاطفی وجود دارد” و گفت: “بسیاری از مردم حمایت مناسب را در زمان مناسب دریافت نمی کنند، با عواقب بالقوه جدی در همه موارد. حوزهها، از سلامت و رفاه گرفته تا آموزش و اشتغال و حتی نتایج بلندمدت اقتصادی.»
در مجموع 1.2 میلیون نفر در انگلیس و ولز طی سال های 2020 و 2021 جان خود را از دست دادند، همچنین 130000 نفر دیگر در اسکاتلند و 35000 نفر در ایرلند شمالی جان خود را از دست دادند. این باعث شد که حدود 6.8 میلیون نفر داغدار شوند – سه چهارم میلیون بیشتر از حد انتظار بر اساس میانگین پنج ساله 2015-2019.
بیش از یک چهارم از پاسخ دهندگان بزرگسال به مشاوره کمیسیون هیچ حمایتی از سوی خانواده و تقریبا نیمی از دوستان پس از سوگ دریافت نکردند.
رایجترین مشکلی که در نظرسنجی از 757 بزرگسال داغدیده در این همهگیری به آن اشاره شد، عدم امکان برگزاری مراسم تشییع جنازه بهطور دلخواه، به دنبال آن انزوای اجتماعی و تنهایی، تماس محدود با عزیزان قبل از مرگ و ناتوانی در وداع بود.
اعضای این کمیسیون عبارتند از جولیا نوبرگر، رئیس بیمارستان های کالج دانشگاه لندن، وزیر سابق مراقبت پل برستو و دانشمند علوم سیاسی آناند منون. این سازمان خواستار بودجه بیشتر برای حمایت از سوگ از همه دولتها در بریتانیا است، و همچنین برای همه مدارس سیاست سوگ از جمله آموزش کارکنان، و فرآیندی برای حمایت از یک کودک یا جوان داغدیده و خانوادهشان وجود دارد.
این تحقیق نشان داد که حمایت مدارس از کودکان سوگوار کمتر از حمایتی است که کارفرمایان به بزرگسالان ارائه می دهند. فقط کمتر از نیمی از کودکان و جوانانی که کمیسیون از آنها شنیده بود، احساس می کردند که اصلاً یا فقط کمی مورد حمایت مدرسه یا کالج خود نیستند. این امر به ویژه در میان افراد 13 تا 18 ساله بیشتر بود.
مولالی گفت: «ما هرگز اندوه را درمان نخواهیم کرد. “غم و اندوه به طور طبیعی به دنبال عشقی است که ما به افرادی که از دست می دهیم داریم. اما واضح است که برای دریافت مراقبت بیشتر از کسانی که به آن نیاز دارند، باید اقدامات بیشتری انجام شود. ما معتقدیم که دولتها میتوانند تجربه سوگ مردم را با سرمایهگذاری تنها 79 درصد برای هر نفر در بودجه قانونی تغییر دهند.»
تیفانی جونز، 42 ساله، از وینچستر، پس از مرگ پدرش درست قبل از کریسمس در سال 2020، به کمیسیون گفت: “هیچ حمایتی وجود نداشت، هیچ راهنمایی وجود نداشت.” حتی جستجوی آنلاین نیز مبهم و کم بود. اکنون جنبه هایی وجود دارد که ما با آن دست و پنجه نرم می کنیم. سوگواری به اندازه کافی بد بود، اما ندانستن چه کاری باید انجام داد و به کجا برای حمایت مراجعه کرد، فقط بر ناراحتی ما افزود.»
هانا مولونی، 17 ساله، از بیرمنگام، گفت: “پدرم در حالی که من در سال 7 بودم فوت کرد و فکر اینکه حتی به مدرسه بروم و مجبور باشم این شخصیت جعلی را بپوشم باعث شد احساس عصبی کنم. من از همه حمایت هایی که به من شد بسیار سپاسگزارم، اما نیاز بیشتری داشتم. همه مدارس باید یک سیاست سوگواری را برای حمایت از کودکان اجرا کنند. هیچ کودکی نباید به تنهایی رنج بکشد.»
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.